مهشید اشتری: ستاره‌های سینمای هند بازی‌‌ام را تماشا می‌کردند

مهشید اشتری خانه پرش ۱۵ سال دارد، اما نه‌تن‌ها عضو تیم ملی «بزرگ‌سالان» تنیس روی میز است، بلکه مقام‌های متعدد در رده‌های سنی گوناگون دارد. همین چند وقت پیش بود که بنا به اعلام فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF)، او در رده‌بندی ورزشکاران جهان دومین راکت‌به‌دست برتر بزرگ‌سال بانوان ایران و پینگ‌پنگ‌باز اول دختران ایران در سه رده سنی پایین‌تر شد. با این همه، پدیده ورزش دختران کشور به‌خوبی می‌داند که راه زیادی برای تثبیت جایگاه خود در پیش دارد و حواسش هست که غرور بیجا مانع‌از پیشرفتش نشود. در زندگی بابرنامه مهشید، به‌جز تلاش بسیار در عرصه پینگ‌پنگ زیرنظر مربیانش و تمرین‌های فراوان با نظارت پدر خوش‌سابقه او، از توجه به درس و مشق هم غفلت نشده است. نوجوان ورزشکار محله فاطمیه می‌خواهد به‌جز موفقیت در عرصه تنیس روی میز، در دیگر زمینه‌های زندگی‌اش هم فردی موفق باشد. برای آشنایی بیشتر با مهشید، آنچه را در ادامه خواهد آمد، بخوانید.

آقای پدر یا مربی خصوصی!

نُه‌سالم بود که پدرم که خودش به‌صورت حرفه‌ای تنیس روی میز را دنبال می‌کند، با آموزش و تمرینات مستمر به من، مرا وارد دنیای توپ و راکت کرد. او که به‌نوعی مربی خصوصی‌ام است، آن‌قدر دقیق و حساب‌شده با من تمرین می‌کرد که بعداز مدتی در هر مسابقه‌ای در سطح نونهالان استان که شرکت می‌کردم، حریفانم را یکی پس‌از دیگری شکست می‌دادم. اولین مسابقه استانی‌ام در قوچان بود که دوم شدم و بعداز آن در مسابقات استانی و کشوری گوناگون رتبه اول را به دست آوردم. این موفقیت‌ها باعث شد به تیم ملی نونهالان و نوجوانان و جوانان دعوتم کنند. دو بار هم به تیم ملی بزرگ‌سالان دعوت شدم. در این چندسالی که از ورودم به این ورزش و شرکت در رقابت‌های آن می‌گذرد، مقام‌های بسیاری کسب کرده‌ام. برای نمونه در سال‌های ۸۹ تا ۹۲ یک بار قهرمان و دو بار نایب‌قهرمان و دو بار هم سومِ نونهالان کشور شدم. در رده نوجوانان هم سال پیش قهرمان شدم و همچنین سه سال پیش نایب‌قهرمان جوانان کشور شدم. به‌جز این‌ها عنوان‌های دیگری هم دارم و درحال حاضر عضو تیم بزرگ‌سالان پتروشیمی بندر امام هستم.

ستاره‌های سینمای هند بازی‌ها را تماشا می‌کردند

دانش‌آموز اول راهنمایی بودم که پس‌از گذشتن از هفت‌خان رستمِ مسابقات انتخابی، من در بخش دختران و علیرضا رهنما در بخش پسران به‌عنوان تنها نماینده‌های ایران در رده نونهالان به مسابقات جهانی سوئد اعزام شدیم. انگیزه‌ام برای برد زیاد بود و در آنجا توانستم رقبای قدرتمند فنلاندی و دانمارکی را شکست بدهم. یک سال بعد به مسابقات آسیایی قطر اعزام شدم. در آن رقابت‌ها اگرچه تیم ما در مرحله مقدماتی حذف شد، توانستم مقابل حریف قَدَر سنگاپوری‌ام در رده جوانان با اقتدار پیروز شوم. شهریور سال گذشته هم پس‌از اینکه در مسابقات انتخابی نوجوانان بدون باخت، مقام نخست را کسب کردم، راهی مسابقات هند شدم. از خاطرات جالب آن سفر، حضور تعدادی از هنرپیشه‌های معروف سینمای هند مثل امیرخان و شاهرخ‌خان بود که به‌عنوان مهمان ویژه به تماشای بازی‌ها آمدند.

ورود به رنکینگ جهانی

دو سال پیش، وقتی فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF) رده‎بندی بازیکنان رده‌های گوناگون را در ماه اکتبر منتشر کرد، من به‌دلیل حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا و دو پیروزی مقابل حریفان سنگاپوری و ترکمنستانی و کسب ۳۰ امتیاز، برای نخستین‌بار به رده‌بندی بازیکنان جهان راه پیدا کردم و در رده نخست بازیکنان جوان ایران قرار گرفتم.

سال قبل هم وقتی رده‌بندی ورزشکاران جهان در دومین ماه میلادی ۲۰۱۵ یعنی فوریه اعلام شد، ۵۰ پله در رده بزرگ‌سالان صعود کرده بودم تا به‌عنوان دومین راکت‌به‌دست برتر بزرگ‌سال بانوان کشور در رده ۶۰۳ رنکینگ جهانی بایستم. البته در سه رده سنی دیگر، پینگ‌پنگ‌باز اول دختران ایران شدم؛ در رده‌بندی کمتر از ۲۱ سال با ۴۳ پله صعود جایگاه ۳۸۴ و در رده‌بندی کمتر از ۱۸ سال با ۳۷ پله صعود رده ۲۴۶ و در رده‌بندی کمتر از ۱۵ سال با ۱۱ پله صعود، جایگاه‌۷۴ جهان را به دست آوردم.

بیشترین جایزه‌ام ۳۰۰ هزار تومان بوده است!

تنیس روی میز یا پینگ‌پنگ نه‌تن‌ها جسم را پرورش می‌دهد، بلکه ورزشی ذهنی هم هست. این رشته نیاز به تمرکز زیاد دارد و در اجرای تکنیک‌های آن به ذهن و کمر و پا فشار وارد می‌شود.

جالب است بدانید که بیشترین جایزه‌ام ۳۰۰‌هزار تومان بوده است! معمولا جوایز تنیس روی میز بین صد تا۳۰۰هزارتومان است.

پینگ‌پنگ برای ایجاد نشاط و رفع خستگی، ورزش مناسبی است. با‌این‌همه از آن رشته‌های گران به شمار می‌آید و برای خرید راکت و کفش مخصوصش باید بهای زیادی پرداخت. ضمن اینکه ورزشکار حرفه‌ای در این رشته پول چندانی هم نصیبش نمی‌شود.

البته من برای پول بازی نمی‌کنم و به خود تنیس روی میز علاقه دارم. جالب است بدانید که بیشترین جایزه‌ام ۳۰۰‌هزار تومان بوده است! معمولا جوایز تنیس روی میز بین صد تا۳۰۰هزارتومان است. تنیس روی میز ورزش سوخته‌ای است؛ حتی اگر قهرمان باشی!

ابوالفضل اشتری، پدر مهشید: دخترم از من بهتر بازی می‌کند

از همان اول عشق به تنیس روی میز، در رگ و خون من بود و بنا داشته‌ام و دارم که علاوه‌بر مهشید، دو پسر کوچکم را هم وارد گود این رشته کنم. آموزش و تمرین را با پسر ده‌ساله‌ام شروع کرده‌ام. معتقدم والدین باید به بچه‌ها خط‌مشی بدهند و به آن‌ها کمک کنند تا راه خودشان را پیدا کنند. درباره مهشیدِ من هم این اتفاق افتاد. اوایل تمرین سخت و مداوم خسته‌اش می‌کرد، اما روزبه‌روز علاقه‌اش به این ورزش بیشتر شد تا جایی که الان اگر یک روز با او تمرین نکنم، ناراحت می‌شود. تقریبا یک‌روزدرمیان با او دو ساعت تمرین می‌کنم و سه روز دیگر برای تمرین به سالن شهید بهشتی می‌رود. به او گفته بودم هر زمان بتواند مرا شکست دهد، قهرمان می‌شود که الان این اتفاق افتاده و او مرا که سابقه نایب‌قهرمانی کشور در مسابقات دانشجویی و نایب‌قهرمانی فرهنگیان استان را دارم، شکست می‌دهد. خوشحالم که دخترم بهتر از من بازی می‌کند. در این راه پشتیبانی همه‌جانبه کاظم مستحقی‌راد، مربی مهشید و از مسئولان هیئت تنیس روی میز، درخور ستایش است.

سال‌هایی که مهشید در ورزش پشت‌سر گذاشته، با اتفاقات تلخ و شیرین بسیاری همراه بوده است. یکی از تلخ‌ترین آن‌ها باخت او در فینال مسابقات نونهالان کرمان بود. مهشید بُردِ ۲-۰ را با باخت ۳-۲ عوض کرد.

خاطره دیگر من از ورزش‌کردن دخترم به آن ۱۰ روزی مربوط می‌شود که به مسابقات سوئد رفت؛ سه سال پیش. او به‌دلیل کم‌سن‌وسالی و دلتنگی هر وقت با ما تماس می‌گرفت، می‌زد زیر گریه!

محبوبه رضایی، مادر مهشید: همیشه همراه دخترم هستم

مرا با این ویژگی می‌شناسند که همیشه در هر مسابقه‌ای، درون‌شهری یا برون‌شهری فرقی نمی‌کند، مهشید را همراهی کرده‌ام. سعی می‌کنم که تنهایش نگذارم. گاهی برای مسابقات شهرستان‌های دور‌تر مثلا سنندج و... او را با هزینه شخصی و هواپیما به مسابقات می‌فرستادیم و خودم با اتوبوس می‌رفتم. حس می‌کنم با حضور من، روحیه‌اش تقویت می‌شود و این برایم خوشایند است که ببینم مهشید بهتر بازی می‌کند. گاهی در زمان مسابقه، اینکه امتیاز مهشید بیشتر یا کمتر از حریف است، به من استرس وارد می‌کند، اما خودم را مدیریت می‌کنم تا استرسم به او منتقل نشود. یادم نمی‌رود رقابتی در مسابقات انتخابی دسته بر‌تر نوجوانان کشور را که در ساوه برگزار شد. بازی، حساس و نتیجه مهشید و حریفش خیلی به هم نزدیک بود. یک لحظه داور دچار خطای دید شد و امتیاز توپی را که مهشید در طرف حریف خواباند، به رقیبش داد. خیلی ناراحت شدم و پس‌از اعلام اعتراض، سالن را ترک کردم. مهشید هم راکتش را به نشانه اعتراض گذاشت و دیگر بازی نکرد. حتی مربی حریف دخترم هم به درستی اعتراض ما صحه گذاشت و پذیرفت که امتیاز متعلق به مهشید است. سرانجام پس‌از رایزنی بسیار و کش‌وقوس‌های فراوان امتیاز سرنوشت‌ساز برگشت و خدا را شکر مهشید با اقتدار، یک برد شیرین دیگر کسب کرد.

*این گزارش در روز ۱۶ فروردین ماه ۱۳۹۴ شماره ۱۴۵ شهرآرا محله منطقه ۳ چاپ شده است.