خیابان آیتالله بهجت ۲۷ قبل از آنکه ایستگاه راهآهن در دهه ۱۳۳۰ خورشیدی ساخته شود، شکل گرفته بود. طبق گفته خیلی از قدیمیهای محل، آن زمان این کوچه شش خانه داشت و، چون جوی آبی از مجاورت آن بهسمت باغ و آرامگاه نادر میرفت، بلافاصله بعد از ساخت ایستگاه راهآهن پیشرفت کرد و پر از خانه شد. از ابتدا به این کوچه که آن زمان امتداد خیابان هاتف بود، هاتف میگفتند و از حدود دو دهه گذشته، تابلو شهید محمد واحدیان بر ورودی آن نصب شد.
کوچه با یک زمین خالی بزرگ شروع میشود. رضا قنبرلو میگوید این زمین در قدیم گاوداری بزرگ آقاسید ماستدار بود که در سال ۱۳۴۵ تعطیل شد. بعد به خانهای تبدیل شد که آن هم خراب شد و زمینش در مالکیت نهاد نظامی است.
سیداحمد مظلوم، از قدیمیهای این محل، در مغازه آهنگریاش همچنان مشغول است. او در روزهای جوانی کارگر احداث کانال تأسیسات ایستگاه راهآهن بودهاست و میگوید: سال ۱۳۲۵ که کولر به مشهد آمد، کارگر این حرفه شدم. از سال ۱۳۳۵ هم بهمدت دو سال با کمک تهرانیها کانالهای تأسیسات راهآهن را کشیدیم که برای جابهجایی باد سرد و گرم در سالن و اتاقهاست.
مدرسهای دخترانه در این کوچه قرار دارد که در دو نوبت بهنامهای تربیت و فروردین پذیرای دانشآموزان است. طبق گفتههای زهرا پردل، این مدرسه را حدود ۶۵ سال قبل دولت ساخت و مدتی هم پسران از آن استفاده میکردند.