این زیرزمین کوچک، پاتوق همیشگی امیرحسین است، سالنی جمع و جور در طبقه پایین مسجد محله پورسینا که یک روز هم از حضور بچهها خالی نمیماند. مدتهاست که اینجا به محل پرورش رزمیکاران نوجوان محله تبدیل شده است.
اویکسال پیش با این سالن آشنا میشود و زندگیاش برای همیشه تغییر میکند. از سال پیش تا به امروز امیرحسین امینیمقدم موفق به کسب دو مدال اول و سوم استانی در رشته ورزشی ووشو شده است. خودش میگوید که این تازه اول راه است و در آینده مدالهای مهمتری کسب خواهد کرد.
فوتسال، تکواندو و... به هر ورزشی که فکرش را بکنید ناخنکی زده و به دو ماه نکشیده آن را رها کرده اما هیچ کدام مثل ووشو او را شیفته و مشتاق نکرده است. خودش تعریف میکند همه چیز از سال پیش شروع شد. وقتی که کارشناسان تربیتبدنی منطقه به مدارس منطقه سر میزنند و از بچهها تست ورزشی میگیرند.
مدرسه حاج محمد نبی در کوچه اروند۴۳ هم یکی از این مدارس بوده است و امیرحسین بعد از توضیحات کارشناسها درباره رشتههای ورزشی مختلف در حیاط مدرسه امتحان میدهد. باتوجه به علاقه، استعداد و نتیجه امتحان، ورزش رزمی ووشو به او پیشنهاد داده میشود. همان روز هم فهرست سالنهای ورزشی منطقه را از کارشناسها میگیرد تا نزدیکترین سالن را به خانه پیدا کند. وقتی به نزدیکترین سالن ورزشی میرود، محمدرضا تقیآبادی و محمد ایوبی، دو مربی سالن، همان روز اول متوجه استعداد امیرحسین میشوند.
تمرین با بچههای رزمیکار محله به برنامه هر روزه او تبدیل میشود. هر روز بعد از مدرسه ناهار خورده و نخورده کیف ورزشیاش را برمیدارد و به سمت سالن میدود. تمام عشق و علاقهاش شده ورزش رزمی. به گفته مربیها یک روز هم غیبت نداشته و در خوشی و ناخوشی تمرین را در اولویتش قرار داده است. برای همین اولینبار که در مسابقات شرکت میکند، موفق به کسب مدال طلا میشود.
اولینبار بود که در مسابقات شرکت میکردم و چندان آشنایی نداشتم، اما در کنارش اعتماد به نفس داشتم
او سال گذشته در ششمین دوره مسابقات ورزشی شهدای ده دی در سالن رجا مقام اول استان را به دست میآورد؛ «هم انگیزه داشتم، هم استرس. اولینبار بود که در مسابقات شرکت میکردم و چندان آشنایی نداشتم، اما در کنارش اعتماد به نفس داشتم. کلی تمرین کرده بودم و کاملا آماده مبارزه بودم.»
کسب این مدال انگیزه مضاعفی برای او ایجاد میکند تا تمریناتش را با تلاش بیشتر ادامه بدهد. اصلا امیرحسین به همین تلاش مضاعف بین بچهها معروف است. نظر مربیاش را که میپرسم با شوخی و خنده میگوید که هر چقدر در مبارزه مصدوم شود، آخ نمیگوید. در میدان میماند و با تمام وجود مبارزه میکند.
دومین مقام استانیاش را اردیبهشتماه امسال کسب میکند، مقام سوم مسابقات هیئت ووشوی استان خراسان رضوی که در خانه ووشو برگزار شد. خودش انتظار اولی را داشته و حالا خیلی از نتیجه این مسابقه راضی نیست اما به خودش قول داده که در مسابقات بعدی بهترین نتیجه را کسب کند. از هدف و آرزوهایش میپرسم و میفهمم که همه چیز برای او در همین ورزش خلاصه میشود. اینکه یک روز قهرمان ملی کشور شود و به بالاترین جایگاه در این رشته برسد.