تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشفرود 
امیریه ۳۷ شهر چهارهزارنفری 
جان دوباره بازار پوشاک ورزشی بعد از 3سال
عطایی از قدیمی‌های صنف لوازم ورزشی است و 46سال از عمرش را در این راه صرف کرده است. او از دوران نوجوانی کارش را با فروش لوازم ورزشی شروع کرده و حالا در زمینه تولید لوازم و پوشاک ورزشی فعالیت دارد. او برایمان تعریف می‌کند: «از دهه50خیابان امام خمینی(ره)با دو مغازه به بورس لوازم ورزشی تبدیل شده بود. مغازه مرحوم حاج آقای خادم و فروشگاه پرسپولیس که هنوز هم با همین نام فعالیت دارند، جزو اولین مغازه‌های این راسته بودند.» این کاسب قدیمی ادامه می‌دهد: «با آنکه در آن سال‌ها مانند امروز سالن ورزشی و زمین چمن نبود، اما خرید لوازم ورزشی بسیار زیاد بود. خاطرم هست، اول مهر که می‌شد دم مغازه‌های لوازم ورزشی صف بود. آن سال‌ها کنار برادرم کار می‌کردم و برای اینکه بتوانیم پاسخ‌گوی مشتری‌ها باشیم پنج نفر پنج نفر مشتری به داخل مغازه راه می‌دادیم.»
در این چند سالی که کرونا مهمان ناخوانده‌مان بود، ورزش و فعالیت‌های ورزشی هم گاه با اوج‌گیری این بیماری جزو ممنوعیت‌ها می‌شد. تعطیلی مکان‌های ورزشی، بازار لوازم ورزشی را نیز با رکودی سنگین روبه‌رو کرد. حالا بعد از گذشت حدود سه سال از دوران سخت کرونا سالن‌های ورزشی باز و مسابقه‌ها از سر گرفته شده است. اوقات فراغت دانش‌آموزان در تابستان نیز توانسته رونق بازار ورزشی را افزایش دهد.
این روزها انتهای خیابان سعدی و اطراف آن در خیابان امام خمینی(ره) کودکان و نوجوانان بسیاری را می‌بینید که همراه خانواده‌هایشان برای خرید لوازم ورزشی به مغازه‌ها سر می‌زنند و متناسب با رشته ورزشی‌شان اجناس را بررسی کرده تا بتوانند چیزی را که می‌خواهند بخرند. حال و هوای متفاوت بورس لوازم ورزشی منطقه8 سبب می‌شود تا با مهدی عطایی فروشنده و یکی از قدیمی‌های تولید پوشاک لوازم ورزشی گفت‌وگو کنیم.
بورس قدیمی لوازم ورزشی
عطایی از قدیمی‌های صنف لوازم ورزشی است و 46سال از عمرش را در این راه صرف کرده است. او از دوران نوجوانی کارش را با فروش لوازم ورزشی شروع کرده و حالا در زمینه تولید لوازم و پوشاک ورزشی فعالیت دارد. او برایمان تعریف می‌کند: «از دهه50خیابان امام خمینی(ره)با دو مغازه به بورس لوازم ورزشی تبدیل شده بود. مغازه مرحوم حاج آقای خادم و فروشگاه پرسپولیس که هنوز هم با همین نام فعالیت دارند، جزو اولین مغازه‌های این راسته بودند.»
حالا با این همه تنوع، بازی‌های بومی‌محلی هم کمتر شده است و بیشتر بچه‌های امروزی دوست دارند وقتشان را پای تبلت و گوشی همراه بگذرانند
این کاسب قدیمی ادامه می‌دهد: «با آنکه در آن سال‌ها مانند امروز سالن ورزشی و زمین چمن نبود، اما خرید لوازم ورزشی بسیار زیاد بود. خاطرم هست، اول مهر که می‌شد دم مغازه‌های لوازم ورزشی صف بود. آن سال‌ها کنار برادرم کار می‌کردم و برای اینکه بتوانیم پاسخ‌گوی مشتری‌ها باشیم پنج نفر پنج نفر مشتری به داخل مغازه راه می‌دادیم.»
عطایی یاد خاطره‌های دوران نوجوانی‌اش می‌افتد و می‌گوید: «آن سال‌ها از سر هر کوچه‌ای که عبور می‌کردی، پسرهای محله یا تور والیبال بسته بودند و بازی می‌کردند یا دوتا سنگ گذاشته بودند و با یک توپ فوتبال بازی می‌کردند. کلی جام محلات و یا همان مسابقه‌های محلی برپا بود. اما حالا با این همه تنوع، بازی‌های بومی‌محلی هم کمتر شده است و بیشتر بچه‌های امروزی دوست دارند وقتشان را پای تبلت و گوشی همراه بگذرانند.»
این تولیدکننده لوازم ورزشی تنوع اجناس را در آن دوران کم بیان می‌کند و توضیح می‌دهد: «با آنکه تنوع کالایی کم بود، اما تقاضای خرید زیاد بود. به عنوان مثال برای آموزش شنا تنها قمقمه‌هایی بود که دور بدن شناگر قرار می‌گرفت و دیگر خبری از فین، کلاه و عینک و... نبود. در حالا حاضر تنوع کالا زیاد شده و به همان میزان درخواست مردم افزایش یافته است.»
نشاط بچه‌ها به مغازه‌ها هم آمده است
پسربچه‌ای یازده‌ساله که نسبت به سنش جثه درشت‌تری دارد به دنبال لباس ورزشی می‌گردد، عطایی به او لباسی با اندازه بزرگ‌تر از سنش می‌دهد، مادرش (زهرا سلیمانی) می‌خندد و می‌گوید: «این هم از نتایج خانه‌نشستن بچه‌ها در زمان کروناست. او را در کلاس ورزشی آمادگی جسمانی ثبت‌نام کرده‌ایم تا شاید چربی‌های اضافه‌اش آب شود. اگر به کلاس ورزشی نفرستیم چند ماه دیگر همین را باید هزینه دوا و درمانشان کنیم.»
دختری هم آمده است تا لوازم ورزشی برای کلاس تکواندو‌ش بخرد، یک‌سره لابه‌لای لباس‌ها می‌چرخد تا به قول خودش خوشگل‌ترین لباس را انتخاب کند.پدرش(رضا قاسمی) می‌گوید: «نگار جان لباس‌ها یک‌شکل هستند. زیاد سخت نگیر.» او پی حرفش را این‌طور می‌گیرد: «بعد از دوسال خانه‌نشینی انگار بچه‌ها از زندان آزاد شده‌اند. با این خانه‌های آپارتمانی حق دارند که بیرون این‌قدر بالا و پایین بدوند.»
عطایی در ادامه حرف مشتری‌هایش می‌گوید: «امسال تابستان با بازشدن کلاس‌های آموزشی تقاضای خرید بیشتر شده و بازار جان دوباره‌ای گرفته است. بیشترین تقاضا برای لباس ورزشی فوتبال، والیبال و بعد هم شناست. او قیمت لباس فوتبال را متنوع می‌داند و در این‌باره توضیح می‌دهد: «قیمت لباس و کفش فوتبال بسیار متنوع است. اما با 400تا 500هزار تومان یک خانواده می‌توانند برای فرزندشان لباس، کفش و جوراب بخرند.»
این تولیدکننده قدیمی لوازم و پوشاک ورزشی ادامه می‌دهد: «در مشهد به طور تقریبی پنجاه تا مدرسه فوتبال و آکادمی ورزشی است. هر مدرسه اگر به طور متوسط 400نفر ثبت‌نام داشته باشد حساب کنید از کودک، نوجوان و جوان برای خرید لوازم ورزشی به بازار می‌آیند. این به معنای جان گرفتن بازار بعد از حدود سه سال رکود است.»
فضای خوب برای ورزش‌کردن
عطایی در صحبت‌هایش به نکته‌‌ای اشاره می‌کند و آن هم ورزش در مساجد است. او می‌گوید: «در سال‌‌های اخیر مساجد زمینه ورزش را برای اهالی محله فراهم کردند که این امر بسیار درخور تقدیر است زیرا این امر سبب می‌شود تا نوجوانان و جوانان محله به‌جای درگیرشدن با دوستان ناباب و رفتن به سمت اعتیاد به ورزش روی بیاورند.»
این تولیدکننده قدیمی بیان می‌کند: «هنگامی که زمینه ورزش در محله‌ای فراهم باشد جوانان به آن سمت گرایش پیدا می‌کنند. از سویی باتوجه به اینکه مساجد هزینه‌های سنگینی برای برگزاری کلاس‌هایشان دریافت نمی‌کنند درخواست بیشتری برای شرکت در کلاس‌های ورزشی پیش می‌آید.»او ادامه می‌دهد: «حتی در برخی مساجد کلاس‌های ژیمناسیتک، کاراته، آمادگی جسمانی و... برگزار می‌شود. باید توجه داشت اگر این فضاها ایمنی‌شان را افزایش دهند که خطری ورزشکار را تهدید نکند بهترین فضاها هستند.»
دغدغه تولید ملی
عطایی سال1355کار فروش لوازم ورزشی را در کنار برادر بزرگ‌ترش شروع می‌کند و سال57 که دیپلمش را می‌گیرد به‌طور جدی وارد این‌کار می‌شود. او می‌گوید: «انقلاب فرهنگی بود و نمی‌توانستم به دانشگاه بروم، پس به کسب و کارم ادامه دادم، اما از همان ابتدا این دغدغه را داشتم که اجناس ما وارداتی است و باید جنس داخلی باکیفیت و قیمت مناسب داشته باشیم.
همین امر سبب شد تا سال1360به کار تولید روی بیاورم. در آن سال همراه یکی از دوستانم به‌طور شراکتی شروع به تولید کردیم و بعد از چند سال کار مشترک کار و کسب مستقل خودم را راه انداختم.» این تولیدکننده لوازم و پوشاک ورزشی درباره رونق بازار فروش در آن سال‌ها می‌گوید: «در دهه60و70کار ما رونق خوبی داشت اما کم‌کم صادرات کم شد و کسب و کار ما هم بی‌تأثیر از آن شرایط نبود.»
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
