روزی بر سکوی قهرمانی جهان خواهم ایستاد

ورزش حرفه‌ای را از سنین نوجوانی شروع می‌کند. مشوق اصلی او در این راه پدرش است؛ پدری که خود در روزگار جوانی به ورزش جودو و کشتی پهلوانی می‌پرداخت و در این راه مقام‌هایی نیز کسب‌ کرده، بزرگ‌ترین حامی فاطمه در عرصه ورزش قهرمانی است. 

او نیز با تلاش و تمرینات شبانه‌روزی خود پله‌های ترقی و موفقیت در عرصه‌های ورزشی را پشت سر گذاشته و خیلی زود به عضویت تیم ملی بانوان (در رده نوجوانان و جوانان) درمی‌آید و در مدت بیش از 10سال ورزش حرفه‌ای، در رشته‌های رزمی (جودو و کوراش) رتبه‌های مختلفی را کسب می‌کند و در آخرین حضورش در مسابقات بین‌المللی کوراش جاکارتای اندونزی رتبه دوم این مسابقات ورزشی را به دست می‌آورد. 

آرزوی او قهرمانی در مسابقات بین‌المللی و کسب افتخار برای میهن است اما به قول خودش اگر تبعیض‌ها و بی‌توجهی‌ها بگذارند، رسیدن به این آرزو چندان سخت و دور نیست. به مناسبت روز جوان گفت‌وگویی را با این بانوی ورزشکار جوان و موفق انجام داده‌ایم که در سطور بعدی خواهید خواند.

مشوق اصلی پدرم بود

فاطمه شبانی سال 1375 در محله چهاربرج بولوار شاهنامه به دنیا آمد. در دوران نوجوانی به ورزش جودو علاقه‌مند و با تشویق و حمایت‌های پدر به‌صورت حرفه‌ای وارد این ورزش و هنر رزمی‌ شد.
شبانی در توضیح این مطلب می‌گوید: در سال‌های کودکی من، پدرم (جواد شبانی) به صورت حرفه‌ای به ورزش جودو و کشتی پهلوانی می‌پرداخت و هر زمان که از باشگاه و تمرین به خانه می‌آمد، به عنوان سرگرمی و شوخی با من تمرین می‌کرد. 

در خلال همین تمرینات و شوخی‌های کودکانه به ورزش جودو علاقه‌مند شدم و حتی چند مرتبه‌ای نیز برای دیدن تمرینات جودو به باشگاه ورزشی پدر می‌رفتم. به تدریج این علاقه بیشتر شد تا اینکه سرانجام در سنین نوجوانی، پدرم متوجه علاقه من به ورزش جودو شد، دستم را گرفت و من را به باشگاه آستان‌قدس برد و من را در رشته جودو ثبت‌نام کرد. 

در کنار پدر، یکی دیگر از خوش‌شانسی‌های من در شروع ورزش حرفه‌ای، همراه شدن با مربی‌های دلسوز و حرفه‌ای بود. تکتم بیدل که امروز سرمربیگری تیم ملی جودو بانوان را بر عهده دارد، یکی از بهترین مربی‌های من در رشته جودو است. 

او که در روزهای اول تمرینات، علاقه من را به ورزش جودو دیده بود، به‌صورت ویژه و فوق‌العاده با من تمرین و ورزش می‌کرد و من بخش بزرگی از موفقیت‌هایی را که امروز به دست آورده‌ام، مدیون این مربی نمونه و دلسوز هستم. زیر نظر و مربیگری تکتم بیدل به یکی از بهترین شاگردان باشگاه تبدیل شدم و در مسابقات درون‌باشگاهی که به صورت دوستانه برگزار می‌شد، تقریبا همه رقیبانم را ناک‌اوت کرده و شکست می‌دادم. این آمادگی جسمانی و پیشرفت در ورزش که در این مدت کوتاه به دست آورده بودم، برای همه تعجب‌آور و شگفت‌انگیز بود.

کسب مقام‌های استانی جودو

جودوکار جوان محله چهاربرج چند ماه بعد از شروع حرفه‌ای ورزش جودو به عنوان نماینده باشگاه در مسابقات شهری و استانی شرکت کرده و رتبه اول این مسابقات را به دست آورد.

خودش در این‌باره می‌گوید: بعد از چند ماه تمرین به عنوان شاگرد برتر باشگاه برای شرکت در مسابقات باشگاهی و استانی معرفی شدم و خوشبختانه با حضور در مسابقات باشگاهی مشهد که به‌صورت دوستانه و یا مسابقات باشگاهی برگزار می‌شد، توانستم حریفان خودم را شکست داده و با کسب رتبه برتر جواز حضور در مسابقات جودو استان خراسان‌رضوی را کسب کنم. 

با توجه به این موضوع که جودوکاران خراسان‌رضوی جزو برترین‌های این رشته درکشور محسوب می‌شوند، شکست دادن حریفان استانی و به دست آوردن رتبه برتر در مسابقات استانی کمتر از رتبه قهرمانی کشور نیست. برای اولین‌بار قرار بود در این مسابقات شرکت کنم. می‌دانستم که همه حریف‌ها ورزش‌کاران قوی و باسابقه هستند؛ به همین دلیل تمریناتم را چندبرابر کردم و گاهی اوقات بیش از 6ساعت از روز را به تمرینات سخت بدنی و پیاده‌روی می‌پرداختم؛ به‌طوری که حتی پدر و مادرم از این بابت نگران سلامتی من شده بودند. 

می‌دانستم که همه حریف‌ها ورزش‌کاران قوی و باسابقه هستند؛ به همین دلیل تمریناتم را چندبرابر کردم 

سرانجام مسابقات استانی در مشهد برگزار شد و من توانستم با شکست دادن همه حریفان رتبه اول این مسابقات  را به دست بیاورم. کسب مقام برتر استانی اتفاق شیرینی بود که سبب افزایش اعتماد به نفس برای شرکت در مسابقات بزرگ‌تر بعدی شد.

 کسب رتبه‌های کشوری جودو

این بانوی ورزش‌کار خراسانی بعد از کسب رتبه برتر جودو استان، در مسابقات کشوری جودو شرکت کرد و چند رتبه برتر کشوری در ورزش جودو را به دست آورد. فاطمه در ادامه می‌گوید: چندماه بعد از کسب رتبه برتر جودو استان، به عنوان نماینده استان خراسان‌رضوی برای اولین‌بار در مسابقات کشوری رشته جودو که در شهر همدان برگزار می‌شد، شرکت کردم. نفرات برتر این مسابقات شانس بیشتری برای حضور در تیم ملی جودو نوجوانان داشتند. در واقع این مسابقات سکوی پرتابی برای حضور در تیم ملی جودو بود. 

بیشتر ورزش‌کاران حاضر در این مسابقات سابقه چندین سال ورزش حرفه‌ای در عرصه رشته‌های رزمی را داشتند و از لحاظ قدرت و آمادگی جسمانی در وضعیت بسیار مطلوبی بودند. ورزش‌کاران لرستانی و همدانی ذاتا بسیار قوی و نیرومند هستند و در این مسابقات بیشترین شانس قهرمانی را داشتند. 

مسابقات شروع شد و من بعد از شکست دادن چند نفر از حریفان به مرحله نیمه‌نهایی مسابقات رسیدم اما در این مرحله به دلیل به وجود آمدن برخی مشکلات شخصی نتوانستم رتبه خوبی کسب کنم. البته در سال‌های بعد عزم خود را جزم کردم و در طول سال‌های 93 تا 96 عناوین دوم و سوم مسابقات کشوری را کسب کردم.

حضور در تیم ملی و مسابقات بین‌المللی

نماینده جودو استان خراسان‌رضوی بعد از کسب چندین رتبه برتر کشوری تمام تلاش خود را برای حضور در تیم ملی جودو انجام داد. فاطمه شبانی در توضیح این مطلب می‌گوید: انتخاب برای تیم ملی این‌گونه است که تمامی افراد مدعی حضور در تیم ملی باید در یک مبارزه (ادعایی) شرکت کرده و حریفان خود را ناک‌اوت کنند. در این مسابقات که جنبه حیثیتی بسیار بالایی دارد، شرکت کردم و با آمادگی بالا و ناک‌اوت کردن حریفان، با افتخار به عضویت تیم ملی نوجوانان درآمدم و به مدت 2سال به‌صورت ثابت در تمام مسابقات برای اعتلای نام ایران مبارزه کردم.

اولین حضور در مسابقات جهانی

عضو تیم ملی جودو نوجوانان ایران برای اولین‌بار در مسابقات بین‌المللی نانجینگ چین به عنوان یک ملی‌پوش مبارزه کرد. فاطمه شبانی در این‌باره می‌گوید: شرق آسیا مهد و زادگاه ورزش‌های رزمی مانند جودو، کاراته و کونگ‌فو است و پیروزی برابر آن‌ها کاری بسیار دشوار است. در این مسابقات (المپیک جوانان و نوجوانان آسیا در چین) شروع خوبی داشتم و تا مرحله نیمه‌نهایی حریفان خود را یکی پس از دیگری شکست دادم و امید داشتم حداقل مقام سوم مسابقات را کسب کنم. 

در این مرحله با حریفی از چین‌تایپه روبه‌رو شدم؛ حریفی بسیار قدرتمند با ویترینی از مدال‌ها و عناوین جهانی. حریف با همه قدرتش به نفس‌نفس افتاده بود و کاری از دستش برنمی‌آمد که اسیر ناداوری شدم. داور وسط خطایی بی‌مورد به نفع ورزش‌کار چین‌تایپه گرفت و او را برنده اعلام کرد. این مسابقات اولین و البته بدترین خاطره مسابقات بین‌المللی من بود.

حضور در تیم ملی کوراش

بانوی ورزش‌کار شهر توس هم‌زمان با ورزش جودو، به ورزش رزمی کوراش روی آورد و به عضویت تیم ملی نوجوانان ایران درآمد.فاطمه در این‌باره می‌گوید: به دلیل علاقه‌ام و شباهتی که ورزش کوراش با جودو دارد، تمرین در رشته کوراش را نیز آغاز کردم و در مدت اندکی با پشت سر گذاشتن حریفان استانی به مسابقات کشوری راه پیدا کرده و عنوان سوم مسابقات کشوری کوراش را کسب کردم. 

در سال 97 به عضویت تیم بزرگ‌سالان کوراش ایران درآمدم و در همان سال به مسابقات بین‌المللی که در کشور هند برگزار شد، اعزام شدم. کشورهای مالزی و هند با تعداد زیادی ورزش‌کار در این مسابقات شرکت کرده بودند و ادعای قهرمانی داشتند. همچنین ورزش‌کاران تایلندی نیز با تعداد زیاد و بسیار آماده در این رقابت‌ها حاضر شدند. 

مسابقات بین‌المللی هند، اولین تجربه من در رشته کوراش بود که به علت تعداد زیاد ورزش‌کاران، نداشتن زمان مناسب برای تجدید قوا و صدمه‌دیدگی، باوجود امتیازات خوبی که کسب کردم، نتوانستم مقام خوبی به دست آورم.

رتبه دوم بازی‌های بین‌المللی جاکارتا

فاطمه شبانی در سال 1397 با حضور در مسابقات بین‌المللی جاکارتای اندونزی که برای کسب سهمیه بازی‌های آسیایی برگزار می‌شد، رتبه دوم را به دست آورد. شبانی در این‌باره می‌گوید: سال 1397 بعد از حضور در مسابقات کشوری جودو بانوان که در شهر رشت برگزار شد و تیم بانوان جودوکار خراسان‌رضوی رتبه برتر تیمی را به دست آورد، برای شرکت در مسابقات «تست‌گیم» جاکارتا راهی‌ کشور اندونزی شدیم. 

این مسابقات در سطح بالایی برگزار می‌شد و بهترین‌های کشورهای آسیایی حضور داشتند، اما با توجه به تمریناتی که مربیان تیم برای ما در نظر گرفته بودند، اطمینان داشتم که این دفعه مقامی در خور شأن تیم ملی کسب خواهم کرد. مسابقات شروع شد و من با غلبه بر حریفان به مرحله نهایی رسیدم. 

مربی‌ام این اطمینان را به من داد که اگر خودم باشم و توانایی‌های واقعی‌ام را به نمایش بگذارم، می‌توانم در این مسابقات مقام شایسته‌ای کسب کنم

کمی استرس داشتم و قبل از شروع مرحله نهایی مسابقات با مربی‌ام (تکتم بیدل) تماس گرفتم و او نیز علاوه بر راهنمایی‌های لازم، این اطمینان را به من داد که اگر خودم باشم و توانایی‌های واقعی‌ام را به نمایش بگذارم، می‌توانم در این مسابقات مقام شایسته‌ای کسب کنم. بعد از این تماس با روحیه‌ای بهتر و با توکل بر خدا وارد مبارزه شدم و توانستم رتبه دوم مسابقات را کسب کنم. این بهترین رتبه و زیباترین لحظه ورزشی من در زندگی حرفه‌ای است.

جاماندن از کاروان المپیک ایران

رتبه دوم مسابقات «تست گیم» جاکارتا بعد از بازگشت به ایران، باوجود کسب سهمیه حضور در مسابقات، از لیست تیم ملی و کاروان ایران جا ماند. فاطمه می‌گوید: بعد از بازگشت به ایران با وجودی که جواز لازم برای شرکت در مسابقات اصلی جاکارتای اندونزی را کسب کرده بودم، در آخرین لحظه و با تصمیم مسئولان فدراسیون جودو، به علت کاهش سهمیه ایران در رشته جودو از کاروان ایران برای مسابقات آسیایی جاکارتا جا مانده و از فهرست تیم ملی خط خوردم. 

بعد از آن اتفاق، اوضاع روحی مناسبی نداشتم. در خانه افتاده و تارک دنیا شده بودم و اگر کمک‌های همسر و پدرم نبود، حالا حالاها به زندگی عادی و ورزشی خود برنمی‌گشتم. البته مربی دلسوزم (تکتم بیدل) نیز مدام جویای احوال من بود و من را تنها نگذاشت. بعد از مدتی به خود آمدم و تصمیم گرفتم که دوباره شروع کنم و در حال حاضر در اردوی تیم ملی هستم و شک ندارم روزی به آرزوی ورزشی‌ام که قهرمانی جهان است، خواهم رسید.

فاطمه شبانی که سابقه چندین سال حضور در تیم ملی جودو بانوان کشور را دارد، از بی‌توجهی مسئولان ورزشی به بانوان ورزش‌کار گلایه‌مند است. وی با تأکید بر این موضوع می‌گوید: توجه مسئولان ورزش استان و امکانات و تسهیلات ورزشی، بیشتر معطوف به آقایان است. 

بیش از 10سال است که به‌صورت حرفه‌ای در مسابقات مختلف کشوری و بین‌المللی شرکت می‌کنم و تاکنون حتی یک هزار تومانی هم دریافت نکرده‌ام

تیم بانوان جودو استان خراسان‌رضوی در سال 97، مقام قهرمانی کشور را در رشت به دست آورد اما مسئولان به خود زحمت ندادند تا یک تشکر خشک‌وخالی از اعضای تیم داشته باشند و یا اینکه با نصب یک بنر قدردان زحمت‌های بانوان جودوکار استان باشند؛ در مقابل برای تیم پسران جودو استان که فقط 2 مقام سومی کسب کرده بودند، جشن و مراسم تقدیر باشکوهی برگزار شد و کلی از آن‌ها تعریف و تمجید کردند. 

این تبعیض‌ها در شأن مدیران ورزشی و جامعه ورزش استان نیست. بیش از 10سال است که به‌صورت حرفه‌ای در مسابقات مختلف کشوری و بین‌المللی شرکت می‌کنم و تاکنون حتی یک هزار تومانی هم دریافت نکرده‌ام. در همین مسابقات بین‌المللی جاکارتای اندونزی، تنها مسئولان بسیج خواهران محله چهار برج و محله فردوسی این موفقیت را به ما تبریک گفتند و تا امروز هیچ‌کدام از مسئولان ورزشی استان و شهرستان حتی در اندازه یک تلفن و پیامک به من تبریک نگفتند. 

البته من برای افتخار مردم شهر و کشورم ورزش می‌کنم و خدا را شکر از لحاظ مالی احتیاجی به کمک مسئولان ندارم، اما برای روحیه دادن و دل‌خوشی ما هم که شده، باید کاری می‌کردند. امیدوارم این بی‌توجهی و تبعیض در سال‌های آینده از بین برود و به ورزش بانوان توجه بیشتری شود.