چراغ مسجد المهدی(عج) با نام ۹۷شهید روشن می‌شود 
قربستان قدیمی محله بهمن روزگاری نامش «چایش» بود 
محمدرضا صولتی صداپیشه باب‌اسفنجی در گود بازیگری
احد مطبوعی| محمدرضا صولتی یکی از آن هنرمندانی است که نامش پیش از چهره اش شناخته شد؛ صدایی که سال‌ها از پشت میکروفن‌های دوبله به گوش مخاطبان رسید و حالا از قاب تلویزیون به تماشاگر لبخند می‌زند. او هنرمندی است که مسیرش را با صبر، تمرین و وسواس طی کرده و توانسته است میان دوبله، تئاتر و تصویر تعادل برقرار کند؛ بی هیاهو، بی ادا و همواره با کیفیتی محسوس.
به بهانه درخشش او در سریال «پسران هور»، نگاهی به مسیر حرفه‌ای این بازیگر و دوبلور چندوجهی خواهیم داشت؛ هنرمندی که صدایش پیش از تصویر، قلب مخاطب را به دست آورد و تصویرش، حالا با همان دقت و وسواس، حضور هنری او را کامل می‌کند.
آغاز حرفه‌ای در دوبله
صولتی فعالیت حرفه‌ای خود را در تهران آغاز کرد؛ جایی که صدا‌های هنرمندان دوبله به شدت مورد توجه قرار می‌گرفت و فرصت و چالش را با هم داشت. او در کنار دوبلور‌های مطرح کار کرد و نقش‌های متنوعی در انیمیشن‌ها و فیلم‌ها بر عهده گرفت.
این تجربه باعث شد صدایش به یکی از صدا‌های معتبر و محبوب ایران تبدیل شود و پایه‌های حرفه‌ای او در هنر تثبیت گردد. فعالیت در دوبله برای صولتی نه تنها تمرین صدا، بلکه فرصتی برای آشنایی با فضای حرفه‌ای و تجربه تعامل با هنرمندان شاخص بود. مهارت در تطبیق لحن، ریتم و احساس با شخصیت‌های مختلف، تجربه‌ای بود که بعد‌ها در تئاتر و تصویر به کار او آمد و تفاوت بازی او با دیگران را شکل داد.
مهارت در تطبیق لحن، ریتم و احساس با شخصیت‌های مختلف، تجربه‌ای بود که بعد‌ها در تئاتر و تصویر، تفاوت بازی او با دیگران را شکل داد.
محمدرضا صولتی تقریبا صداپیشگی همه شخصیت‌های مجموعه محبوب «باب اسفنجی» را به عهده داشته است؛ کاری که مهارتی بی نظیر در تیپ سازی، لهجه گویی و انعطاف صدا می‌طلبد و نشان دهنده تسلط او بر جزئیات دوبله و قدرت خلق شخصیت‌های متنوع است. این توانایی باعث شده است حتی شخصیت‌های کارتونی نیز با صدای او زنده و ملموس شوند و مخاطب با آن‌ها همراه شود؛ درست همان طور که مخاطبان صدای او را سال‌ها شنیده و با آن پیوند خورده‌اند.
بازگشت به مشهد و کسب تجربه در تئاتر
پس از چند سال فعالیت در دوبله، صولتی به مشهد بازگشت و وارد عرصه تئاتر شد. او در نمایش هایی، چون «آرایشگر»، «تب سرد روی پیشانی داغ»، «شرم و دغدغه»، «تاریکی» و «یتیم خانه فونیکس» حضور یافت.
این تجربه برای صولتی اهمیت ویژه‌ای داشت؛ جایی که حضور فیزیکی، کنترل بدن، بیان و ریتم بازی به شکل عمیق تمرین شد. برای او تئاتر چالشی متفاوت از دوبله بود؛ هر نگاه، هر حرکت و حتی سکوت، معنا و تأثیر خاص خود را روی صحنه داشت و تجربه صولتی در تئاتر، او را به بازیگری دقیق و متعهد تبدیل کرد و توانست کیفیت کارش را به حدی برساند که تندیس بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سال ۱۳۹۴ را دریافت کند.
بازگشت به تهران با تصویر و صحنه
این هنرمند مشهدی با تثبیت جایگاهش در تئاتر، به تهران بازگشت و فعالیت‌های تصویری خود را آغاز کرد.
او در فیلم‌ها و سریال هایی، چون «چشم و گوش بسته»، «ساخت ایران ۳»، «سیاوش» و تازه ترینشان «پسران هور» حضور یافت. بازی او تلفیقی از تجربه دوبله و تئاتر است؛ کنترل شده، دقیق و طبیعی، که مخاطب را با خود همراه می‌کند. ویژگی متمایز بازی صولتی، تسلط بر صدا، سکوت و ریتم گفتار است.
تجربه سال‌ها دوبله به او آموخته است که چگونه لحن و حرکت را در خدمت نقش قرار دهد تا حضورش در قاب تصویر باورپذیر و اثرگذار باشد. کارنامه صولتی نمونه‌ای از استمرار و تمرین مداوم است. از دوبله تا تئاتر و بازیگری تصویری، هر مرحله از مسیر حرفه‌ای او با وسواس و دقت طی شده است. تسلط بر ابزار‌های بازیگری (صدا، بدن و ریتم) باعث می‌شود حتی نقش‌های کوتاه او هم تأثیرگذار و طبیعی به نظر برسد.
هنرمندی حرفه‌ای برای تمام فصول
محمدرضــا صولتــــی امروز نه تنها صدایی آشنا برای نســل‌های مختلف، بلکه بازیگری تثبیت شده و حرفه‌ای است؛ هنرمـندی که مسیرش با پشتکار، تجربه و تمــرین مــــداوم شــکل گرفته و هر قدمش با کیفیت و اصالت همراه بوده است.
حضور او در سریال «پسران هور» نشـان می‌دهـد که صولتی همچنـان توانــایـی درخشـش و تأثیرگذاری بر مخاطب را دارد و مسیر حرفه‌ای او با جدیت و خلاقیت ادامه خواهد داشت.
* این گزارش شنبه ۳ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۴۶۰۹ روزنامه شهرآرا صفحه هنر چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
