تلخ و شیرین پرستاری از بیماران سرطانی در انکولوژی رضا(ع) 
ساعتساز محله راهآهن نیم قرن تجربه دارد 
«درّحیها» خانواده تکواندوکار محله رسالت هستند
حسین دامنجانی | وقتی که همه اعضای یک خانواده، از کوچک و بزرگ به یک کار مشغول باشند، جدای از تداوم انجام کار، در تکتک اعضا روح واحدی شکل میگیرد که مناسبات عاطفی و کاری را درهم میآمیزد. دغدغه مشترک باعث میشود در میان این افراد بندهای مهربانی محکم شود و درک متقابلی از سختیهای شرایط یکدیگر داشته باشند.
اعضای خانواده درّحی نیز دغدغه مشترکی بهنام تکواندو را بهانه نزدیکی و مهربانی بیشتر بین خودشان کردهاند. به عبارتی تکواندو بهانه مشترکی است که اعضای این خانواده به واسطه آن کنار هم ایستادهاند و دست هم را گرفتهاند. آنها از کوچک تا بزرگ، حرفهای مشترکی برای گفتن به هم دارند و اختلاف سنی هیچ مانعی برای همکلام شدنشان به وجود نمیآورد. تکواندو برای ما نیز بهانهای بود تا ساعتی را در بین این خانواده صمیمی سر کنیم؛ هرچند به سراغ حاشیههای شیرین زندگی خانوادگیشان هم رفتیم.
شاگرد یا فرزند؟
پدر در خانوادههای ایرانی همیشه دارای نقشی ویژه بوده که مربوط به جایگاه اوست، اما پدر در خانواده درّحی، نقش دیگری را نیز بر عهده دارد. محمد درّحی نهتنها برای فرزندانش پدری دلسوز بلکه استادی باعطوفت و درعینحال سختگیر است که به آنها در رسیدن به نقطههای رفیع موفقیت کمک کرده است. او که متولد۱۳۳۶ و بازنشسته نیروهای مسلح است، درباره آغاز فعالیتش میگوید: از سال ۱۳۵۲ در ورزشهای رزمی شروع به کار کردم و اکنون پس از گذشت سالها، داور درجه یک تکواندو و دارایدانشش هستم.
او اضافه میکند: از ۲۲سال پیش با هممحلهای شدن با مردم محله رسالت مشهد، آموزش جوانان علاقهمند به این رشته ورزشی را شروع کردم. یادم میآید که نخستینبار یک زیرزمین را بهعنوان کلاس، ماهانه ۶۰هزار تومان اجاره کردم و تاکنون که برای همان زیرزمین ماهانه ۵۰۰هزار تومان اجاره میدهم، به تدریس مشغول هستم.
این پیشکسوت تکواندو به خصوصیات اخلاقیای چون مردانگی، ادب و احترام پایبند است. رئیس باشگاه ورزشی مرصاد که در گذشته به نام شاهین شناخته میشده، ادامه میدهد: من هنرجویان بسیاری داشتهام که پنجنفر از آنها فرزندان خودم بودند، در این سالها هیچگاه میان فرزندان و هنرجویانم تفاوتی قائل نبودم و هرکدام که در ورزش پشتکار و استمرار داشتهاند، توانستهاند در این عرصه بدرخشند.
نقش پراهمیت مادر
فاطمه یکی از شاگردان موفق و فرزند ارشد استاد درّحی است. او متولد۱۳۵۵ و از هفت سالگی زیر نظر پدر آموزش دیده است. او میگوید: با آموزشهای پدر اکنون مربی، داور، ممتحن (کسی که آزمون میگیرد)، مدرس کوچینگ و کیورگی و داور و مربی هانمادانگ هستم، من از سال ۱۳۷۳ مربی تیم جوانان و بزرگسالان استان بودهام.
فاطمه یکی از شاگردان موفق و فرزند ارشد استاد درّحی، مربی تیم جوانان و بزرگسالان استان است
این بانوی رزمیکار درباره رابطه پدر و فرزندی و رشته ورزشیاش اینگونه توضیحمیدهد: همیشه رابطهام با پدر چه به لحاظ ورزشی و چه به لحاظ خانوادگی خوب بوده است. در کارهایم با او مشورت کرده و از نظریاتش استفاده بردهام و به همین دلیل موفق شدهام. او را در جریان همه اتفاقات روزمرهام میگذارم و هر وقت پیش هم هستیم از تکواندو صحبت میکنیم.
او همچنین از یک کمک بزرگ که در موفقیتهایش نقش بسیار مهمی دارد، یادمیکند: اگرچه مادرمان تکواندوکار نمیکند، با دعاها و حمایتش همیشه ما را همراهی کرده است. در همه سالهایی که ما بچهها ورزش میکنیم این مادر بوده که از فرزندانمان مراقبت کرده است.
لذت کار گروهی
حسین، پسر ارشد خانواده، متولد۱۳۵۷ است. او نیز از هفت سالگی در کنار پدر و استاد خود این ورزش را آغاز کرده و اکنون پس از سالها کسب تجربه، داور درجهسه، مربی درجهسه و دارای دانچهار تکواندو است. او درباره خستگی ناشی از ورزش میگوید: طبیعی است که گاهی اوقات خسته شوم، اما علاقهام به این رشته و لذت بیش از اندازهای که از کار گروهی میبرم باعث میشود خستگیها را فراموش کنم.
این رزمیکار همچنین درباره برنامههای آیندهاش میگوید: برای دخترم که ۱۰ساله است، برنامههایی دارم، او اکنون زیر نظر خواهر بزرگم آموزش میبیند.
سالنهای ورزشی با اجارهبهای زیاد
جواد، فرزند دیگر خانواده، متولد۱۳۵۹ است. او از هشت سالگی تحت آموزشهای پدر قرار گرفته است. او که در نیروهای مسلح خدمت میکند، بهدست آوردن رتبه دوم مسابقات انتخابی تیم ملی، رتبه اول مسابقات مراکز آموزش پلیس کشور و رتبه سوم مسابقات سپاه را در کارنامه دارد.
میگوید: من اکنون دانپنج تکواندو و مدرک مربیگری درجهیک دفاعشخصی دارم و در حال حاضر عضو هیئت علمی آموزشگاه پلیس مشهد هستم. همچنین به عنوان مربی تیمهای نیروی انتظامی خدمت میکنم و در پایگاه بسیج محله هم حضوری فعال دارم.
این جوان ورزشکار با گلایه از کمبودهای محله در زمینه سالنهای ورزشی عنوانمیکند: امکانات ورزشی در محله رسالت و محدودههای اطراف آن ضعیف است. در اینجا رزمیکاران در زیرزمینهایی با ارتفاع کم تمرین میکنند که شاید علت آن اجارهبهای بالای سالنهای ورزشی باشد.
ورزش و خواهری
اقدس متولد ۱۳۶۲ و فرزند دیگر خانواده است. او که همچون سایر اعضا زیر نظر پدر تعلیم دیده، میگوید: از سال ۱۳۷۲ شروع به کار کردم. اکنون داور درجهدو و مربی درجهسه هستم و در مجموعه ورزشی قدس مشغول به کارم.
در آنجا، ردههای سنی نونهالان و بزرگسالان را آموزش میدهم که البته بیشتر روی نونهالان سرمایهگذاری میکنم. این رزمیکار بیان میکند: جدای از پدرم که همیشه هم در ورزش و هم در خانواده نمونه است، من بخشی از آموزشها را در نزد خواهر بزرگم فراگرفتهام. با وجود اختلافسنی کم میان من و خواهرم رابطه خیلی خوبی با هم داریم و او همیشه برایم یک الگو بوده است.
بانوی رزمیکار محله رسالت درباره فرزندش که گویا او هم قرار است روزی در عرصه ورزش افتخارآفرین باشد، بیان میکند: دخترم به این ورزش علاقه دارد و تکواندو را بهصورت خستگیناپذیر پیگیری میکند، اما درنهایت خودش در مورد آیندهاش و ادامه فعالیت در این رشته تصمیم میگیرد.
تکواندو و شیطنتهای کوچک
الهام، دختر کوچک خانواده و متولد۱۳۶۵ است. او که از هفتسالگی تکواندو کار میکند، اکنون مربی و داور درجهدو و دارایدان چهار تکواندو است و سابقه سومی بسیج کشوری و مقام اول مسابقات دانشجویان کشور را دارد. او بیان میکند: در دانشگاه، مدیریت بازرگانی میخواندم، بعد از آنکه در یکی از مسابقات طلا گرفتم همه مرا بهعنوان تکواندوکار میشناختند و همین مسئله باعث شد که خیلیها را به سمت این ورزش جذب کنم.
بانوی ورزشکار محله رسالت در مورد اینکه همه اعضای خانواده به یک کار مشغولند، توضیح میدهد: این باعث میشود که فکرهایمان به یکدیکر نزدیک شود و بتوانیم از هم کمک و راهنمایی بگیریم. من به داشتن این خانواده افتخار میکنم. وقتی از او درباره شیطنتهای خواهر برادرانه میپرسیم، با خنده میگوید: هرگز از تکواندو در شیطنتهای میان خواهر و برادرها استفاده نمیکنیم.
*این گزارش یکشنبه، ۶ آذر ۹۱ در شماره ۳۱ شهرآرامحله منطقه ۳ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
