سر ساعت در دفتر روزنامه حاضر است، بعید هم نیست ورزشکاران عمدتا به قول و قرار مقیدند. این تقید را با گفتن «امیدوارم دیر نکرده باشم» بعد از احوالپرسی ثابت میکند.
علی امیری جوان ۲۹ ساله ورزشکار در رشته «کامبت کاراته» از دسته رشتههای ورزش رزمی در منطقه ماست. او در طول ۱۸ سال فعالیت ورزشی به یکی از بهترین افتخارات ملی و حتی جهانی تبدیل شده است، طوریکه تا امروز توانسته در دوره مربیگری و آموزش سبک «کامبت کاراته» بیش از ششهزار هنرجو تربیت کند.
امیری توضیح درباره سابقه ورزشیاش را از روزهای کودکی آغاز میکند و میگوید: از سال پنجم ابتدایی وارد فعالیتهای ورزشی شدم، چون با برادرم تنها زندگی میکردیم و پدر و مادرم شهرستان بودند بهترین مشوق در آن سالها برادرم بود، اما خانواده نیز حمایتهای معنوی و روحی خود را از من دریغ نکردند.
او ادامه میدهد: فعالیتهای ورزشیام ادامه داشت تا اینکه بالاخره در سال ۷۵ به طور رسمی وارد رشته ورزشی تکواندو شدم. این رشته را با علاقه و اشتیاق زیر نظر استاد علی امیری که اتفاقا کاملا همنام بنده است، ادامه دادم تا به درجه کمربند قرمز رسیدم.
این ورزشکار میافزاید: بعد از رشته تکواندو ترجیح دادم ادامه فعالیت ورزشی را در رشته کونگفوکمپو با سبکی متفاوت ادامه دهم. اتفاقا از آن رشته خوشم آمد و تا مرحله دان ۲ طی پنج سال زیر نظر استاد رضا قاسمیان پیش رفتم.
این رزمیکار موفق منطقه ما یادآوری میکند: بعد از رشته ووشو حدود ۱۰، ۱۱ سال سبک «کامبتکاراته» را برای ورزش انتخاب کردم که اتفاقا بیشتر موفقیتهایم نیز در طول این سالها به دست آمده است.
امیری این را هم اضافه میکند که رشته ورزشی «کیکبوکسینگ کامبت» را تا دان ۵ ادامه دادم و اکنون این افتخار را دارم که بهعنوان مسئول این سبک در استان خراسان رضوی داور درجه یک این ورزش رزمی باشم.
ورزشکار فعال منطقه ما تاکنون توانسته است قهرمانی استان و کشور در رشته کونگفو، قهرمانی کشور در رشته ووشو و قهرمانی شکستن اجسام سخت و نیز قهرمانی در اوزان منفی ۹۰ و مثبت ۹۰ (وزن آزاد) مبارزات رینگی در کشور در رشته کامبت کاراته را از آن خود کند.
او درباره ویژگی رشتههای ورزشی مختلفی که در آنها فعالیت داشته است، میگوید: در میان رشتههایی که کار کردم ووشو، رشته ورزشی کاملتری به نظر میرسد، اما «کامبتکاراته» از لحاظ تبادل تکنیک همه اسلایدهای ورزشی در حوزههای مبارزات کنترلی، مبارزات آزاد و رینگی را در خود گنجانده است. به همین دلیل هم به این رشته ورزشی علاقه بیشتری نشان دادم.
داور درجه یک رشته کامبت بیان میکند: در حال حاضر مدیریت حدود ۲۴ شعبه ورزشی در سطح استان بر عهده دارم که حدود ۹ شعبه در مشهد و ۲ شعبه در محله سیدی منطقه ماست.
او با بیان اینکه تاکنون در دوره مربیگری بیش از ششهزار هنرجو آموزش داده است، میگوید: از این تعداد ۳۲۰ نفر موفق به دریافت کمربند مشکی شده و ۵۰ نفر در بخش آقایان گواهینامه داوری دریافت کردهاند.
امیری به خانواده ورزشکار خود اشاره میکند و اینکه برادران و حتی همسرش نیز از هنرجویان وی بودهاند و امروز هر یک در این رشته رزمی حرفی برای گفتن دارند.
همسرم ناهید فضلی دراین رشته آموزش دید و اکنون بهعنوان رئیس سبک «کامبتکاراته» بانوان فعالیت دارد
او میگوید: همسرم ناهید فضلی در همین رشته آموزش دید و اکنون بهعنوان رئیس سبک «کامبتکاراته» بانوان استان خراسان رضوی این فعالیت را ادامه میدهد و حدود ۵۰ نفر از بانوان ورزشکار زیر نظر او به درجه کمربند مشکی رسیدهاند؛ همچنین برادرانم، رضا و محمد، دان ۳ و داور درجه دو و امیر، دان یک این رشته را دارند.
وی میافزاید: پدرم هم از همان سالهای کودکی من علاقه وافری به ژیمناستیک داشت و به صورت تفریحی و نیمهحرفهای این ورزش را ادامه داده است. او هنوز هم دوستدار ورزش است و گاهیاوقات من ظرافت برخی فنون ورزشی را از او میآموزم.
این قهرمان ملی به مشکلات موجود بر سر راه سبک «کامبت کاراته» هم اشاره دارد و اینکه هنوز برای اجرای مسابقات باید با هزینه شخصی سالن بگیریم. تمامی هزینههای مالی بر عهده ورزشکاران است و هیئت هیچ حمایتی در این راستا ندارد.
او میگوید: مطمئنا، نه تنها در این رشته بلکه در همه رشتههای ورزشی افراد خبره و زبردست وجود دارند که عمدتا به دلیل هزینههای زیاد نمیتوانند برای ادامه پیشرفت در مسابقات بینالمللی شرکت کنند.
امیری اضافه میکند: مصداق عینی این مسئله خودِ من هستم؛ سال گذشته به مسابقات جهانی «فولکنتاکت» اسپانیا دعوت شدم؛ اما، چون هزینه رفتوبرگشت من حدود ۲۰ میلیون تومان برآورد شده بود از شرکت در مسابقات صرفنظر کردم.
او به دعوتنامههای رسیده از کشورهای اوکراین و ترکیه برای فعالیت ورزشیاش در آن کشورها هم اشارهای دارد و میگوید: سبک کامبت در سال گذشته موفق به دریافت سه عنوان برجسته در بخش برترین ورزشکار سال ۹۲، مربی برتر استان و برترین مربی رزمی سال از هیئت ورزشهای رزمی استان شد که همه از آنِ گروه ما شد و من نیز در بخش برترین مربی رزمی استان معرفی شدم.
«تمام ورزشکاران، رزمیکاران، کشتیگیران، کاراتهکاران و بوکسورها بارها و بارها نبود حمایتها را فریاد زدهاند، اما فریادشان بیاثر بوده است.»
امیری این عبارت را بر زبان میآورد و میافزاید: اصلا ما حمایت مادی نمیخواهیم، اما از دولت و رسانهها درخواست داریم حداقل با پوشش رسانهای خود همراه ما باشند.
همین که ورزشکاران از طریق رسانههای عمومی به مردم معرفی شوند برایمان کافی است. این معرفی، هم زمینههای رشد و پیشرفت ورزشکاران را مهیا میکند و هم باعث ترویج سلامتی و افزایش روحیه ورزشی در میان مردم و شهروندان میشود.
امیری اظهار میدارد: در حال حاضر کار تولید لباس، نشان کمربند و مدالهای مسابقات را خودمان بر عهده گرفتیم و بدین ترتیب درآمدزایی میکنیم به سایر سبکها هم پیشنهاد میکنم به فکر راههایی اینگونه برای تامین قسمتی از هزینههای جانبی باشند.
از او میپرسیم که آیا تکنیکهای رشته ورزشی را بهروز به هنرجویان آموزش میدهد که اینگونه پاسخ میدهد: معمولا افراد در هر سبکی زیر نظر استادی خاص فعالیت میکنند، ما نیز زیر نظر استاد سیدمحمد صفیوند فعالیت داریم که تکنیکهای بهروز و جدید را از طریق ایشان آموزش میبینیم و به دنبال آن به هنرجویان آموزش میدهیم.
او ادامه میدهد:، چون در سال ۹۲ در سطح ملی توانستیم خودمان را خوب نشان دهیم برای سال ۹۳ تیم کامبت خراسان رضوی به مسابقات آسیایی دعوت شده است.
مربی این سبک ورزشی دلیل این رشد و شکوفایی را دلسوزی و اخلاق حرفهای بسیاری از مربیانی میداند که تاکنون حتی از جان نیز برای جان گرفتن این رشته ورزشی مایه گذاشتهاند.
امیری در پاسخ به این سوال که آیا درست است که میگویند رزمیکاران روحیه خشنی دارند، میگوید: این تصور را اصلا قبول ندارم، چون دقیقا عکس این موضوع صادق است بدین معنی که عموما رزمیکاران در سالن ورزشی هیجانات خود را تخلیه میکنند، به همین دلیل این افراد در بیرون از سالن ورزشی عمدتا افراد آرام و ساکت و بهویژه صبوری هستند.
او این را هم تاکید میکند که مهمترین حُسن ورزشهای رزمی این است که علاوه بر سلامتی برخی اصول اساسی اخلاق مانند احترام به بزرگترها را هر روز به انسان یادآوری میکند.
مربی برتر سال ۹۲ سبک «کامبت» میگوید: در این ورزش، ورزشکار یاد میگیرد که زمان مبارزه، همچنین لحظه ورود و خروج به سالن ورزشی به بقیه احترام بگذارد و از پیشکسوتان اجازه بگیرد.
ورزشکار این کار را هر روز تمرین میکند. این موضوع بهویژه برای ساکنان یک محله مصداق پیدا میکند و از آنجا که معمولا در هر محله هنرجویان از اهالی همان محله هستند و عمدتا هم از تمامی اقشار اعم از پزشک و استاد دانشگاه تا کارگر و مکانیک حضور دارند همه با هم این رفتار نیک و حسنه را تمرین میکنند.
این ورزشکار برجسته منطقه ما در پایان اضافه میکند: از آنجا که تعدادی از شهروندان هنوز ناخواسته حقوق همسایهها، احترام به بزرگترهای محله و ریشسفیدان را رعایت نمیکنند، من فکر میکنم برگزاری کلاسهای ورزشی در محلات میتواند علاوه بر ترویج سلامتی، چنین موضوعات اخلاقی را که کمکم به دست فراموشی سپرده میشود را تاکید و یادآوری کند.
ناهید فضلی، همسر علی امیری که اتفاقا به واسطه فعالیت ورزشی همسرش او نیز وارد این رشته رزمی شده است، در طول شش سال فعالیت ورزشی توانسته بیش از ۲۰۰ هنرجوی زن را در این رشته رزمی تعلیم دهد که از این تعداد هنرجو حدود ۵۰ نفر موفق به دریافت کمربند مشکی شدهاند.
او نیز وارد گفتگو میشود و از آرزوهای خود در زمینه پیشرفت ورزشیاش میگوید: دوست دارم روزی برسد که قهرمان آسیا شوم و بهعنوان نماینده خانم از استان خراسان رضوی و در مشهد افتخارآفرین باشم.
وی ادامه میدهد: روزانه بیش از چهار ساعت از وقت خود را به فعالیت ورزشیام اختصاص میدهم و امیدوارم دو فرزندم نیز بتوانند در رشتههای ورزشی مورد علاقه خود رشد کنند و شکوفایی داشته باشند.
او از تاثیر ورزش بر روحیه خود و حتی تمامی افراد خانواده میگوید و اینکه مادر و پدر سالم از نظر فکری روحی و جسمی بهتبع میتوانند فرزندان سالمتری از تمامی ابعاد تربیت کنند.
فضلی این را هم اضافه میکند که دان ۳ کمربند مشکی و درجه ۳ مربیگری را دارد و در سال ۹۰ موفق به دریافت قهرمانی «کامبتکاراته» بانوان استان شده است و اکنون بهعنوان مسئول کامبتکاراته بانوان استان فعالیت ورزشیاش را ادامه میدهد.
* این گزارش سه شنبه، ۱۹ فروردین ۹۳ در شماره ۹۴ شهرآرامحله منطقه ۷ چاپ شده است.