در خانواده ۱۳ نفره الهه سادات هاتفی همه ورزشکار هستند

عفیفه ناظمی| بیست‌ویک‌ساله است و ورزشکار محله طبرسی مشهد. تولدش در یک خانواده پرجمعیت و ورزش‌دوست، به او کمک می‌کند تا استعداد و هدفش را زودتر از بقیه هم‌سن‌وسالانش کشف کند.

۹ سال بیشتر نداشته که به صورت مصمم برای آموزش وارد ورزشگاه محله‌شان می‌شود و از همان ابتدا، تمرین‌های ورزشی را با ذوق‌وشوق خاصی انجام می‌دهد.

۱۲ سال تمرین بی‌وقفه‌اش در زمینه ورزش‌های رزمی، او را به یک مربی تبدیل می‌کند. تبدیل‌شدن به یک مربی از همان ابتدا هدفش بوده، اما می‌گوید «برایم تعلیم انسانیت و گذشت مهم‌تر از هر ورزش است».

کسب مقام اول فرم ۱ کونگ‌فو کمپو در رده سنی نوجوانان در میان باشگاه‌های مشهد در سال ۸۶، کسب مقام اول فرم ۱ کونگ‌فو کمپو در رده سنی نوجوانان در میان باشگاه‌های استان در سال ۸۶،  کسب رتبه اول فرم ۲ کونگ‌فو کمپو در رده نوجوانان در سال ۸۷، کسب عنوان مقام دوم فرم ۲ نیوکونگ‌فو در هیئت کونگ‌فو مشهد در سال ۸۸، مقام دوم استانی مسابقات قهرمانی بین‌سبکی در فرم ۳ کومای جوانان در سال ۹۰ و کسب مدرک مهارت‌های نانچاکو جفت و سلاح چوب ازجمله موفقیت‌های این ورزشکار محله طبرسی بوده است.

مطلب مرتبط دختران طلایی نانوای طلاب

خانواده‌ای اصالتا ورزشکار

الهه‌سادات هاتفی متولد ۷۳ است و فرزند آخر یک خانواده سیزده‌نفره و ورزشکار. او بیان می‌کند: چهارتا از برادر‌ها و خواهرهایم ورزشکار هستند که علاقه آنها به ورزش و تمریناتشان کم‌کم من را نیز به‌سمت ورزش سوق داد.

خانم هاتفی برایمان می‌گوید: در ۹ سالگی به‌همراه خواهرم ورزش رزمی را در رشته کونگ‌فو کمپو آغاز کردم و بعداز چهار سال، با راهنمایی استادمان توانستم مقام اول را در رده سنی نوجوانان کسب کنم.

تشویق‌های پدر؛ دلیل پیشرفت

«در هر حرفه‌ای که باشی، خانواده‌ات حرف اول را می‌زنند» جمله الهه هاتفی است و او ادامه می‌دهد: با اینکه با پدرومادرم تفاوت سنّی بسیاری دارم، پدرم همیشه در این سال‌ها هوای من را داشته‌اند و برای ادامه ورزش بهترین مشوقم بوده‌اند.

الهه‌خانم می‌گوید: آن‌ها با تأمین مالی و هم‌فکری در زمینه ورزش، حمایتم می‌کردند و از من می‌خواستند اگر علاقه‌ای به رشته ورزشی‌ام دارم، آن را تا آخر ادامه بدهم و نیمه‌کاره رها نکنم.

مربی‌گری هدف ابتدایی‌ام بود

هاتفی اکنون مربی ورزش محله‌شان و همچنین مسئول تربیت‌بدنی بسیج حوزه ۲ است، اما با اعتقاداتی متفاوت.

در ۱۸ سالگی و بعداز ۹سال فعالیت ورزشی، به‌همراه خواهرم مسئولیت تربیت شاگردان در باشگاه قدس را به‌عهده گرفتیم

می‌گوید: از همان ابتدا، ورزش کونگ‌فو را با هدف مربی‌شدن دنبال کردم و بعداز ۹ سال توانستم به هدفم برسم.

الهه هاتفی بیان می‌کند: در ۱۸ سالگی و بعداز ۹ سال فعالیت ورزشی، به‌همراه خواهرم مسئولیت تربیت شاگردان را در باشگاه ورزشی قدس در خیابان المهدی به‌عهده گرفتیم. 

او ادامه می‌دهد: باوجود اینکه تمرین ورزش‌های رزمی جدی است و امری شوخی‌بردار نیست، در تعلیم‌هایم یادگیری اخلاق را مهم‌تر از یادگیری چند فن ورزشی می‌دانم و درعین جدیّت، از برخورد‌های خشن دوری می‌کنم.

تخلیه شیطنت؛ با ورزش

الهه هاتفی ورزشگاه‌ها را محیط امنی برای تخلیه شیطنت‌های نوجوانان می‌داند و می‌گوید: دوران نوجوانی، دوران اوج‌گیری شیطنت بچه‌هاست که انجام فعالیت‌های ورزشی کنترل‌شده در این سن می‌تواند به تخلیه درست و اصولی هیجانات کمک کند.

او می‌افزاید: من هم مثل همه نوجوانان، فردی پرتحرک و فعال بودم و خوشبختانه این پرتحرکی را به راه درست و کنترل‌شده هدایت کردم.

هاتفی معتقد است: جامعه ما از منظر اهمیت‌دادن به تحرکات بدنی و تخلیه روانی هیجانات ازطریق فعالیت‌های بدنی و هیجانی، جامعه‌ فقیری است که درآن به ورزش و فعالیت‌های ورزشی کم‌توجهی می‌شود.

گذشته از این گاهی خود ما نیز به افرادی که در اماکن عمومی ورزش می‌کنند به چشم اقشار مرفه بی‌درد نگاه می‌کنیم نه به‌عنوان فردی که سلامتی و طول عمر برایش مهم است که این نگرش باید تغییر پیدا کند.

ما باید به اهمیت ورزش و تأثیر آن در روحیه و شادابی توجه داشته‌ باشیم.

خیابان جای قدرت‌نمایی نیست

الهه هاتفی ورزش و تمرینات ورزشی را در رشته فرم ادامه داده و رزمی کار نکرده است. او دررابطه‌با دلیل این امر می‌گوید: یک‌بار با دوست ورزشکارم در منزل، آن‌هم به شوخی مشغول تمرین بودم که یک ضربه غیرجدی باعث شد دوستم تا دقایقی نتواند از روی زمین بلند شود و حتی به‌راحتی نفس بکشد.

هاتفی ادامه می‌دهد: با دیدن چهره دوستم که به‌دلیل ناتوانی در نفس‌کشیدن تا چندین دقیقه سرخ و کبود شده بود، به‌شدت ترسیده بودم.

چند تجربه این‌چنینی دیگر نیز من را مصمم کرد تا هرگز به‌صورت مبارزه‌ای ورزش نکنم و ترجیح دادم سال‌های تمرین ورزشی‌ام را فقط به شرکت در مسابقات فرم و مربی‌گری سپری کنم.

باشگاه‌های ورزشی‌مان تنوع ندارند

هاتفی در پایان، بااشاره‌به وضعیت باشگاه‌های ورزشی در محله طبرسی‌شمالی می‌گوید: تنوع رشته‌های ورزشی در محله طبرسی بسیار کم است و تنها به باشگاه‌های ورزشی و بدن‌سازی محدود می‌شود؛ درحالی‌که مردم این مناطق تقاضای زیادی برای باشگاه‌های رزمی دارند. این قبیل باشگاه‌ها بسیار محدودند.

* این گزارش یکشنبه، ۴ بهمن ۹۴ در شماره ۱۸۵ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.