شهید ابراهیمی ندبه خوان جبهههای جنگ بود 
حسینیه رهروان روحالله را فرزندان شهدا برپا کردند 
فاطمه خانم معلم قرآن اهالی محله الهیه است
نسترن آزاد| این روزها که زندگی آپارتمان‌نشینی به دوری همسایه‌های دیواربه‌دیوار دامن می‌زند، خیلی زیباست که ببینی اعضای یک مجتمع صد و چند واحدی در محله‌ای نوساز و تازه‌تاسیس، آن‌قدر با هم انس گرفته‌اند که برای علم کردن خیمه‌ای مذهبی و راه‌اندازی بساط نذری دست‌دردست هم می‌دهند و به یاد مردم می‌آورند که همسایه باید از همسایه خبر داشته باشد؛ ساکنان مجتمع« امید» را می‌گویم که اتحادشان مثال‌زدنی است.
جلسات هفتگی قرآن
امروز میهمان یکی از اهالی این مجتمع هستم که سه سالی می‌شود لطف و محبتش در محله الهیه مشهد زبانزد است. فاطمه دلیجانی ۴۴ سال دارد و تحصیلاتش را در رشته علوم قرآنی گذراند‌ه است. او با مهربانی گفت‌و‌گو را می‌پذیرد و رشته کلام را به دست می‌گیرد: از سال ۷۲ جلسات قرآنی را در مناطق مختلف شهر برگزار می‌کنم و در این جلسات، تفسیر، قرائت قرآن تا حد تجوید عالی و ترتیل را آموزش می‌دهم.
سخنش که به اینجا می‌رسد، کلامش رنگ و بوی محلی می‌گیرد و میگوید: چند سالی است که به این محله آمده‌ام و از همان زمان جلسات خانگی و دوره‌ای قرآن را در این محله و با حضور بانوان متدین برگزار می‌کنم. این جلسات هر هفته در خانه یکی از اهالی برگزار می‌شود و هر یک از اهالی متناسب با توانش به هرچه بهتر برگزار شدن آن کمک می‌کند و خود من نیز مسئولیت آموزش را به عهده گرفته‌ام.
هدیه‌ای به نوعروسان
جلسه‌های خانگی بهانه خوبی هستند تا علاوه‌بر آموزش قرآن، رسیدگی به مشکلات مردم محله نیز در آن میسر شود. جلسه قرآن این مجتمع نیز یک جلسه معمولی نیست، بلکه به مکانی تبدیل شده که علاوه‌بر آموزش صحیح قرآن به بررسی و رفع مشکلات اهالی می‌پردازد. آن‌طور که دلیجانی میگوید حرکت‌های انسان‌دوستانه بسیاری از همین جلسه آغاز شده و گاه تا جلسات قرآنی دیگر نیز ادامه یافته است.
دلیجانی درباره فعالیتش در مدارس محل زندگی‌اش میگوید: سال گذشته در مدرسه توکلی‌زاده عضو انجمن اولیا و مربیان بودم و برای بچه‌ها و حتی والدینشان جلسات حفظ و آموزش قرآن برگزار کردم که با استقبال زیادی روبه‌رو شد.
بنی‌آدم اعضای یکدیگرند
چهار سال است که دلیجانی برای تهیه جهیزیه نوعروسان مستمند با خیریه‌های مختلف همکاری دارد. او با لبخندی از سر رضایت میگوید: جلسه قرآن مجتمع ما در این کار خیر پیش‌قدم است و تاکنون فعالیت‌های خوبی در این زمینه داشته است.
فاطمه‌خانم کمی مکث می‌کند، سپس ادامه می‌دهد: ما همه اعضای یک خانواده هستیم. باتوجه به اینکه در محله‌مان دخترانی هستند که به دلیل نداشتن جهیزیه نمی‌توانند ازدواج کنند، سعیمان این است که در حد توان این مشکل را رفع کنیم؛ در همین راستا تاکنون مشکل جهیزیه پنج نوعروس را برطرف کرده‌ایم. حرفش مصرع «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند» را از چهارچوب تصنعی کلمات بیرون می‌آورد و به آن جامه حقیقت می‌پوشاند.
نوعروسان را پس از شناسایی به جلسات قرآن می‌آوریم و بعد از پایان جلسه مراسم گلریزان برای آن‌ها برگزار می‌کنیم
وقتی درباره این کار خیر می‌پرسم، میگوید: بعضی از خیران با اعتقاد به اینکه منتظران ولی عصر(عج) دوست ندارند مستمندی در جامعه باشد و براساس توانشان ماهیانه هزینه‌ای را برای تهیه جهیزیه نوعروسان می‌پردازند.
علاوه‌بر این بعضی افراد با اجازه از مرجع تقلید، پول خمسشان را برای این کار به ما واگذار می‌کنند. بیشتر توضیح می‌دهد و میگوید: نوعروسان را پس از شناسایی و اطمینان از وضعیتشان به جلسات قرآن می‌آوریم و بعد از پایان جلسه مراسم گلریزان باشکوهی برای آن‌ها برگزار می‌کنیم.
صندوق محلی
اگر اهالی محله دست به دست هم بدهند، می‌توانند با راه‌اندازی صندوقی ویژه وام قرض‌الحسنه، مشکلات مالی‌شان را رفع کنند. خانم دلیجانی جزو کسانی است که در این کار خیر نیز پیش‌قدم شده است و با راه‌اندازی یک صندوق محلی، به متقاضیان وام می‌دهد. او میگوید: این صندوق از مبلغ ۲۰ هزار تومان آغاز شده و تا امروز حتی بیش از ۱۰ میلیون تومان نیز وام داده است.
همسرم امیدوارم می‌کرد
شاید این ضرب‌المثل را شنیده باشید که پشت سر هر مرد موفق یک زن است، اما این‌بار باید بگوییم حضور یک مرد که پشتیبان فاطمه دلیجانی است، باعث شده او به اهداف متعالی زندگی‌اش برسد.
فاطمه‌خانم معتقد است پشتیبانی و حمایت همسرش، بابیزانی تمام سختی‌های حرکت در این مسیر خیرخواهانه را برای وی آسان کرده است. با رضایتی که در صدایش است، برای جمله آخرش میگوید: از همسرم به خاطر حمایت بی‌دریغش تشکر می‌کنم و باید اعتراف کنم که مشوق اصلی من در انجام فعالیت‌هایم او بوده است.
* این گزارش پنج شنبه، ۵ بهمن ۹۱ در شماره ۲۵ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
