خانواده مخترع «لایی» ۲۴ نشان افتخار به موزه حرم هدیه کردند 
قدیمیترین روضههای مشهد 
زنجیره‌ای از مهر و دوستی در همسایگی مسجد چهارده معصوم(ع)
باب آشنایی این همسایه‌ها در مسجد چهارده‌معصوم (ع) فراهم شده است. یکی آشپزی مراسم و دیگری آوردن وسایل را برعهده دارد. یکی هم پا‌به‌پای دیگران در برنامه‌ها حضور دارد و به این ترتیب حلقه همدلی پابرجاست.
باب آشنایی‌شان در همین مسجد چهارده‌معصوم (ع) گشوده شده است. یکی آشپزی مراسم را به عهده می‌گیرد، یکی وسایل را می‌آورد، یکی هم پا‌به‌پای دیگران در مراسم دعا و روضه و دوره قرآن حضور دارد. همین فعالیت‌ها باعث شده است همسایه‌ها در کوچه شهید‌رحیمی۲ یکدیگر را نه‌تنها به نام، بلکه به خلق‌وخو هم بشناسند.
با اینکه برخی از ساکنان جدید و به‌ویژه آپارتمان‌نشین‌ها کمتر با همسایه‌ها ارتباط دارند، حلقه همدلی میان اهالی قدیمی محله حسین‌آباد هنوز برقرار و پابرجاست.
خانه‌ای برای مجالس مذهبی
عصمت عباسی در همین محله به دنیا آمده و شصت‌سال است که در همین کوچه با همسایه‌ها خوگرفته. خودش می‌گوید: همسایه‌های قدیمی خیلی باهم صمیمی هستند ولی با ساکنان جدید به‌ویژه آپارتمان‌نشین‌ها رابطه چندانی نداریم.
او و خانواده‌اش به هیئتی‌بودن معروف‌اند. مراسم عزاداری روضه و دوره قرآن معمولا در خانه عصمت‌خانم برگزار می‌شود و این رسم سال‌هاست ادامه دارد. همسایه‌ها می‌گویند او نه‌تنها خوش‌برخورد و مهربان است، بلکه هیچ‌وقت اهل غیبت هم نیست.
این نوع همسایگی فقط هم‌جواری نیست؛ همراهی واقعی است
عصمت‌خانم حاجیه‌خانم ولی‌زاده را به‌عنوان یکی از بهترین همسایه‌هایش معرفی می‌کند؛ همسایه‌ای با‌محبت که آشنایی‌شان در همان مسجد چهارده‌معصوم (ع) رقم خورده و حالا دوستی‌شان به سال‌ها رسیده است.
همراهی واقعی همسایه‌ها
حاجیه‌خانم ولی‌زاده نزدیک به ۲۵سال است که در کوچه شهید‌رحیمی۲ زندگی می‌کند. دلیل ماندگاری‌اش در این خانه فقط نزدیکی به مسجد چهارده‌معصوم (ع) نیست، بلکه او همسایه‌ها را، چون خانواده خود می‌داند. از نظر حاجیه‌خانم، همسایه خوب همیشه حواسش به آدم هست حتی بیش از خواهر و برادر.
خودش نیز همین‌طور است؛ با همه گرم می‌گیرد و به قول اهالی خیلی زود با دل مردم رفیق می‌شود. او می‌گوید: با هم سلام‌وعلیک داریم، احترام یکدیگر را نگه می‌داریم و در مراسم روضه کنار هم هستیم. دلمان به همین دوستی‌ها خوش است.
عصمت‌خانم ولی‌زاده درباره همسایه نابینایی می‌گوید که سال‌هاست با همسر جانبازش، دیوار به دیوار خانه آنها زندگی می‌کند. هر وقت صدایی از آن خانه بلند می‌شود خانواده حاجیه‌خانم بی‌درنگ خودشان را می‌رسانند. این نوع همسایگی فقط هم‌جواری نیست؛ همراهی واقعی است.
دست‌پخت خانم سلیمانی در خدمت مسجد
مریم سلیمانی که از کودکی در همین کوچه زندگی کرده است نه‌فقط همسایه‌ها را به‌خوبی می‌شناسد بلکه خودش هم برای همه چهره‌ای آشناست. در مراسم‌ها به‌ویژه افطاری ماه رمضان آشپزی و آماده‌سازی به عهده اوست. می‌گوید: من در خدمت خانه خدا هستم؛ هر‌کاری باشد انجام می‌دهم.
مریم‌خانم را در محله به‌عنوان نیروی خادم مسجد چهارده معصوم (ع) می‌شناسند. هر وقت در مسجد کاری باشد از تعمیرات گرفته تا تهیه وسایل او داوطلب می‌شود و حتی از همسایه‌ها کمک جمع می‌کند؛ انگیزه‌اش را هم روشن بیان می‌کند: می‌خواهم این کار‌ها دستگیر آخرتم باشد.
مریم‌خانم در محله احترام زیادی دارد و همین باعث می‌شود وقتی پیش‌قدم می‌شود بقیه هم برای کمک استقبال کنند؛ در یک جمله، او بانوی پیگیر مسجد و آشپز قهار محله است.
* این گزارش دوشنبه ۱۶ تیرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۰ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
