زکات تن سالم را با اهدای خونم ادا می‌کنم 
فوتبالیست تخریبچی 
کشتی‌گیر، تنیسور و شطرنج‌باز محله فاطمیه
کوروش فرمند| آذر سال گذشته در صفحه داخل گود گفتگویی با یک نونهال چاپ شد که در رده جوانان مسابقه می‌داد و مقام هم می‌آورد؛ آن گفتگو ما را به سمت مربی‌ای هدایت کرد که چنین استعدادی را پرورش داده بود؛ ابوالفضل اشتری پدر مهشید. و حالا با گذشت چندماه صحبت‌های این ورزشکار محله فاطمیه مشهد را، این‌بار با محوریت خود او، بخوانید.
یک مرد؛ سه ورزش
اشتری سال ۱۳۴۴ در مشهد به دنیا آمده؛ هرچند اصالت بیرجندی دارد و سال‌ها نیز در آن شهر زندگی کرده است. او که کارشناس ارشد مدیریت و مدیر یک مدرسه راهنمایی است، ورزش را به جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی خود تبدیل کرده است: در سه رشته تنیس روی میز، شطرنج و کشتی آزاد سابقه فعالیت دارم و در هر سه نیز عنوان‌هایی به‌دست آورده‌ام.
من از سال۶۰ وارد عرصه تنیس روی میز شدم و حدود ۱۰ سال بعدازآن هم شطرنج را آغاز کردم که فعالیت در هر دو تا امروز ادامه داشته است. در این میان ۱۵سالی نیز کشتی گرفتم و بعد آن را کنار گذاشته‌ام. در هر سه رشته هم عضو تیم شهرستان بیرجند بوده‌ام.
ورزشکار باسابقه محله ما در طول عمر ورزشی‌اش موفقیت‌هایی را هم به دست آورده که از این شمارند: در رشته تنیس روی میز تاکنون عنوان‌هایی، چون رتبه دوم مسابقات دانشجویان کشور، عنوان دوم مسابقات ارتش‌های کشور، رتبه دوم انفرادی مسابقات فرهنگیان استان و... را به دست آورده‌ام. همچنین یک مقام دوم استان در مسابقات شطرنج و عنوان‌هایی مانند مقام نخست بیرجند را در کشتی آزاد دارم.
تنیس روی میز را بدون مربی آموختم
اما تنیس روی میز در میان فعالیت‌های ورزشی او جایگاه دیگری دارد، می‌گوید: راه‌اندازی یک باشگاه تنیس روی میز در شهرستان ما باعث شد که عده‌ای از جوان‌ها مانند من از سر بیکاری به آنجا بروند و اوقات خود را بگذرانند. باشگاه یادشده این ورزش را در بیرجند رواج داد و آن جوان‌ها هنوز که هنوز است، در هیئت تنیس روی میز خراسان‌جنوبی فعالیت دارند.
من تنیس هم بازی می‌کنم و مدرک مربیگری درجه ۲ و داوری درجه ۲ آن‌را دارم
من هم با رفتن به باشگاه به این رشته علاقه‌مند شدم و بدون مربی و خودجوش آن را یاد گرفتم. یکی‌دوسال بعدهم به عضویت تیم شهرستان بیرجند درآمدم. من هنوز هم تنیس بازی می‌کنم و از آنجا که مدرک مربیگری درجه ۲ و داوری درجه ۲ آن‌را دارم، به این فعالیت‌ها نیز می‌پردازم. درضمن مسئولیت تارنمای هیئت تنیس روی میز استان هم بر عهده من است.
ورزشی که خود، سه ورزش است!
این تنیس‌باز پیش‌کسوت درباره رشته موردعلاقه‌اش عنوان می‌کند: تنیس روی میز ورزش خوب و پرنشاطی است و بازی کردن هرشبه آن خستگی‌های کار صبح تا شبم را در مدرسه از تن به‌در می‌کند.
او می‌افزاید: این ورزش اگرچه برای کسی که با آن آشنا نیست، چندان پرتحرک به‌نظر نمی‌آید، مانند دیگر رشته‌های ورزشی روی انسان اثر می‌گذارد، زیرا تمام اعضای بدن و نیز روح و روان با آن به شکل مستقیم درگیر می‌شوند. شما آن‌قدری که پای میز تنیس عرق می‌ریزید، در کشتی و فوتبال به این وضع دچار نمی‌شوید.
جایی خوانده‌ام که یک تنیس‌بازباید قدرت وزنه‌بردار، انعطاف ژیمناست و سرعت یک دونده سریع را داشته باشد تا بتواند در رشته خود موفق باشد! از سوی دیگر شما برای این ورزش محدودیت سنی ندارید؛ من اگر زنده باشم تا ۱۰-۱۵ سال دیگر هم می‌توانم آن را ادامه دهم، اما مثلا کشتی را فقط تا سن خاصی می‌توان دنبال کرد. من فردی را می‌شناسم که ۶۳ سالش است و در رده پیش‌کسوتان در کشور مقام می‌آورد.
این‌بار بازی باخته را بردم!
طبیعی است که بخشی از خاطرات اشتری را ماجرا‌های مربوط به تنیس رقم بزند که یکی از آنها این است: در مسابقات فرهنگیان دوسال پیش، تیم ناحیه یک مشهد با تیم نیشابور روبه‌رو شده بود و نتیجه رقابت تیمی ۲-۲ بود.
در بازی پنجم که حکم تعیین قهرمان را داشت، من از حریفم ۲ -۰ عقب افتادم، اما توانستم آن بازی را ۳-۲ به پایان ببرم که درنتیجه تیم مشهد قهرمان شد؛ این برای ما خاطره‌ای خوش را رقم زد، اما بچه‌های تیم نیشابور هنوز هم از آن اتفاق به تلخی یاد می‌کنند! جالب است بدانید که من در میان دوستانم به واگذارکردن بازی‌های بُرده معروفم؛ چنان‌که بوده بازی‌ای را ۸-۲ جلو باشم و در پایان آن را واگذار کنم!
صحبت از باخت که به میان می‌آید، از حسش در زمان باختن می‌پرسیم، پاسخ می‌دهد: بعداز هر باخت، تا مدتی ذهنم درگیر است و ناراحتم، اما بعد این اتفاق را فراموش می‌کنم و برایم درس می‌شود. معتقدم این به شخصیت آدم برمی‌گردد که چقدر از یک شکست درس بگیرد یا برعکس، افت کند.
با شطرنج وزن کم می‌کنم!
شاید برای خیلی‌ها این پرسش پیش آمده باشد که مگر شطرنج هم ورزش است؟! و اصلا کدام عضو بدن انسان با این رشته ورزیده می‌شود؟! عضو تیم شطرنج فرهنگیان استان دراین‌باره بیان می‌کند: برای خودم هم این سوال پیش آمده که پاسخش را هم پیدا کرده‌ام؛ اگر جسم شما قوی نباشد امکان ندارد پای میز شطرنج طاقت بیاورید، که البته منظور، شطرنج‌بازیِ حرفه‌ای است.
من در مدت یک‌ماه شطرنج بازی کردن پنج‌کیلو وزن کم می‌کنم!
این رشته برخلاف تصور عوام، هم ورزش فکری و هم جسمی است و قهرمانان آن تمرینات بدنی بسیاری مانند بدن‌سازی و کوهنوردی می‌کنند تا بتوانند پای میز بنشینند. خود من در مدت یک‌ماه شطرنج بازی کردن پنج‌کیلو وزن کم می‌کنم!
به‌خاطر دخترم...
ورزش در خانواده ورزشکار محله فاطمیه جنبه موروثی دارد و پدیده تازه‌ای نیست. او می‌گوید: دو برادرم سابقه کشتی و عضویت در تیم شهرستان خودمان را دارند، یک دخترم دانشجوی تربیت‌بدنی است و در رشته های گوناگون مدرک مربیگری دارد و دختر دیگرم هم با وجود نونهال‌بودن، سابقه قهرمانی تنیس روی میز را در سه رده سنی نونهالان و نوجوانان و جوانان دارد. درواقع بیشترین دلیل تمرین هرشبه من در تنیس با وجود خستگی کار روزانه، آماده‌نگه‌داشتن همین دخترم در سطح مسابقات کشوری است.
در محله میز شطرنج و تنیس بگذارند
اما از این ورزشکار باتجربه می‌خواهیم نظرش را درباره ورزش در محله ابراز کند. او عنوان می‌کند: من در محله جایی برای پرداختن اهالی به تنیس روی میز یا شطرنج یا کشتی ندیده‌ام و به‌نظرم نبود امکانات باعث می‌شود مردم توجه چندانی به این ورزش‌ها نشان ندهند؛ از مسئولان می‌خواهم برای رواج این رشته‌ها امکاناتی مانند میز شطرنج و تنیس در محله ایجاد کنند.
*این گزارش یکشنبه، ۲۲ اردیبهشت ۹۲ در شماره ۵۳ شهرآرامحله منطقه ۳ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
