کاظم مستحقی‌راد از ۱۶ سالگی دراین ورزش حضور داشتته که نتتیجه آن ۵۰ رتبه کشوری و ۱۵ مدرک بین المللی شده است.
این دختر قهرمان تاکنون در رقابتهای بین‌المللی عمان، گرجستان، عراق، ترکیه و قطر شرکت کرده و مقام‌های متعددی برای کشور به‌دست آورده است.
این ورزشکار می‌گوید: پدرم اعتقاد داشت بچه‌ها ابتدا باید در تحصیل موفق باشند؛ بعد در‌کنار آن، فعالیت ورزشی انجام دهند. از سال۱۳۹۳ به‌دنبال آموزش رفتم تا اطلاعاتم را به‌روز کنم و بتوانم به جامعه و کودکان و نوجوانان خدمت کنم.
نرگس اسماعیلی می‌گوید: تنیس همه ویژگی‌های یک ورزش پرهیجان را دارد و بر هر ورزش دیگر ترجیح می‌دهم. در کنارش، تا امروز چهارجزء قرآن کریم را حفظ و در چند مسابقه نیز شرکت کرده‌ام.
اعظم صابری، نایب‌قهرمان تنیس بانوان کشور، بدون هیچ چشم‌داشتی، بخش زیادی از زمانش را به مربیگری تنیس روی میز در مساجد اختصاص می‌دهد. خودش می‌گوید: این کار زکات هنر و علم ورزشی‌ام است.
مدیریت بوستان کوهسنگی با‌توجه‌به محبوبیت این ورزش و برای رفاه ورزشکاران در سال۱۳۹۵ دو میز سیمانی را تبدیل به ۱۰ میز شیشه‌ای کرد.
مادرش زهرا خانم می‌گوید: از وقتی کمیل دو سه ساله بود، در خانه ما جوراب پیدا نمی‌شد، او همه جوراب‌ها را در هم می‌کشید و با آن‌ها توپی برای فوتبال بازی‌کردن درست می‌کرد. از نه‌سالگی هم زندگی او فوتبال است و هرکاری کرده‌ایم تا به آرزویش برسد، اما افسوس که بچه بااستعدادی مثل کمیل هم برای دیده‌شدن در مدارس فوتبال باید پول خرج کند!