از زمین خاکی محل تا مدرک بین‌المللی مربی‌گری فوتبال 
حالا نوبت نسل سوم چهنو برای نگهداری از مسجد است 
حسن قنبری به یاد مادرش، خانه‌اش را روضه‌خانه کرد
در یکی از کوچه‌های خیابان وحدت در محله پایین خیابان، حسن قنبری صاحب خانه‌ای است که طبقه دومش به نام روضه‌خانه حضرت رقیه (س) است؛ خانه‌ای که حسن‌آقا به یاد روضه‌های مادرش و هیئت‌داری قدیمی‌ها چندسال پیش آن را خریده است: «یک روز که از مقابل این بنا می‌گذشتم، تابلوی حسینیه را دیدم و یاد روضه‌های مادرم در آن افتادم و به عشق حضرت این خانه دوطبقه را حتی به قیمتی بالاتر خریدم و بازسازی کردم.»
طبق گفته قدیمی‌های محل، برپایی روضه در این خانه در سالروز شهادت ائمه اطهار (ع) صد سال قدمت دارد و روزگاری حاج‌علی رستگارمقدم معروف به کربلایی‌اصغر نجار (دایی شاه‌حسین) در آن چهل دیگ داشت و همه دار و ندارش را در این روضه‌خانه خرج می‌کرد و نذری می‌داد.
حالا این خانه که حسن‌آقا آن را اولین حسینیه‌ای می‌داند که در مشهد به نام حضرت رقیه (س) نام‌گذاری شده، قرار است با همت او تا وقتی زنده است، در خدمت اهل‌بیت (ع) باشد؛ خانه‌ای که حسن‌آقا صاحب نامش را نگه‌دار خودش و زندگی‌اش می‌داند.
صاحب‌خانه حضرت رقیه (س) است
حسن قنبری آرایشگر است و صاحب اصلی این خانه را حضرت‌رقیه (س) می‌داند و می‌گوید: این خانه که از خیلی سال پیش محل روضه‌خوانی بوده است، قبل از بازسازی اولیه (۳۵ سال قبل) حیاطی داشت که حوضی وسطش بود و در ایام محرم و صفر در آن چادر بالا می‌رفت. من وقتی سیزده سال قبل آن را خریدم، دوباره بازسازی کردم.
حسن‌آقا می‌گوید هیئتی به نام غم‌زدگان حضرت‌رقیه (س) که در تابلو این حسینیه هم نامش دیده می‌شود، در مشهد فعال است و شاعری به نام محرم یکی از گردانندگان آن بوده است. او از منبری‌ها و ذاکران قدیمی، چون ماهرخ‌زاد و یاسین و حاج‌آقا اکبرزاده هم اسم می‌برد که روزی در این روضه‌خانه فعالیت می‌کردند و حالا فوت کرده‌اند.
در این مکان به‌جز روضه‌های ایام شهادت، فقط عید غدیر و تولد بی‌بی رقیه (س) جشن گرفته می‌شود و قنبری در توضیح آن می‌گوید:، چون در توانمان نیست که اعیاد را هم ضمیمه کنیم، به همین دو جشن اکتفا کرده‌ایم. مثلا در تولد حضرت رقیه (س) که نامشان به حروف ابجد ۱۳۱۵ است، به همین تعداد چلو‌گوشت درست می‌کنیم که بین نیازمندان توزیع می‌شود. همچنین با قرعه‌کشی کمک‌هزینه سفر کربلا و جوایز نقدی هدیه می‌دهیم.
او معتقد است در این وادی به برکت امام‌زمان (عج) با روشن‌کردن اولین شعله، بقیه کار‌ها درست می‌شود و هیچ‌وقت کم نیاورده‌اند. همه کار‌های این حسینیه مردمی انجام می‌شود.
البته حضور مرد‌ها پررنگ‌تر است و حسن‌آقا می‌گوید: اول باید به این نکته تأکید کنم که فعالیت ما در این حسینیه مثل تکیه فرزند به پدر پول‌دار است و همان‌طور که چنین فردی از همه جهت پشتیبانی می‌شود، اینجا هم من همه وظیفه‌ام را انجام می‌دهم و بقیه‌اش را به خود حضرت واگذار می‌کنم. البته خداراشکر با همراهی پانزده خادم افتخاری که از سیزده تا هفتادسال دارند، مراسم پرشور و بدون کم‌وکاستی برگزاری می‌شود.
از آنجا که فضای کم حسینیه اجازه نمی‌دهد، بیشتر روضه‌ها برای آقایان است و خانم‌های همسایه‌ای که در این مراسم شرکت می‌کنند، در طبقه پایین و خانه حسن‌آقا هستند.
جایی برای زائران بی‌بضاعت
حسن‌آقا سعی کرده است از فضای این روضه‌خانه برای کار‌های عام‌المنفعه دیگری هم بهره ببرد. به‌عنوان مثال در زمان‌هایی که حضور زائران در مشهد فراوان است، مثل شب‌های شهادت، روز‌های سال نو و همچنین شب‌های زمستان، اگر زائری را ببیند که در خیابان است و جایی ندارد، به این حسینیه می‌آورد و در حد توان پذیرایی‌اش می‌کند.
او تأکید می‌کند که اینجا روضه‌خانه است نه خیریه و برای همین خیریه‌ای به نام حضرت رقیه (س) جدا از این حسینیه راه انداخته است که حدود ۱۵۰ خانواده را زیرپوشش خودش دارد.
* این گزارش پنج‌شنبه ۵ مهرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۳ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
