زهرا غلامی‌مقدم می‌گوید: وظیفه انسانی و اخلاقی‌مان ایجاب می‌کرد که کاری برای مردم جنگ‌زده لبنان و فلسطین انجام دهیم. پخت آش و فروشش مطرح شد و همه بانوان به نوعی پای کار آمدند.
قدیمی‌های محله چهاربرج می‌گویند مسجد حضرت ابوالفضل‌العباس(ع) در کنار یک نهر آب و یک درخت ساخته شد.
داستان از خواب مادرشهید شروع شد که برای ادای نذر پسرش، با همکاری اهالی محل، در مسجد امام هادی (ع) کاچی پخت. پس از ۱۵ سال هنوز ساکنان انتهای محله بهشتی سه‌شنبه‌ها در مسجد کاچی می‌پزند.
حسن قنبری صاحب خانه‌ای است که طبقه دومش به نام روضه‌خانه حضرت رقیه (س) است؛ خانه‌ای که حسن‌آقا به یاد روضه‌های مادرش و هیئت‌داری قدیمی‌ها چندسال پیش آن را خریده است.
«سیده‌پروین رضوی‌کاشانی» کاری کرد که حتی وقتی در این دنیا نیست، در و دیوار خانه‌اش عشق به ائمه را به دوش بکشند. خانه چند‌متری بی‌بی این سعادت را داشت که وقف ذکر ائمه(ع) بشود.
فرحناز خانم همراه با چند نفر با سینی پر از نذر ی دم در می‌ایستد و به هرکسی که از این کوچه راهی حرم است، نذر ی می‌دهند.
درست از همان روزی که محله ایثارگران جز تلی خاک و تک‌و‌توکی خانه چیزی نداشت، خانواده خوشدل روضه دهه اول ماه محرم را به اینجا آوردند.