مرداد سال۸۸، دو اتوبوس قدیمی پر از زائران مشتاق محله میشود. رضا و همسرش هم با همه سختیهایی که در مسیر رسیدن به کربلا تحمل کردند، راهی شدند و حتی خرابی اتوبوس هم آنها را از شوق زیارت ناامید نکرد.
بیش از شصتسال پیش، اهالی خدربیک ابتدا حسینیهای برپا کردند و پس از آن مسجد ی ساختند که نام مبارک امامحسین (ع) بر پیشانیاش نشسته است. این مسجد همچنان مثل چراغی سبز میدرخشد.
بانوان محله اسماعیلآباد از سه سال پیش ۲۷برنامه روضه خانگی را سامان دادند و این مراسم معنوی را به مسجد و حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) در خیابان شهید اشکذری هم کشاندند.
در کوچه امامزمان (عج) ۲، همسایهها تا دلتان بخواهد از حال هم خبر دارند؛ اگر یکی به مسافرت برود، کلیدش را به خانه همسایهاش میسپارد، اگر همسایهای بیمار داشته باشد، همه برای کمک پای کارند.
مسجد محمد رسولالله(ص) محله چهارچشمه با تمام مساجد محله فرق دارد. وقتی وارد آن میشوی، سادگی آن جلوهگر است؛ به همین دلیل مردم محله با آن انس عمیقی گرفتهاند و جمعیت فراوانی برای نماز میآیند.
از مهر سال گذشته، اتوبوسهای خط ۱۲ در مسیر وکیلآباد به حرم، از بولوار فارغالتحصیلان عبور نمیکنند و این موضوع به یکی از دغدغههای اساسی و مطالبات پررنگ کسبه و ساکنان محله تبدیل شده است.
همزمان با واگذاری خانهها به نظامیان، هسته اولیه سکونت در محله طالقانی شکل گرفت اما پس از انقلاب یکی از خواستههای مردم مذهبی محله، داشتن مسجد بود که با کمک خیران در زمین اهدایی آستانقدس ساخته شد.