حوالی دوره استبداد رضاخانی و ممنوعیت‌های مراسم عزاداری ماه‌های محرم و صفر بود که یدالله و امان‌الله از روستای «کیوی» استان آذربایجان‌شرقی به مشهد‌الرضا(ع) آمدند و هیئت قمربنی هاشم(ع) را تشکیل دادند.
پانزده‌سال از شروع فعالیت هیئت خیمه‌الحسین(ع) می‌گذرد. رضا ربانی می‌گوید: بسیجی‌های قدیم مسجد امام‌حسین (ع) در‌کنار تیم فوتبال یک خیمه برپا کردیم و این راه را ادامه دادیم.
در مسجد امام‌حسن‌مجتبی(ع) همان همدلی ایام دفاع‌مقدس حس می‌شود. بوی آبگوشت همه‌جا را پر کرده است. تهیه شام هر شب برای حدود هفتاد‌نفر از حافظان امنیت محله تبدیل به سنت این روزها شده است.
مسجد امیرالمؤمنین (ع) در خیابان مسلم شمالی، مسجد ی ساده، اما زنده است که این روزها با حضور پرشور و نشاط نونهالان، نوجوانان و جوانان به مسجد حال و هوای متفاوتی به خود گرفته است.
محسن قربانی تعریف می‌کند: روزگاری، بین خیابان‌های شهید درودی ۷ تا ۱۵ کنونی کال بزرگی قرار داشت که به محل ریختن نخاله‌های شهری تبدیل شده بود. بهترین سرگرمی ما بازی «جنگی» در این تپه‌های نخاله بود.
در دل این محله، همسایه‌هایی زندگی می‌کنند که عمر کنارهم‌بودنشان از ۴۵ سال هم می‌گذرد؛ یعنی از سال‌هایی که تازه جنگ تحمیلی هشت‌ساله شروع شده بود و همسایه‌ها تمام‌قد هوای هم را داشتند. آنها با وجود مشکلات زیاد، از محله‌شان مراقبت می‌کردند.
خیابان هاشمیه ۴۰ به‌دلیل برخورداری از کاربری‌های متنوع اعم از مدرسه، فضای سبز، کلینیک درمانی و بازارمحله، مسجد و ... برای برطرف‌کردن نیاز‌های روزمره اهالی و پرکردن اوقات فراغت آنها مرکز محله‌ای امن و پویا به حساب می‌آید.