«سید‌جواد ضیاء» عمرش را در حسینیه و مجتمع محبان‌الجواد(ع) گذاشته است. او می‌گوید: پدربزرگم واقف این حسینیه است و بعد از پدرم، من واقف این حسینیه شده‌ام.
پیشینه مسجد و حسینیه ابوالفضلی (گل‌خطمی سابق) به سال۱۳۳۰ برمی‌گردد؛ کربلایی‌علی خلیلی‌پور، واقف و بنیان‌گذار این مسجد است، در آن زمان محله گل‌خطمی هیچ مسجدی نداشت.
دارالقرآن «پیامبر اعظم (ص)» را آموزش‌و‌پرورش ناحیه ۲ در یک منزل وقفی بنا کرده است. این دارالقرآن دراین سال‌ها توانسته است هزاران قرآن‌آموز را جذب فعالیت‌های قرآنی کند.
مرحوم حمیدرضا نجفی و همسرش طیبه حقیقی در شب سومین سالگر ازدواجشان بر اثر نشستی گاز فوت کردند. در چهلم آن ها، خانواده تصمیم گرفتند خانه این زوج را وقف حسینیه کنند.
عزت‌خانم در دوران کودکی، به‌جای مدرسه به مکتب رفته و قرآن را از مُلای محله‌اش یاد گرفته است. ملای محله‌شان پیرزنی بوده که در خانه‌اش به دختر‌های محله قرآن آموزش می‌داده است.
فاطمه دهباشی، مادر شهید محمد ماجونی دوست داشت به یاد پسرش خانه‌اش را تبدیل به حسینیه کند. وقتی مادرشهید سال ۱۳۸۷ فوت کرد منزلش به نام « حسینیه شهید محمد ماجونی» در محله شروع به فعالیت کرد.
تکیه کرمانی‌ها در آن روزگار که می‌شد پیکری را در جایی به‌جز آرامستان‌ها دفن کرد، همسایه دیواربه‌دیوار قبرستان «قبر میر» بوده است. عاشقان سیدالشهدا(ع) دوست داشتند در حیاط تکیه به خاک سپرده شود.