واقف این حسینیه در طبرسی ۱۶، حاج‌صالح گلشن است که خدمت‌کردنش به زائر تعطیل‌بردار نیست. او اصالتا یزدی بوده و همراه خانواده‌اش سال‌ها در کربلا سکونت داشته است.
با فوت میرزا، پیکرش در همین مکان به خاک سپرده می‌شود، اما به وصیتش مبنی بر وقف این مکان توجه نمی‌شود و حسینیه به فروش گذاشته می‌شود.
حاج‌آقای رحیمیان که دفتر کار و تجارتش در کاروان‌سرا‌های پایین‌خیابان بود، حسینیه فعلی رحیمیان را از داروغه مشهد خرید.
حسینیه سراب که متعلق به سنه ۱۳۰۰ است، در دل کوچه سعدی ۱۸ قرار دارد و هر شب جمعه هیئتی‌ها را دور هم جمع می‌کند تا سینه‌زنی و گفتن از حسین (ع) در هیاهوی زندگی روزمره رنگ نبازد.
وارد کوچه سجادی ۴ شدیم، خانه‌ای بزرگ که بر سر در آن نوشته شده بود: « حسینیه منزل مرحوم شیخ محمدتقی بجنوردی»، تاسیس ۱۲۹۰ هجری قمری. تاریخ حک‌شده روی آن توجه ما را بیشتر به خودش جلب کرد.
خواهر شهید اسدی می‌گوید: وقتی محمد شهید شد، نیت کردم خانه‌ام را تبدیل کنم به حسینیه . وقتی از همسرم برای نام این مکان مشورت گرفتم، «بیت‌السکینه (س)» را پیشنهاد کرد.
حسینیه موسی‌بن‌جعفر (ع) ۱۰۵ سال قبل توسط دو نفر از سینه‌زنان هیئت‌های بالاخیابان برای نورانی‌ترکردن چراغ مجالس ائمه (ع) راه‌اندازی شد. آن دو با همراهی پنج نفر دیگر، نام پدر امام‌رضا (ع) را برای هیئت خود انتخاب کردند.