حسن گچ‌پز، تنها وارث بنای مدرسه جعفریه، تلاش می‌کند تا یادگار مرحوم حاجی‌عابدزاده از گزند تخریب دور بماند.
به بولوار امت که قدم بگذاری و قصد کوچه بیست‌و‌سوم را کنی، اولین چالشی که با آن روبه‌رو می‌شوی، تابلونداشتن این کوچه است؛ مشکلی که گریبان معابر هم‌جوار و فرعی‌اش را هم گرفته است.
واقف این حسینیه در طبرسی ۱۶، حاج‌صالح گلشن است که خدمت‌کردنش به زائر تعطیل‌بردار نیست. او اصالتا یزدی بوده و همراه خانواده‌اش سال‌ها در کربلا سکونت داشته است.
با فوت میرزا، پیکرش در همین مکان به خاک سپرده می‌شود، اما به وصیتش مبنی بر وقف این مکان توجه نمی‌شود و حسینیه به فروش گذاشته می‌شود.
حاج‌آقای رحیمیان که دفتر کار و تجارتش در کاروان‌سرا‌های پایین‌خیابان بود، حسینیه فعلی رحیمیان را از داروغه مشهد خرید.
حسینیه سراب که متعلق به سنه ۱۳۰۰ است، در دل کوچه سعدی ۱۸ قرار دارد و هر شب جمعه هیئتی‌ها را دور هم جمع می‌کند تا سینه‌زنی و گفتن از حسین (ع) در هیاهوی زندگی روزمره رنگ نبازد.
خواهر شهید اسدی می‌گوید: وقتی محمد شهید شد، نیت کردم خانه‌ام را تبدیل کنم به حسینیه . وقتی از همسرم برای نام این مکان مشورت گرفتم، «بیت‌السکینه (س)» را پیشنهاد کرد.