محمد صدیقی می‌گوید: بیشتر کار‌ها را به‌دست بچه‌های محله می‌سپاریم. نوه‌ام، امید که امانتی الهی بود، همه کار‌های فنی و صوتی حسینیه را انجام می‌داد و حالا که دیگر بین ما نیست، بچه‌های محله بیشتر از قبل پای کار آمده‌اند.
فرزندان شهدا سال۷۴ حسینیه هروان روح‌الله را با متراژ بیش‌از دو هزار متر برای برگزاری ویژه‌برنامه‌های مناسبتی و مذهبی دایر کردند. حسینیه ای که عکس ۴۵۰ شهید مشهدی بر دیوار خاطره‌انگیز آن حکاکی شده است.
حاج‌حسین عامری سال‌ها در مناسبت‌های مذهبی، در خانه‌اش مراسم برگزار می‌کرد اما از زمان شیوع کرونا تصمیم گرفت مراسم دهه صفر را به خیابان بیاورد؛ رسمی که همچنان در محله رواج دارد.
حاج حجت سلیمانی می‌گوید: خانه را وقف دستگاه امام‌حسین (ع) کردیم. خواستیم خانه، حسینیه ای باشد با محوریت قرآن. خودمان رفتیم مستأجری. من و خانمم، به‌خاطر این تصمیم، مورد شماتت خیلی‌ها قرار گرفتیم.
زمین حسینیه دلسوختگان شاهزاده علی‌اکبر را که ۳۰۰ متری می‌شود خانواده موسوی، وقف کرده و در ساخت آن همه اعضای هیئت و نیز اهالی محل کمک کردند.
کوچه شهید‌طالبی (توس یک) در گذشته به «کوی زرگران» معروف بود و شصت‌سال قبل در این محدوده، زمین‌ها و باغات آستان قدس رضوی قرار داشت. از پنجاه‌سال پیش، به‌تدریج مسکونی شد و نخستین ساکنانش، کارگران آستان قدس رضوی بودند.
