سر آخر خانواده شورورزی‌ها از سه برادرش کوچک‌تر بود، اما قامتی تنومند داشت. یعقوبعلی در چهارمین روز از شهریور1302 دیده به جهان گشود و آفتاب زندگی‌اش در نحسی 13مهر1378 غروب کرد. مردی که نام پرآوازه او در کشتی و عرصه پهلوانی زبانزد است. ستاره‌ای که درباره‌اش می‌گویند در دوازده‌سالگی چوخه می‌گرفته و کسی در روستاهای اطراف نیشابور یارای مقابله با او را نداشته است
ریحانه خاکشور متولد 1387 است و کلاس نهم. با رشته کاراته خیلی اتفاقی آشنا شده است. تکنیک‌های زیبا روزبه‌روز علاقه‌مندی‌اش را به این رشته بیشتر می‌کرد. چند مسابقه و برد شیرین باعث می‌شود انگیزه ریحانه برای حضور در میدان‌های تازه قوت گیرد. او هرروز مصمم‌تر تمرین‌ها را ادامه می‌دهد و خوشحال است که در این مسیر قرار گرفته است. می‌داند شور و نشاطی که از ورزش در زندگی او جریان می‌یابد بر موفقیت تحصیلی‌اش هم اثرگذار است.
مرداد سال گذشته از دختری نوشتیم که در نوزده‌سالگی قطع نخاع شد اما با عزم و اراده پولادین در بیست‌وهشت‌سالگی به عنوان یکی از هفت‌رکورددار تپانچه کشور در جامعه ورزش معلولان درخشید.
در آن گزارش که با عنوان «تیر خلاص به دل ناامیدی‌ها» چاپ شد، گفتیم که نسرین شاهی یکی از سه امید مشهدی‌ها برای اعزام به مسابقات جهانی تیراندازی معلولان است. حالا بعد از یک سال او مدال طلای جهان را به گردنش آویخته و ایستاده بر قله آرزوها، از کره‌جنوبی به مشهد بازگشته است.
سید قاسم حسین‌پور مربی با‌سابقه‌ای که در کارنامه‌اش قهرمانی جهان را دارد و حالا مربی تیم ملی نیز شده است، شاگردانش را آماده تمرین‌های تخصصی می‌کند. در سالن ورزشی‌ای که او مربی‌اش است از آدم سن و سال‌دار و جاافتاده تا کودکان خردسال چهار و پنج ساله حضور دارند. عضلات ورزیده و بدن‌های آماده این ورزشکاران هر بیننده‌ای را برای ورزش‌کردن سر ذوق می‌آورد. اینجا کلاس آموزش کاراته در گلشهر است. از این کلاس دوهفته پیش شش ورزشکار به مسابقات کشوری کاراته در شهرکرد رفتند و دست پُر برگشتند.
ابوالفضل ابراهیمی فرزند محمد ابراهیمی و سکینه بابکی از مربیان بنام رشته ووشو است. این ورزشکار نوجوان همین چند روز پیش موفق شده دو مدال طلا و برنز مسابقات کشوری را به دست آورد و به مرحله انتخابی تیم ملی نوجوانان کشور راه پیدا کند.
حمیدرضا کامل عباسی یکی از پسربچه‌های دهه شصتی است که فوتبال را از زمین‌های خاکی شروع کرد، اما جنس استعداد او با بقیه هم‌بازی‌هایش تفاوت داشت. حمیدرضا بیشتر از اینکه نقش یک فوتبالیست ماهر و حرفه‌ای را در زمین داشته باشد، به عنوان یک ناظر، هماهنگ‌کننده و مربی در بازی‌های فوتبال محله ظاهر شده و شاید به همین دلیل است که در دوران نوجوانی تیمی را از بچه‌های فوتبالیست پایین‌شهر به نام «تیم فوتبال سینا» تشکیل داده و در مسابقات محلات مشهد شرکت می‌کند. او درحال حاضر مدرک مربی‌گری (A) آسیا را دارد و بازیکن هایی مستعد فراوانی چون عرفان مرادیان، ارسلان فریدون، امیر مرادی، سجاد رفعتی، امیر سرشار و آرش همایونی را به تیم های پایتخت و ملی معرفی کرده‌است.
ماهان میرآفتاب از بچگی آن‌قدر دنبال توپ بود که وقتی شش‌ساله شد پدرش راه افتاد دنبال فضایی که علاقه و استعداد پسرش در آن رشد پیدا کند. او را در باشگاه سیاه‌جامگان ثبت‌نام کرد و از همان ابتدا مربیانش از استعداد خوب او صحبت می‌کردند. نتیجه تمرین‌ها و بازی‌های پیاپی او به کسب مقام قهرمانی فوتبال در لیگ دسته یک نوجوانان کشور در سال 1400 منجر شد. ماهان سال88 نیز به عنوان نخبه ورزشی استان در سن زیر 12سال معرفی شده و به دنبالش به اردوی تیم ملی دعوت شده است.