چهارشنبه بازار طرق در سمت راست بولوار شهید ساعی هرهفته برقرار است. البته غرفه‌داران همه اهل طرق نیستند و هرکدام از محله‌ای می‌آیند. یکی از طلاب، یکی خواجه‌ربیع و دیگری مهرآباد.
منطقه ۷
مهم‌ترین ورودی و سبزترین منطقه مشهد
قرار داشتن رباط و ایوان هشتصدساله طرق در منطقه ۷ نشان می‌دهد که این منطقه در طول تاریخ نقش پذیرایی از زائران حضرت‌رضا (ع) را برعهده داشته است. امروزه نیز بیش از ۶۰ درصد زائران و مسافران از این منطقه وارد مشهد می‌شوند. اهالی این منطقه در دهه آخر صفر با برپایی ایستگاه‌های صلواتی، نقش میزبانی را به شایستگی ایفا می‌کنند. قرار گرفتن پارک جنگلی طرق، منطقه گردشگری هفت‌حوض و باغ گیاه شناسی در منطقه ۷، این نقطه شهر را سبزترین منطقه مشهد کرده است. بازار‌های ۱۷ شهریور و اماکن اقامتی بخش دیگری از هویت گردشگری منطقه ۷ را شکل می‌دهد. باغ خونی، تپه نادری، کاروان‌سرای باباقدرت، آب‌انبار حوض برجی و بازار رضا (ع) ازجمله ظرفیت‌های هویتی این منطقه است. فرودگاه، نهاد‌های نظامی مانند نیروی هوایی، پدافند هوایی و پادگان‌های نظامی این منطقه را راهبردی کرده است. بوی مشمئزکننده کارخانه کمپوست در ورودی شهر، فراوانی زمین‌های رهاشده آستانه و مشکل سنددارشدن خانه‌ها از معضلات منطقه ۷ است. در مساحت ۴۷۴۲ هکتاری منطقه ۷ شهرداری مشهد ۲۵۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
حاج مهدی نفت فروش شماره ۱۱۱ مشهد بود. او می‌گوید: «رفتم شرکت نفت، درخواستِ شعبه دادم. گفتن برو جا و مکانت رو درست کن، مخزن بذار تا ما نفت صادر کنیم.»
مهدی اسلام‌فر مربی فوتبال قدیمی محله کارگران است. او می‌گوید: در محلات پایین شهر، گل‌گوچک تنها بازی ما بود. آن زمان مثل الان پارک و زمین بازی وجود نداشت، بچه‌ها بیشتر در کوچه بازی می‌کردند.
علی محمدی‌نیشابوری، رزمی‌کار نوجوان دو دوره قهرمان قهرمانان کشور شده و دو مقام اول و دومی استانی نیز در کارنامه ورزشی‌اش دارد. او مدال‌های قهرمانی کشوری‌اش را به موزه حرم رضوی اهدا کرده است.
در سال۶۸، آن زمانی‌که محله دانشجو کم‌جمعیت بود و بیشتر اهالی‌اش را فرهنگیان تشکیل می‌دادند، مسجد و کانون فرهنگی حضرت امیر‌المؤمنین ازسوی مرحوم حاج شیخ حسن مظفری معارف وقف شد.
ابوالقاسم علیشاهی شاعر قدیمی محله المهدی(عج) است. لابه‌لای حرف‌هایش به هر موضوعی که می‌رسیم، شعری آماده در آستین دارد و همان دم آن را با لهجه محلی تربت حیدریه یا به سبک حماسی می‌خواند.
ناصر ایروانی می‌گوید: با یک دستگاه ملخی و یک اُفسِت، کار را آغاز کردم. آن روز با چهار نفر شروع کردم و امروز با سخت کوشی که داشتم توانسته‌ام مجموعه کاملی از یک چاپخانه را به وجود آورم.