آقاماشاالله تعریف می‌کند: تقریبا هر شب با پدر و مادرم به مسجد می‌رفتیم. همسایه‌ها هم می‌آمدند، انگار که یک خانواده بودیم. آن روزها، افطار فقط یک وعده غذایی نبود، یک رسم بود که همه را دور هم جمع می‌کرد.
اولین شنبه‌های هر ماه، بی‌بی‌فاطمه حسینی، میزبان جمع قرآنی‌ای است که قرار گذاشته‌اند ماه و هفته خود را با ذکر خدا و نام و یاد اهل‌بیت (ع) آغاز کنند؛ دورهمی‌ای که هر هفته در خانه یکی از اعضای جلسه برگزار می‌شود.
در محله آقامصطفی خمینی، ماه رمضان فقط ماه روزه‌داری نیست؛ بلکه فرصتی است برای دور هم جمع‌شدن و همدلی. هر روز، زنان به مسجد امام‌حسن‌مجتبی (ع) می‌آیند تا بساط افطار را آماده کنند.
مرکز نیکوکاری شهدای مسجدالنبی (ص) محله احمدآباد مشهد با توزیع ۲۱۰ بسته معیشتی به خانوار‌های تحت پوشش کمک کرد.
جواد سلحشور می‌گوید: برای یک فرزند فرقی ندارد که پدر و مادرش چه زمانی چه کاری دارند، هوا سرد است یا گرم؛ هر وقت نیاز باشد برای کمک حضور دارد. بچه‌های هیئت ما هم برای پدر و مادر شهدا همین کار را می‌کنند.
حاج آقا قوسی می‌گوید: محله مسجد نداشت. آقای سلیمانی، یک طبقه از منزلش را در‌اختیار اهالی گذاشته بود به عنوان حسینیه. سال ۱۳۹۱ موفق شدیم، یک زمین ۱۲۵۰ متری را از سازمان مسکن و اداره اوقاف بگیریم.
علی‌اکبر روحی، قدیمی‌ترین حلیم‌پز محله کوشش است. او حدود ۶۵ سال در مغازه‌ای که از پدرش به یادگار دارد پای دیگ حلیم ایستاده و حلیم خوب به مشتریانش داده است. حلیمی که به خودش چنگالی است.