
نقره احمد محمدنژاد جوان برای کشتی مشهد طلا بود
زنگ پایان مبارزه که به صدا درآمد، هیچکس جلو درب خانه احمد محمدنژادجوان نای حرفزدن نداشت. لحظاتی سکوت همه خانه، کوچه و بعدتر شهر را فراگرفت. با این همه، دیری نپایید که یکی از میان جمعیت فریاد زد: «خدا قوت پهلوون. فدای سرت. عشق است نقرهای که به رنگ طلاست...»
آزادکار مشهدی وزن ۶۱ کیلوگرم تیمملی کشتی ایران در جریان رقابتهای قهرمانی جهان در زاگرب کرواسی درحالی به مدال نقره رسید که بسیاری بر این باورند که نقره جوان از هر طلایی، طلاییتر بود.
او که اولین حضورش در این آوردگاه را تجربه میکرد، برای رسیدن به فینال آنقدر مایه گذاشت که کسی از شکستش برابر قهرمان المپیک و غول روسی ناراحت نشد؛ اگرچه حسرت یک شادی بیپایان در شبی که نشان نقره جوان، رنگ شادی به دلهایمان زد، شاید تا مدتها بر دل بماند.
از کوچههای فدائیان اسلام تا زاگرب آرنا
دیشب در خانه اعجوبه غوغایی به پا بود؛ درست مثل وقتی هوادارانش سالنهای کشتی شهر را به غوغاکدهای برای رقیبان بدل میکنند. همه مردم شهر، آنها که دلشان برای ورزش و کشتی میتپد، به درب منزل او آمدند تا در لحظات حساس و سرنوشت ساز فینال رقابتهای جهانی، کنار پدر و مادرش باشند. خانهای که شاید تا همین چندسال پیش، یکی از خانههای معمولی شهر به شمار میرفت، حالا به ایستگاه افتخار بدل شده بود.
ورزش دوستانی که از ساعتها پیش از برگزاری دیدار فینال به خانه جوان رفته بودند، با استقبال و پذیرایی خانواده اش روبه رو شدند. احمد محمدنژادجوان بیست ویک ساله است و آبان همین امسال پا به بیست ودوسالگی میگذارد؛ جوانی که بزرگترین افتخار زندگی ورزشی اش را به دست آورد و توانست نقره بازیهای کشتی آزاد قهرمانی جهان زاگرب کرواسی را کسب کند.
او از گلاویزی دوستانه با هم محلیهای هم سن وسالش در فدائیان اسلام تا خیابانهای زاگرب و سالن زاگرب آرنا زمان زیادی را سپری نکرد. او خیلی زود به اوج رسید.
چشممان به افتخارآفرینی روشن
کشتی مشهد و استان خراسان رضوی که بیش از دو دهه بود در سکوت خبری و افول تاریخی فرو رفته بود، سرانجام با این ستاره جوان خود توانست بار دیگر سری میان سرها دربیاورد.
از روزگارانی که خادم ها، خداییها و توکلیانها یکه تاز تیمهای ملی کشتی بودند، زمان زیادی میگذرد؛ آن قدر زیاد که حالا پس از پوشیدن دوبنده تیم ملی، برای جوان تیتر زدند: «کشتی مشهد پس از ۲۲ سال صاحب دوبنده تیم ملی شد»!
جوان که شباهت زیادی به علی شادمان، بازیگر سریال شبکه خانگی «یاغی» دارد، حالا از دل تحمل سختیها و مرارتها توانسته است به اوج قله افتخار برسد و پرچم ورزش شهرش را بیفرازد.
مسیری سخت برای «جوان» کم تجربه
احمد محمدنژادجوان برای رسیدن به مدال نقره جهان، مسیر سختی در پیش داشت. برخی پس از اعلام قرعه کشی مسابقات، گفتند قرعه جوان آسان است. اما این واقعیت وجود دارد که ستاره مشهدی برای رسیدن به این مدال از جان مایه گذاشت و به سبب تجربه کم و اولین حضورش در عرصه جهانی فرصت هیچ اشتباهی نداشت.
او در مبارزه نخست برابر حریف اکوادوری، جاشوآ کرامر، با نتیجه ۱۳ بر ۲ به برتری رسید تا نشان دهد حرفهای گفتنی بسیاری در این مسابقات دارد. او در مبارزه دوم ۵ بر ۲ نورالدین نوروزف از آذربایجان را از پیش رو برداشت تا به مرحله یک چهارم نهایی برسد.
آزادکار مشهدی در این مرحله ۸ بر ۴ کمیل کریموف از اوکراین را شکست داد تا به یک قدمی مدال برسد. جوان در نیمه نهایی باید به مصاف کوم هیوک کیم از کره شمالی میرفت؛ حریفی سرسخت که تا سه ثانیه مانده به پایان مبارزه، با نتیجه ۲ بر ۱ مغلوبش شده بود.
با این همه، جوان در ثانیه پایانی با معجزه بزرگ الهی و تلاش بی وقفه اش توانست یک خاک از حریف بگیرد و ۳ بر ۲ پیروز مبارزه باشد؛ بردی که کسب مدال او را قطعی کرد و جوان را به فینال فرستاد. پس از آن بود که دیگر واقعا هیچ کس از جوان انتظار برد نداشت!
فینالی که خیالانگیز بود
حریف فینال احمد جوان، زائور اوگویوف روس بود؛ مردی با دو طلای مسابقات قهرمانی جهان و یک طلای المپیک! زائور اوگویوف نه تنها یک روس بود که همیشه ایرانیها در مبارزه با آنها چالش دارند، بلکه با کوله باری از تجربه و افتخار به این میدان میآمد و تقریبا همه میدانستند عایدی نهایی جوان از این مسابقات کسب مدال نقره است.
شاید به همین دلیل بود که حتی درب منزل احمد جوان نیز همه حرف از «ارزشهای جوان» میزدند و با زبان بی زبانی میگفتند همین که هم شهری شان تا فینال بالا آمده و مدالش را قطعی کرده، برای آنها رضایت بخش است؛ اگرچه تک تک حاضران در منزل پدری احمد جوان، ته قلبشان نور امیدی بود که این جوان شایسته مشهدی بتواند معجزه را معنا کند؛ اتفاقی که درنهایت رقم نخورد و احمد محمدنژادجوان به مدال تاریخی نقره بسنده کرد.
* این گزارش دوشنبه ۲۴ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۴۵۷۵ روزنامه شهرآرا صفحه ورزشی چاپ شده است.