مسیر ورزش برای محمدحسین صدیقی، ناهموار و پر‌پیچ‌و‌خم بوده است؛ پیچ‌وخم‌هایی که هر‌کدامشان کافی بود برای دلسرد‌شدن و خداحافظی او با دنیای ورزش، اما همراهی خانواده و اعتماد‌به‌نفسش، او را در عرصه ورزش نگه داشت.
در اطراف مشهد دو روستای عطار وجود داشته است؛ یکی در سمت راست کال طرق و دیگری در نزدیکی مزرعه سمزقند. روستای دوم عطار که در وقف‌نامه «طومار عضدالملک» نیز از آن نام برده شده است، در محله بلال کنونی قرار می‌گیرد. روستای عطار تا حدود سال ۱۳۷۰ همچنان با شش خانوار سکنه و حدود ۴۰ هکتار وسعت باقی بود و بعد از آن به شهر مشهد پیوست.
آروین الله یاری، پسر نه‌ساله محله بلال ، با کمربند مشکی‌اش نه‌تنها در مسابقات، بلکه در دل آرزوهایش حسابی می‌جنگد؛ آرزوی ساختن باشگاهی بزرگ، برای پرورش قهرمان‌های کوچکی مثل خودش.
ابوالفضل استعداد و اشتیاقش به نقاشی را جدی گرفته است. او پارسال در جشنواره دانش‌آموزی «کاپ» که مربوط‌به مدارس امام‌حسین (ع) در خراسان رضوی است، برگزیده شد.
این گزارش درباره یکی از کوچک‌ترین روستا‌های اطراف مشهد است که امروزه بخشی از شهر ماست ولی از یاد‌ها رفته است.
اوایل دهه۵۰ و در محله‌ای که روزگاری جز زمین‌های کشاورزی چیزی نداشت، مسجدی سر برآورد که نه فقط مأمنی برای نمازگزاران بود که حدود یک‌دهه بعد تکیه‌گاهی برای جوانان رزمنده شد.
جمعی از جوانان جلسه فرهنگی‌مذهبی انصارالمهدی (عج) مسجد بلال در کنار چندی از پیش‌کسوتان مسجد برای ثبت خاطرات و مستندسازی سیره شهدای محله بلال اقدام کرده‌اند. این مسجد ۶۰ شهید گلگون‌کفن داشته است.
علی‌آقا مهربان معینی ۷۵ سال از خدا عمر گرفته است. زندگی‌اش همیشه با کارکردن گره خورده است. از کار‌های سنگین روستا تا کارگری و بنّایی در شهر. خودش می‌گوید: «مرا از مدرسه گرفتند و به کشاورزی و دامپروری مشغول شدم.»