بچه‌هیئتی‌ها، خانه حاج‌محمدرضا را خانه خودشان می‌دانند؛ جایی که درش همیشه به روی بچه‌های محله باز است و چایش همیشه به‌راه.
سه روز در هفته، خانم‌های گلشهر می‌نشینند پای درس و بحث‌های حاج‌آقا توحیدی ۷۷ساله؛ درست مثل یک آیین ماندگار که در این هفده سال، فردبه‌فرد منتقل شده و مستمر مانده است.
ماندگاری صدا و نوای کسی، چون مرحوم ماهرخسار به این دلیل است که صفای باطن کم نظیری داشت.
اهالی عکس شهیدانشان را در روز‌های برگزاری روضه می‌آورند و داخل دکور می‌گذارند و دیگر آن را نمی‌برند. آن‌ها می‌گویند چه جایی بهتر از اینجا.
محسن مشمول‌ثابت، جانباز دفاع مقدس و مداح اهل‌بیت (ع) ساکن محله فاطمیه هنوز به یاد هم رزمان شهیدش روضه می‌خواند.
سیدمهدی علیایی می‌گوید: محمد ژیان برخلاف خیلی از مداحان امروز که با صدایشان کاسبی می‌کنند، بدون اینکه یک تک‌تومانی از این راه پول درآورده باشد، برای دلش خوانده است.
در منطقه کارمندان اول (شهید رستمی) به گفته اهالی جلسه روضه خانگی‌ای به قدمت حدود ۴۰ سال بی‌هیچ تجمل و رنگ و ریایی در جریان است.