سیدمجتبی یاهوئی بعد از اینکه در سال ۸۴ از کار در نیروهای مسلح بازنشسته می‌شود با گرفتن دو کارآموز و جدیت زیاد، تمام وقتش را در کارگاه صرف تراشیدن فیروزه می‌کند.
غلامحسین علیضغر که در محله کارگران به «بابای صادق معروف» به همراه همسرش تعمیر و فروش جوراب می‌کنند. در محل منزل آن‌ها را به نام «خانه جوراب مشهد» می‌شناسند.
عزیز نائینی آموزش هنر را از ۹ سالگی آغاز کرده و در ۱۸ سالگی کارش را با گلدوزی و خیاطی و بافندگی شروع می‌کند. او ۱۰ فرزند دارد که همگی راه مادر را ادامه داده و صنایع دستی تولید می‌کنند.
محمد‌حسین جهانیان مدیر شیرینی‌فروشی می‌گوید نام «نور‌القائم» را ۱۴سال پیش علامه تهرانی بر روی این فروشگاه گذاشت و از همان سال به برکت این نام خیر و برکت روانه این فروشگاه شد.
در «دایی ۵۶» کوچه‌ای وجود دارد که ۲۵۰ متر زمین با گل‌هایی رنگارنگ را در خود جا داده است. این گلخانه حاصل دسترنج و مراقبت‌های شبانه‌روزی بانوی گیاه‌دوستی به نام طاهره صفری است.
حاج‌حسن معینی‌یزدی سال‌هاست سماورسازی می‌کند. کارش را از ده‌سالگی با شاگردی نزد اولین استادش در گاراژ اتحادیه یزدیان شروع کرده و حالا ۷۰ سال از آن زمان می‌گذرد.
نسیم و نجمه خواهران دوقلو هستند که هر کدام به تنهایی ۵۷ رشته هنری را از کودکی تا‌کنون آموخته‌اند که بیشترشان ابداعی خودشان است و حالا این هنرها را در اختیار هنرجویانشان می‌گذارند.