در سیس‌آباد که مردم آن را به نام «سی‌سواد» می‌شناختند، سه مکتب‌خانه وجود داشت که به کودکان آموزش می‌داد.
یکی از میراب‌های معروف مشهد در دوره تیموری، «شمس‌الدین میرکاریزی» بود. در گذشته، مردم بر سر مزار او، آش اوماج و کماج خیرات می‌کردند.
توی کوچه و حتی خانه ما از آب سناباد، جوی آبی روان بود و برای شست‌وشو مشکل کم‌آبی نداشتیم، اما آب شرب و پخت‌و‌پز از کاریز باغ حاجی نادری بود.
در روزگاری که هنوز این محله جزو محدوده شهری نبود، بین مردم به کوی امام‌رضا (ع) معروف بود. دلیل این نام‌گذاری دیده‌شدن گنبد حرم مطهر امام‌رضا (ع) از کوچه‌های محله بود.
نسلی که به آب‌وهوای اینجا عادت دارند و هویت خود را در قرقی شناخته‌اند، دل به شهر و زندگی شهری نمی‌دهند.
اولین چیزی که در شهرک مهرگان توجه هر فرد را به خودش جلب می‌کند، خانه‌های یک‌شکل است. این واحد‌های مسکونی در بلوک‌های ویلایی دوطبقه ساخته شده‌اند.
خیابان دانشجو‌ی۱۱، چهار مدرسه دولتی و غیردولتی را در خود جای داده است که رفت‌و‌آمد‌ها به این معبر را افزایش می‌دهد.