تا اواسط دهه۷۰ این محله میان مردم به «کوی وحدت» مشهور بود و کمی پیش‌تر از آن به نام «باغوی خواجه‌ربیع» شناخته می‌شد.
کوچه «حوض محمدعلی‌خان» که بخشی از شارستان کهن اطراف حرم رضوی بوده، حالا تغییر ماهیت داده است.
دهه۴۰ که محدوده‌های بولوار سجاد و امامت مسکونی نبود، کسی هم برای پیاده‌روی دور پارک نمی‌آمد، اما هرچه این محدوده‌ها آبادتر شد، پارک هم شلوغ‌تر شد و رفته‌رفته فرهنگ پیاده‌روی بین مردم رواج یافت.
هم‌زمان با آغاز سکونت در کوچه دانش‌آموز۱۱ ، اهالی کاشت نهال را هم در آن آغاز کرده‌اند تا حالا یکی از معابر سرسبز منطقه باشد.
برای امنیت بیشتر، پشت دیواره‌های شهر را گود کرده بودند بعدها در همین گودها مردم ساکن شدند و به کوچه پشت بهره معروف شد.
این‌بار، آتش بانی خیر شد؛ آتشی که چندسال قبل با زغال قلیان به جان خانه قدیمی احمدیان افتاد، نوه او را به این فکر انداخت که خانه تاریخ‌دار پدربزرگ را نجات دهد.
امروزه فقط یکی از آن سقاخانه‌های قدیمی، یعنی سقاخانه مشهور به «اسماعیل‌طلایی» باقی مانده است، اما دست‌کم تا اواخر دوره قاجار، حرم رضوی سقاخانه‌های متعددی داشته است.