کمبود کاربریهای آموزشی و فضای سبز از جمله مشکلات اهالی منطقه12 است. با این حال معبر اقدسیه9 از این نوع کاربریها غنی است و خانواده محمودی هاشمی با مشارکت در ساخت یک دبستان ابتدایی و یک مرکز آموزشی متوسطه اول در این خیابان سنگ تمام گذاشتهاند، علاوهبراین مراحل اجرای یک آموزشگاه کارودانش خیّرساز دیگر هم در شرف اتمام است و تا پایان امسال به بهرهبرداری میرسد.
محراب خان وصیتش بر خاکسپاری در حرم امامرضا(ع) و وقف اموالش برای مردم این شهر بود، مسجد محرابخان در نوغان، حوضانبار و قلعه محرابخان، بیمارستان و آسایشگاه جذامیان را برای مشهدیها به یادگار گذاشت.
قدیمیترین قسمت از محدوده بولوار صیاد شیرازی، خیابانی است که از گذشته تا الان «نور» نام داشته است و اکنون، طبق تقسیمات شهری، در محله لادن قرار گرفته است. بیشتر دکانهایش هنوز همین نام «نور» را بر سردر خود دارند. قدمت این خیابان به بیش از 50 سال میرسد. آنطور که اهالی میگویند شرکت برق به کارمندانش زمینهای این محدوده را در قطعات 250 متری و به مدیرانش هم قطعات هزار متری محله ویلا را داده است.
امام رضا(ع)46 یکی از کوچههای قدیمی منطقه است که اکنون بیشتر ساختمانهای قدیم آن خراب و بازسازی شدهاند. در ابتدای این کوچه مغازههای تعمیرات ماشین و فروش لوازم یدکی بیشتر از هرچیزی به چشم میآید. این مغازهها سبب توقف خودروها شده و این کوچه مسکونی را شبیه پارکینگ کرده است.
بولوار وحدت حدفاصل پنجراه پایین خیابان و چهارراه مقدم طبرسی است که نام هر دو مکان تغییر کرده و به میدان شهدای مسجدگوهرشاد و میدان شهدای گمنام نامگذاری شده است. نام بولوار وحدت نیز پس از انقلاب و احتمالا به سبب وجود مسجد اهل تسنن در وحدت ۱۲ و محله رضائیه بر این بولوار نهاده شده است. در گذشته در محل این بولوار دیوار شرقی شهر مشهد قرار داشته است که به آن «بهره» میگفتند.
خیابان عامل15 که در گذشته به خیابان منوچهری شهرت داشت یکی از قدیمیترین خیابانهای محله عامل است. وجود خانههایی با بافت خشت و گلی نشاندهنده قدمت 150ساله این خیابان است. ساکنانش بیشتر از طبقه متوسط شهری و صنعتگر هستند. با توجه به قدمت بالای این خیابان خانوادههای قدیمی برای چندمین نسل در آن ساکن هستند و با وجود همه تغییرات و گسترش آن اصالتشان را حفظ کردهاند.
از مهمترین وقایع مبارزاتی شهید هاشمینژاد میتوان به سخنرانیهای افشاگرانه او در مسجد فیل با مستمعین حدود 6 تا 8 هزار نفری در 21 مهر سال 42 اشاره کرد که به انتقاد شدید از دولت وقت پرداخت و به خیمهشببازی انجمنهای ایالتی و ولایتی، سخت اعتراض کرد.