هویت

کوچه نجف44 از گذشته‌های دور به نام کوچه قبرستان معروف بوده است. کوچه‌ای است بن‌بست که سمت راست آن قبرستان و انتهای آن منتهی به زمین‌های آستان قدس رضوی است. شلوغ‌ترین روز این کوچه هنگام عاشوراست. هر سال هم‌زمان با روز عاشورا هیئت‌های عزاداری از محلات نوده، کوشک‌مهدی و پرکندآباد مقابل این قبرستان جمع شده و عزاداری می‌کنند. قولی که سینه به سینه در بین اهالی این منطقه نقل شده این است که این قبرستان از زمان امام رضا(ع) وجود داشته و امام رضا(ع) هنگام عبور از این قبرستان برای مرده‌های آن دعا کرده است.

کوچه شهید ستاری4/4 در محله شریف واقع شده است و به‌واسطه وجود درختان نسبتا قدیمی جزو معابر سرسبز منطقه محسوب می‌شود. همدلی اهالی این کوچه سبب شده است که مشکلات شهروندان در زمان کمی در جلسات مسجد امام رضا(ع) مطرح و حل شود. ساکنان این معبر در حل معضلات عمومی کوچه هم با یکدیگر همراه هستند و برای رفع آن‌ها به‌طور گروهی پیگیری می‌کنند. این همراهی و حسن نیت ساکنان کوچه در قبال یکدیگر سبب شده است که این معبر جزو معابر محبوب برای سکونت در منطقه باشد.

کوچه امامیه20 را کال پهن روبازی که سرچشمه آن بند گلستان است، از وسط به 2قسمت تقسیم کرده است. این معبر یکی از محوری‌ترین کوچه‌های محله شریعتی است. جمعیت زیادی روزانه در هر 2قسمت رفت‌وآمد دارند. سمت شمالی آن را بیشتر با مسجد ولی‌عصر(عج) می‌شناسند که تنها مسجد محدوده از ابتدای بولوار امامیه است و سمت جنوبی آن را با مجموعه مدارس و آموزشگاه‌ها. در میانه کوچه و در محل تقاطع با خیابان یاس، روی کال را پوشانده‌اند تا به اندازه یک چهارراه مسیر عبور و مرور خودروها و عابران باز شود.

بعد از ارتشی‌ها نوبت به راه‌آهنی‌ها رسید که به قاسم‌آباد کوچ کنند. شهرک سرسبز راه‌آهن که در کنار ایستگاه و در زمین‌های روستای امین‌آباد ساخته شده بود، جوابگویِ نیاز این اداره نبود و هرکارمند بعد از مدتی باید خانه را تخلیه می‌کرد و تحویل راه‌آهن می‌داد تا نوبت به نفر بعدی برسد. به همین دلیل بود که این اداره در سال 1358 مثل ارتش تعاونی مسکن تشکیل داد، در قاسم‌آباد زمین خرید و به کارمندانش داد. زمین‌های راه‌آهنی‌ها دقیقاً در وسط قاسم‌آباد بود جایی که الان خیابان حجاب است و دیگر کمتر نشانه‌ای از شهرک راه‌آهن به چشم می‌خورد.

خراسانی بودن، دل به قصه های کویر دادن و به طبع آن، خو گرفتن، سبب شده است گذرگاه داستان ها، روایت‌ها و اتفاق‌های بی شماری باشد که هر کدامشان، نشانه ای از خود بر جای گذاشته اندکه در قالب آداب، رسوم و فرهنگ اقوام مختلف ساکن در آن است. قشنگ‌ترین این روایت ها که قرن هاست نَقلش دهان به دهان گشته اما قندِ نُقلش هنوز پا برجاست، حکایت نماز باران خواندن امام رضا(ع) است که دیرگاهی است به یکی از سنت‌های مردم آفتاب نشین خطه خراسان تبدیل شده و راهش را به دیگر شهرها و آبادی ها هم باز کرده است.

خیابان امام رضا55 یکی از خیابان‌های فرعی محله رضاست که هنوز هویت قدیمش را حفظ کرده است. این خیابان در طی سال‌ها تغییرات چندانی نداشته و با وجود ساخت و سازهایی که انجام شده است هنوز هم صفا و صمیمیت قدیم مردمش را می‌توان به چشم دید.

کوچه فلسطین 14 که به نام شهید علی فرودی مزین شده است، در محله فلسطین قرار دارد. این کوچه از گذشته تاکنون بافت قدیمی خود را حفظ کرده است. با این حال راه‌اندازی شرکت‌های مختلف، مدارس و مجموعه‌های دیگر موجب پارک نامناسب خودروها و در نتیجه نارضایتی ساکنان شده است. در این کوچه حسینیه و موسسه خیریه دخت پیامبر(ص) ، کتابخانه و سالن مطالعه دخت پیامبر(ص) و انجمن نوروژنتیک ایران (خراسان‌رضوی) نیز فعالیت دارند. آنچه هنوز هم در میان اهالی خیر و مومن دیده می‌شود همدلی و مشارکت در امور خیرخواهانه و پویش‌های کمک‌مومنانه است.