کوچه مهران7 یکی از معابر پرتردد محله سیدرضی است. سه مدرسه فائزه، فاضله و رهروان حضرت زینب(س)، بیمارستان بینا و دانشگاه الزهرا(س) که شهروندان زیادی به آنها رفت و آمد میکنند در این معبر واقع شدهاند. تردد زیاد دانشآموزان و دانشجویان در این معبر، آن را بدل به کوچه درس و دانشگاه کرده است که بیش از هر قشری میتوان دانشآموزان و دانشجویان را در رفت و آمدهای آن دید.
محمدعلی بیک که نظامی بازنشسته و از سکنه قدیمی این خیابان است، به زمان تأسیس بازارچه اشاره کرده و تعریف میکند: آنزمان شهرداری به منازل مسکونی مجوز تجاری نمیداد. این بازارچه را تأسیس کردند که بهعنوان یک بازار محلی تأمینکننده نیاز روزانه مردم باشد اما بعد از آن به ساختمانها مجوز تجاری دادند و بسیاری از مالکها کنار حیاط خانهشان مغازه زدند.
کوچه آیتالله محمد واعظزاده را هنوز هم خیلیها با این نام نمیشناسند. چون تا همین یکسال پیش تابلوهای خیابان شهید کاشانی27 نام بیهقی داشت و به گفته سنوسالدارهای کوچه، قدمت این نام به هفتادهشتاد سال میرسید. نام آیتالله واعظزاده مؤسس دانشگاه مذاهب اسلامی و نخستین دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی که در گذشته از ساکنهای همین محدوده بود، زمستان سال1399 روی تابلوها نشست.
آنطورکه پژوهشگران تاریخِ مشهد و سفرنامهنویسان میگویند، مشهدِ قدیم بیشتر از اینکه چهره شهری واحد داشته باشد، بیشتر از روستاهایی درکنار هم تشکیل شده بود. روستاهایی که بیشترشان امروز در دلِ مشهد بزرگ حل شدهاند و اگر نابود نشده باشند، به یکی از محلات شهر تبدیل شدهاند. به عنوان مثال حافظ ابرو، جغرافیدان خراسانی در کتابش سناباد، الندشت، احمدآباد، تقیآباد و... را به عنوان روستاهایی در اطراف مشهد نام میبرد که الان هر کدامشان در دل کلانشهری به نام مشهد حل شدهاند و دیگر، اثری از آن روستاها نیست.
کوچه الغدیر در انتهای بولوار ادیب نیشابوری شمالی قرار دارد و از قدیمیترین کوچههای قاسمآباد است. در سمت راست ورودی کوچه، مرکز تجاری محله قرار دارد و در سمت چپ آن 2مجتمع مسکونی 16واحدی و 12واحدی الغدیر. آنطور که اهالی میگویند مؤسسه خیریه امام صادق(ع) مالک هتل الغدیر در چهارراه شهدا، این مجتمعها را ساخته و اجاره داده است و این مهمترین شناسه این کوچه است. در طبقه اول یکی از این مجتمعها مرکز خدمات جامع سلامت شهری الغدیر نیز مستقر شده است.
بحرآباد آن سالها مسجد نداشت. نزدیکترین مسجد به روستا در امینآباد بود که چندین فرسنگ از روستا دور بود و اهالی سختشان بود بیوسیله تا آنجا بروند. جمعی از کشاورزان و مردمِ روستا سراغ سید احمد حبیباللهی رفتند تا از او بخواهند برایشان مسجدی بسازد. میدانستند نتیجه سید مهدی خراسانیِ شهید و میرزا حبیب که نمازش ترک نمیشود، هر سال در خانهاش برای امام حسین(ع) روضهخوانی میکند و سفره میاندازد، رویشان را زمین نمیزند. همینطور هم شد. حاج حبیباللهی دو هزار متر از زمینهایش را وقف مسجد صاحبالزمان(عج) کرد.
از سالهای قبل از انقلاب میگویند که این کوچه به نام کوچه ابومسلم معروف بوده، اینجا پر از زمین زراعی گوجه، خیار و بادمجان بوده و بیشتر ساکنان هم زراعتکاران و کشاورزانی بودند که با خانوادههایشان در این زمینها به زراعت مشغول بودند. کوچه شهید عباس خوشسیما بعد از جنگ تحمیلی این نام را به خود گرفت که به یاد یکی از شهدای ساکن این کوچه بوده است. این کوچه در مجاورت خیابان پورسینا ۶ است.