علی فرخنده‌کلات، معلم نمونه محله فاطمیه است که همواره در حال آموختن و یادگیری است. او خود را دانش‌آموز مادام‌العمر می‌داند.
دختران کلاس ششم مدرسه شهیدجعفری گلشهر نه‌تنها بیش از صدبیت شاهنامه فردوسی را حفظ کرده‌اند، که این ایده سرآغاز مطالعه، پژوهش و رؤیاپردازی این دختران برای آینده‌ای درخشان شده است.
بدیع‌الزمان فروزان‌فر نامه‌ای به اداره تعلیمات ولایات در تاریخ ۱۵ شهریورماه سال۱۳۱۴خورشیدی با این مضمون می‌نویسد: «اینک بیتی چند شکسته‌بسته در تاریخ دبیرستان فردوسی به نظم آورد و در ضمیمه تقدیم داشت.»
من کوچک‌ترین فرد آن مکتب بودم -شاید آن وقت، حدود پنج‌سالم بود- و، چون هم خیلى کوچک بودم، هم سید و پسر عالم بودم، این آقاى «ملّامکتبى»، صبح‌ها من را کنار دست خودش مى‌نشاند.
«دبیرستان نوین» خیابان آیت‌الله بهجت منطقه ثامن را خیلی‌ها با نام واقفش می‌شناسندش و می‌گویند؛ مدرسه اعتضاد! حاج محمدعلی اعتضاد این دبیرستان را سال ۱۳۴۷ وقف کرد.
رضا اسدی معتقد است: شفا همیشه در جسم نیست. گاه شفا در پذیرش است، گاه در قدرت عمل است و گاه در آگاهی. شاید معلولیت من حکمت خدا بود تا من خودم را قوی‌تر کنم.
سهیلا رکنی، آموزگار موفق زبان انگلیسی است که در محله راه آهن زبان تدریس می‌کند، معتقد است بی هدفی در زندگی مرگ تدریجی است.