خیابان دانشجوی۲۹ یکی از معابر محله دانشجو در منطقه۱۱ است. ورودی این خیابان به دلیل داشتن فضای سبز در هر دو طرف، متفاوت از معابر معمولی است و به عنوان یکی از خیابانهای سرسبز منطقه شناخته میشود. وجود چندین پایگاه فرهنگی از جمله اداره فرهنگی اجتماعی منطقه، فرهنگسرای ترافیک و سرای محله در این خیابان، این محدوده را به مرکزی فرهنگی در محله تبدیل کرده است.
کوچه شهید موسی رحیمی که در گذشته به دلیل قرارگرفتن زمینها و موتور آب آستانه به کوچه موتور آستانه معروف بود، هسته اصلی نوده سفلی (پایین) را تشکیل میدهد. به گفته اهالی صدسال قبل دو قلعه اربابی در اینجا قرار داشت که ورود و خروج به آن از همین کوچه موتور آستانه قدیم و نجف30 فعلی بوده است.
کوچه هاتف یکی از قدیمیترین کوچههای منطقه ثامن به شمار میرود. این محله قدیمی چند ویژگی دارد که مهمترین ویژگی آن وجود حسینیه و مسجد محوری است. وجود همسایههای خوب و همدل دیگر ویژگی این کوچه محسوب میشود که به قول مهدی غفوریان یکی از ساکنان، در این کوچه اگر یک ساعت همسایه از حال همسایه خبر نداشته باشد روزش شب نمیشود!
اهالی قدیم روستای هاشمیه هنوز چشمه و جوی آبی را که از وسط کشتزارهای گندم میگذشت به یاد دارند. این کشتزارها در انتهای کوچه هاشمیه33 فعلی بود. حالا این کوچه نهتنها حکم مرکز محله هاشمیه را دارد، بلکه خیلی از رویدادهای فرهنگی اجتماعی مشهد در آن اتفاق میافتد.
مزار 2 شهید گمنام که از سال 95 تاکنون میهمان بوستان نیلوفر آبی شدهاند حالا دیگر به نمادی از هویت منطقه 10 تبدیل شدهاست. اگر در طول هفته یکی دو بار هم گذرتان به این بوستان افتاده باشد، میتوانید حداقل یکی دو نفر را ببینید که بر مزار این دو شهید گمنام در قلب نیلوفر آبی نشستهاند.
از شلوغی ترافیک ابتدای خیابان میرزاکوچک خان و انبوه مغازههایش که بگذری به خیابانی بزرگ در میرزا کوچک خان28 میرسی که عریضبودن خیابانش با نماهای امروزی مجتمعهای مسکونی تازهساز در دو طرفش آن را از خیابانهای اطرافش متمایز کرده است. کوچهای که بخشی از محله حسینآباد جدید است اما بین ساکنان به نام شهید خشنودی معروف است. قدیمیهای محله خوب به خاطر دارند روزگاری دور و دیر به جای این آپارتمانهای تازهساز زمینهای کشاورزی معروف به «بژمه» در تملک «عبدا... رضوی» بوده است.
از روزهایی که هنوز مردم به تجملات رو نکرده بودند و هرکس هرچه درمیآورد، میخورد و کمتر به فکر اندوختن بود. همه همان چیزی بودند که نشان میدادند. اکبر کامرانیمشهدی 61ساله یکی از قدیمیهای محله طبرسی است. او که بهدلیل همسایگی خانه پدریاش با حرم مطهر هرروز با صدای نقارهخانه بیدار میشد، در این گزارش زمانی را روایت میکند که هنوز ولیان، استاندار وقت، طرح توسعه حرم مطهر رضوی را اجرایی نکرده بود و طبرسی و کودکی او شکلی متفاوت داشت.