کوچه های مشهد

خیابان شهید کامیاب یکی از شریان‌های اصلی شهرمان است که از یک سو به تقاطع شهید گمنام می‌رسد و از طرف دیگر به چهارراه راه‌آهن.هنوز خیلی از مشهدی‌ها تقاطع شهید گمنام را به نام چهارراه مقدم طبرسی می‌شناسند. وجه‌تسمیه آن به نقل قدیمی‌های محله برمی‌گردد و گاراژ اتوبوس‌رانی مقدم که در این محدوده قرار داشت. ایستگاه راه آهن در یک سمت این خیابان و نمایشگاه‌های خرید و فروش ماشین در سمت دیگر معبر قرار دارند.

کوچه دانشسرای جنوبی یا سناباد35 ‌در محله سعدآباد یکی از معدود کوچه‌های شهرمان است که مسکونی نیست. سمت چپ کوچه سرتاسر مراکز آموزشی و سمت راست آن دیوار باغ است. این کوچه که نزدیک به یک قرن قدمت دارد، در گذشته سرتاسر باغ‌های میوه و پر از دار و درخت بوده‌ است.

کوچه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی۱۲، یکی از معابر فرعی محله رحمانیه است. این معبر جزو اولین معابری بوده که در محدوده الهیه شکل گرفته است و مجتمع‌های سازمانی در آن ساخته شده است. بسیاری از اهالی محدوده الهیه برای فرار از ترافیک میدان خلیج فارس و ابتدای بولوار مجیدیه از این کوچه برای رسیدن به مقصد استفاده می‌کنند.

خیابان «صیاد شیرازی8» یکی از معابر اصلی محله آب و برق است که از بولوار شهید صیادشیرازی به خیابان حافظ و بولوار شهید صارمی امتداد دارد. این خیابان با اجرای نمیه کاره طرح تعریض در حال حاضر حالت دندان‌موشی پیدا کرده و بهسازی آن در انتظار عقب‌نشینی تمام املاک است.

کوچه خلج ۹ که به شهید ریاضی ۴ می‌رسد یکی از کوچه‌های قدیمی محله قائم است که در اوایل دهه ۷۰ شکل گرفته است.

خیابان پنجتن 29 تقریبا در میانه خیابان اصلی محله است. معبر باریکی است که در وسط کمی عریض‌تر می‌شود. به نقل ساکنان، در گذشته همه زمین‌های این منطقه کشاورزی بوده است. بافت این محدوده قدیمی است با خانه‌های کوچک و کنار هم که جمعیت زیادی را شامل می‌شود. علاوه بر این، یکی از خیابان‌های محوری است که قرار گرفتن چند مجموعه آموزشی و مرکز مذهبی بیشتر شلوغش می‌کند.

خیابان ابوطالب78 به شهرک نان رضوی در بین قدیمی‌ها معروف است. این شهرک از یک‌سو به بزرگراه شهید چراغچی متصل است و درست رو به‌روی شهرک قدس قرار دارد. تا سال۶۳ سرتاسر این محدوده خاکی و زمین بایر بوده است. همان سال این زمین‌ها را آستان قدس رضوی در اختیار کارکنان شرکت نان رضوی قرار داد. از آن سال به بعد این محدوده به شهرک نان رضوی معروف شد. در فاصله سال‌های ۶۳ تا ۶۵ اوج ساخت‌وساز و آبادانی در این نقطه از شهر مشهد بود.