طوبی خانم می‌گوید: خانه داروغه ملکی بود که غلامرضا داداللهی، پدر بزرگ من، آن را خریده بود. وقتی هم که فوت کرد این خانه به ورثه که یکی‌شان مادر من بود رسید و بعد هم به هیئت یزدی‌ها فروخته شد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد حیات نهر خیابان مشهد با وجود همه فراز و نشیب‌های تاریخی تا پایان دوره قاجار، تداوم داشته و با وجود خرابی‌های فراوان به جزئی ناگسستنی از ساختار آب‌رسانی شهر تبدیل شده است.
زخم اژدرکوه دیگر تنها به معادن ختم نمی‌شود؛ بر روی این کوه افسانه‌ای جاده‌ای احداث شده که تا نوک قله، چون ماری پیچ خورده و بالا رفته، روی قله نیز مسطح و بتن‌ریزی شده است.
مشهد در سال۱۳۱۳ بیش از ۲۳ یخدان داشته است که همه به‌مرور تخریب شده. در این میان در روستای چهاربرج یخدانی قاجاری وجود دارد که، چون در ملک شخصی قرار داشته و وقف‌عام بوده، تقریبا سالم باقی مانده است!
بوستان ستاره در ۲۵ سالی که از ساختش می‌گذرد، همیشه سبز و دل‌نشین بوده و همراهی زیبا برای همسایه‌هایش. این بوستان نه‌فقط یک پارک محلی، بلکه پاتوق اجتماعی برای محلی‌هاست.
خانه اکبرزاده تنها یک باد و باران تا تخریب کامل فاصله دارد؛ خانه‌ای قاجاری که نمای سردرش منحصربه فردترین نمونه معماری از سردر‌های تاریخی در میان اندک خانه‌های قدیمی باقی مانده شهر است.
ماجرای ساخت بوستان کوهشار به سال۱۳۹۹ بازمی‌گردد و تنها یک سال زمان برد تا این پروژه به ثمر بنشیند و بوستانی به وسعت چهل هکتار آماده پذیرایی از شهروندان شود و حالا از پاتوق‌های تفریحی بکر مشهد‌ی‌هاست.