در گذشته هر محله یا طایفه‌ای، هیئت عزاداری خاص خود را داشت. مقصد همه هیئت‌های عزاداری، حرم امام‌رضا (ع) بود.
مهم‌ترین ویژگی خانه تاریخی علیزاده تزیینات آجر و کاشی بسیار زیبای آن است که هم در نمای ساختمان و هم در فضا‌های داخلی یعنی دیوار‌های حیاط وجود دارد.
روزنامه «نوبهار» در محرم سال ۱۳۲۹ قمری در گزارشی می‌نویسد: «مردم در مجالس تعزیه اباعبدالله (ع) به‌جای قند و چای، قهوه با عسل می‌نوشیدند.»
یکی از فرعی‌های محله چهارباغ قدیم به‌دلیل بهره‌مندی از حسینیه‌ها و تکایای بسیار، از گذشته بین مشهدی‌ها به کوچه عزاداری‌های خاص و باشکوه مشهور بوده است.
تخریب سقف و نمای سازه سرای عزیزالله‌اُف در فضای مجازی، نگرانی تازه‌ای را برای تاریخ‌دوستان مشهد ایجاد کرد؛ موضوعی که در مغایرت کامل با استاندارد‌های مرمت بنا‌های تاریخی قرار دارد.
زمان ممنوعیت عزاداری‌ها هم جایی مخفیانه به نام «منبرخانه» بود که مردم آنجا می‌رفتند و عزاداری می‌کردند. مثل منبرخانه مرحوم آقای شاهرودی در کوچه «زمرد».
اولین مراسمی که به‌طور رسمی و دستوری ممنوع می‌شود، رسم تعزیه و شبیه‌خوانی، قمه‌زنی و زنجیرزنی [ازجمله زنجیر‌های تیغ‌دار]است.