صاحب اولیه خانه پریشانی، تاجری به‌نام نعیمی اهل نوغان بود. بعد‌ها در سال۱۳۶۷، پدرم که شیفته معماری خانه شده بود، آن را با مبلغ یک‌میلیون‌و‌دویست‌هزار تومان خرید. چند دانگ از خانه هم به نام مادرم ثبت شد.
خانه توکلی در خیابان شهیدنواب‌صفوی ۷ با اُرسی‌های قاجاری، آجرچینی‌های زیبا و ساختمان قرینه بی‌نقصش درمیان خانه‌های تاریخی مشهد شاخص است.
خانه اصالت حدود هفتصد‌متر وسعت دارد و شامل هفت واحد اقامتی است؛ هر‌کدام از این اتاق‌ها، دنیایی خاص برای خودش دارد. این خانه روزگاری محل زندگی آیت‌الله سرابی بوده است؛ شخصیتی که نامش برای قدیمی‌های محله سعدی آشناست.
بد نیست بدانیم اطلاعاتمان درباره معروف‌ترین خانه تاریخی مشهد پر است از اشکالات و، اما و‌اگرهایی که مثل یک ویروس در فضای اینترنت تکثیر شده است و حالا دیگر تشخیص درست از نادرست سخت به نظر می‌رسد.
خانه تاریخی وهاب‌زاده یکی از بنا‌های تاریخی مشهد است که ثبت‌ملی شده؛ خانه بسیار بزرگ دو‌طبقه که از ابتدای خیابان آخوند خراسانی شروع می‌شود و تا روبه‌روی سینما آسیا ادامه دارد. یکی از مکان‌هایی که رضاشاه در آن اقامت می‌کرده، خانه وهاب‌زاده بوده است.
مرحوم «غلامحسین بقیعی» در کتاب «انگیزه» (که مرور خاطرات دوران کودکی و جوانی اوست) خانه‌ای را توصیف کرده که متعلق به حاج‌میرزا‌یحیی سادات‌رضوی بوده است. این خانه مجلل در نزدیکی باغ هشت‌آباد بود.
طوبی خانم می‌گوید: خانه داروغه ملکی بود که غلامرضا داداللهی، پدر بزرگ من، آن را خریده بود. وقتی هم که فوت کرد این خانه به ورثه که یکی‌شان مادر من بود رسید و بعد هم به هیئت یزدی‌ها فروخته شد.