محله دانشجو

دعای فرج تمام می‌شود، صدای اذان در بیمارستان می‌پیچد، لحظه آخر که بدن پدر تکانی می‌خورد و جان می‌دهد، مائده چشم‌های مادرش را می‌گیرد تا این صحنه را نبیند. مائده نه بی‌تابی می‌کند و نه اشک می‌ریزد. دستانش را رو به آسمان بلند می‌کند و می‌گوید خدایا پدرم هدیه‌ای بود که به ما دادی و اکنون آن را گرفتی، راضی‌ایم به رضای تو.

وقتی در راه هنر قدم برمی‌داری ناخواسته کمال‌گرا می‌شوی. به نظرم یک هنرمند باید تلاش کند بعد از خلق یک کار خوب آن را به مردم ارائه کند و منتظر این نباشد که کار یا اثرش به درجه خیلی بالایی برسد، چرا که این اتفاق باعث اسارتت می‌شود و اجازه نمی‌دهد اثرت را ارائه کنی و به سراغ کاری بعدی‌ات بروی. هنرت هم هیچ وقت دیده نمی‌شود.

من به مردم توصیه می‌کنم که عسلی را تهیه کنند که شکرک زده باشد، چرا که در این صورت آنزیم دیازستاز و اینورتاز در محصول وجود دارد که نشان از خاصیت بالای آن برای مصرف کننده است، عملکرد این آنزیم‌ها در عسل به گونه‌ای است که زمانی که محصول احساس گرما و یا سرما کرد شروع به درشت شدن می‌کند که در این زمان عسل حالت شکرک زدن به خود می‌گیرد و با مقداری حرارت غیرمستقیم دوباره این آنزیم‌ها ریز می‌شوند.