محله احمدآباد

کوچه‌های طالقانی تا پنجاه‌شصت سال قبل گندم‌زار و غیرمسکونی بودند، به‌طوری‌که بلندی‌های کوهسنگی به‌راحتی از اینجا دیده می‌شد.

مزرعه احمدآباد دارای قلعه یا محل نشیمن کشاورزان هم بوده که به «قلعه دراز» شهرت داشته و بین فلکه احمدآباد (طالقانی کنونی) تا سه‌راه راهنمایی گسترده بوده است.

خیلی دوست داشتم دکتر شوم. درس‌هایم خوب بود و کنکور هم رتبه کمتر از ۶ هزار آوردم، اما نشد که بشود. تازه انقلاب شده بود و بازار روپوش اسلامی رونق داشت.

زینب الله دوست، بانوی هنرمند و کارآفرین، ساکن محله احمد‌آباد است. خانم‌های بسیاری در کارگاه خیاطی او آموزش دیدند و با گرفتن وام و خرید چرخ خیاطی مشغول به کار شدند. او سال‌1399 موفق به کسب مقام اول دوره نهم کارآفرینان کشور شد.

از همان ابتدای صبح کار را شروع کرده‌اند؛ حتی سوز سرما در آخرین روز پاییز نتوانسته است سدی برای توزیع مهربانی‌شان باشد. سبدهای میوه و بسته‌های شکلات‌های رنگی و تخمه آفتابگردان در حیاط مدرسه حضرت زینب(س) خودنمایی می‌کند. دانش‌آموزان محله احمدآباد درحال ورود به مدرسه هستند. بیشترشان مکثی می‌کنند و لحظاتی را به تماشای سبدهای رنگارنگ می‌گذرانند. خانم مدیر با لبخندی که روی صورتش نقش بسته است، می‌گوید: دختران قشنگم، زودتر بروید بالا که سرما نخورید!

هرهفته دوشنبه‌ها که جلسه قرآن «نرجس‌خاتون» شروع می‌شود، بانوانی در آن شرکت می‌کنند که تا سال‌ها پیش، خودشان دختران نوجوانی بوده‌اند و همراه مادرانشان به این جلسه می‌آمده‌اند. آن‌ها نیز امروز دست دختران نوجوان و خردسال خود را می‌گیرند و با خود به این محفل می‌آورند. جلسه قرآن نرجس‌خاتون در محله احمدآباد از دهه70 برگزار می‌شود. این جلسه هرسال در دهه فاطمیه به‌صورت ویژه‌ برقرار است.

در قفسه های داروخانه دکتر جلالیان فرد هم جعبه های ریز و درشت داروست و هم عروسک های یک دختر هنرمند، هم لوازم لوکس بهداشتی و هم قیچکی که پس از سال ها نوازندگی، حالا دارد دوران بازنشستگی اش را می گذراند، کنار هرکاره و سماور قدیمی و مجموعه ای از شیشه ها. در فضای بیرونی داروخانه، چندین نمایشگاه هم برگزار شده است. داروخانه دکتر جلالیان فرد هم «خانه» است و هم «دارو نگارخانه»، و همین ها باعث شده تا اینجا احتمالا متفاوت ترین داروخانه مشهد باشد.