حسن و حسین عسگری‌مقدم در کنار هم در قطعه شهدای بهشت رضا (ع) در خاک آرام گرفته اند. پدرشان از غصه فرزندانش سکته کرد و به رحمت خدا رفت، اما مادر سال‌ها با یاد آن‌ها زندگی می‌کرد.
پیشینه این محدوده به قرن‌ها قبل ازسکونت کارگران کارخانه نخریسی برمی‌گردد. دست‌کم از سال ۱۰۷۸ قمری نام «گل‌خطمی» در متون‌تاریخی آمده است. هویت محله کارگران به‌واسطه سکونت کارگران کارخانه نخریسی در سال‌های آخر دهه۵۰ شکل گرفت. این محله نزدیک به چهارصد کوچه بن‌بست دارد که در میان محلات مشهد خاص است.
دیدن قطار آن‌هم درحال گذر از تونل شست‌وشو، تجربه تازه‌ای است. شاید شبیه وقتی که نخستین‌بار آب در کارواش به تن خودرو خورد، ولی اینجا از کف و پودر خبری نیست.
«علی‌اکبر صنوبری» هویت محله کوی کارگران است. کوک و درفشش، ۴۰ سال در این محله قدمت دارد. پیرمرد دیگر توان ندارد درفش در دست بگیرد، اما تمام محله، او را با دکه کوچک دومتری‌اش می‌شناسند.
«حاج‌محمد اسدی» روشندلی است که حدود ۵۰ سال است روضه می‌خواند. ۴۰ سالی است که ساکن محلۀ کوی‌کارگران است و جوان‌های این محل با صدای روضه‌اش خاطره دارند.
میهمانان این مجموعه از سراسر کشور و معمولا از طرف کمیتۀ امداد و بهزیستی معرفی می‌شوند و کسانی هستند که توانایی مالی ندارند و بعضی‌هایشان مشهد را ندیده‌اند و زائراولی به حساب می‌آیند.
حجت‌الاسلام سیدرضا علوی در دهه سی زندگی‌اش دنبال علاقه نوجوانی‌اش رفت و برای کسب تحصیلات حوزوی راهی حوزه علمیه شد و حالا ۲۷سالی می‌شود که زندگی‌اش با ورزش‌های رزمی عجین شده است.
جواد آخوند‌زاده، قاری قرآن و برادر شهید جعفر آخوند‌زاده، علاوه بر روایت داستان زندگی برادر شهیدش، خاطرات خوبی هم از مرحوم آیت‌الله عبدالرضا حائری عباسی دارد.