اسم حاج‌اصغر رفاهی‌خراسانی برای اهالی کوچه‌پس‌کوچه‌های مهدی‌آباد آشناست. ۵۰ سالی است که سلمانی دارد و کوچک و بزرگ، او را با پسوند شغلش صدا می‌زنند؛ «اصغر سلمانی».
محله مهدی‌آباد امروزی روستا‌های مهدی‌آباد، حجت‌آباد، همت‌آباد و بخشی از کریم‌آباد وعباس‌آباد را دربرمی‌گیرد. درباره وجه تسمیه این محله، اهالی روایت می‌کنند ارباب روستا نام پسرش، مهدی را برای این محدوده انتخاب کرده است. محله مهدی‌آباد از سال ۱۳۸۶ به محدوده شهری پیوسته است، با این حال هنوز آنطور که باید سروشکل شهری نیافته و مشکلات بی‌شماری دارد.
احمد قربانپور شاگرد ممتاز محله مهدی‌آباد بود که از هشت تا دوازده سالگی به‌دلیل بیماری در بیمارستان بستری بوده و نتوانسته به مدرسه برود اما بعد همه مقاطع را جهشی خوانده است.
دوچرخه غلامرضا مرادی از جوانی همدم و همراه همیشگی او بوده و حتی گواهینامه دوچرخه می‌گیرد. او می‌گوید: «آن زمان همه دوچرخه ۲۸ سوار می‌شدند و چیز دیگری جز آن وجود نداشت.»
یکی از جلوه‌های وحدت را می‌توانید در محله مهدی‌آباد ببینید، وقتی متوجه می‌شوید که مسجد مکی این محله درست پهلوبه‌پهلوی حسینیه علی‌بن‌ابیطالب (ع) قرار گرفته است، آن‌چنان‌که دیوار میانی آنها مشترک است.
علی فیضی‌زاده، چهل‌ویک‌ساله است که نیمی از سال‌های عمرش را در تراشیدن دیگ‌های سنگی یا همان «هرکاره» معروف مشهدی‌ها صرف کرده است؛ کاری که به‌گفته خودش، دیگر مثل گذشته رونق ندارد.
حسین عطایی، نایب‌قهرمان کونگ‌فوی کشور به خاطر یک اتفاق به ۱۳ سال حبس محکوم شد، اما پس‌از رهایی از زندان، یک کارآفرین موفق نام گرفت.
وضعیت وخیم معیشتی همسایه‌ها خلیل‌الله نیازی را بر آن داشته است که قبل از هر چیزی به فکر مستمندان محله باشد. او از ابتدای دهه۸۰ تا کنون نام بیش‌از هزار خانوار نیازمند را فهرست کرده است.