
محمد، نونهال با نشاط و ورزشکار مشهدی با جثه کوچکی که دارد این روزها نام «پدیده» در مسابقات آموزشگاههای کشور در رده سنی نونهالان را به خودش اختصاص داده است.
او یکی از افتخارآفرینان رشته بدمینتون در رده سنی خودش است و با وجود اینکه تنها ۱۲ سال دارد، از سال ۱۳۹۲ در مسابقات کشوری صاحب مقامهای مختلفی شده است تا اینکه امسال بعد از برد تمام رقبایش، بدون واگذار کردن حتی یک «گیم» توانست علاوه به ایستادن بر سکوی قهرمانی، لقب پدیده مسابقات را از آن خود کند. او به همراه پدرش، مجید زرچی به دفتر شهرآرامحله منطقه ۱۱ آمدند تا گفت و گویی با آنها داشته باشیم.
محمد زرچی متولد ۱۳۸۳ در مشهد و ساکن محله امامت است. او از سال ۱۳۹۰ فعالیت ورزشی خود را به صورت جدی در رشته بدمینتون شروع کرده است. وقتی از او در مورد دلیل انتخاب این رشته میپرسم لبخندی میزند و میگوید:، چون پدرم هم در این رشته فعالیت میکرد. من همیشه با پدر به سالن بدمینتون میرفتم و همین باعث شد علاقهمند شوم و به صورت جدی تمرین کنم.
همین ابتدای مصاحبه از او میخواهیم در مورد تاریخچه بدمینتون توضیحاتی بدهد تا بیشتر با این رشته آشنا شویم و او هم اطلاعت خوبی که دارد را در اختیار ما میگذارد: ورزش بدمینتون از کشور هند شروع شد، در آنجا این بازی «پونا» نام داشت، اما بعد توسط افسران انگلیسی از هندوستان به انگلیس رفت.
در آنجا در کاخی به نام بدمینتون برای سرگرمی مهمانان این بازی را انجام میدادند که به مرور این بازی به دیگر کشورها راه پیدا کرد و با نام بدمینتون شناخته شد. بدمینتون یک بازی فکری و سرعتی است که به آن شطرنج متحرک میگویند و بازی آن به صورت دوبل و تک نفره انجام میشود.
محمد دوست دارد روزی مثل بازیکن محبوبش «لی چونگ وی» مالزیایی بازی کند و میگوید: لی چونگ وی در حال حاضر بهترین بازیکن جهان است و من دوست دارم روزی مثل او بازی کنم. همیشه مسابقاتش را دنبال میکنم، دیگر بازیکن محبوبم «سروش اسکندری» از کشور خودمان است که بازیش برای من جذابیت خاصی دارد.
مجید زرچی پدر محمد است. او مربی ورزش و دبیر هیئت استان در رشته بدمینتون است وی در مورد فعالیت ورزشی فرزندش میگوید: ورزش در خون محمد است. او از وقتی هنوز خیلی کوچکتر بود به دلیل انرژی زیادش معمولا آرام و قرار نداشت. برای همین او را به سالن میبردم تا آنجا کمی تخلیه انرژی شود.
یادم است همین که وارد سالن میشد کنار زمین مینشست و با دقت به بازی بازیکنان نگاه میکرد، بدون آنکه از کنار زمین تکان بخورد.
او ادامه میدهد: وقتی دسته بدمینتون را برای اولین بار دستش گرفت انگار که کاملا آموزش دیده است و خیلی زود توانست جای خود را در این رشته باز کند. محمد قدرت یادگیری بالایی دارد. او در حال حاضر در رشته والیبال هم عضو تیم ناحیه است. در رزمی و دیگر رشتهًهای ورزشی فعالیت دارد؛ به نظرم او پسری ورزشی است.
محمد بعد از دوسال تمرین در رشته بدمینتون به مسابقات راه پیدا میکند و در این باره میگوید: سال ۱۳۹۲ در مسابقات قهرمانی کشور مقام سوم انفرادی را گرفتم. سال ۱۳۹۳ در المپیاد رامسر در مسابقات آموزشگاههای کشور مقام سوم دوبل را به دست آوردم.
سال ۱۳۹۴ هم مقام دوم قهرمانی کشور در بیرجند را گرفتم و امسال هم در مسابقات قهرمانی آموزشگاههای کشور در قم توانستم مقام اول انفرادی و اول تیمی را به دست بیاورم و بدون هیچ باختی در هیچ گیمی، لقب پدیده مسابقات را در رده نونهالان از آن خود کنم.
این نونهال ورزشکار با خوشحالی میگوید: امسال علاوه بر کاپ و مدال قهرمانی به دلیل اینکه مقام اول را داشتم از طرف مدیر آموزش و پرورش استان یک دوچرخه هم هدیه گرفتم. او اضافه میکند: امسال از مشهد پنج نفر به مسابقات اعزام شدیم که من از همه کوچکتر بودم و مقام بالاتری آوردم.
من همیشه اول به درسم اهمیت میدهم و در کنارش ورزش میکنم. دلم میخواهد در رشته تربیت بدنی تحصیل کنم
از او در مورد درسهایش میپرسم که میگوید: من همیشه اول به درسم اهمیت میدهم و در کنارش ورزش هم میکنم. دلم میخواهد رشته تحصیلیام تربیت بدنی باشد تا مثل پدرم مربی ورزش شوم.
پدرش در ادامه صحبتهای محمد میگوید: محمد پسر مستقلی است و همیشه درسهایش را به موقع میخواند، به همین خاطر در درس هم موفق بوده و شاگرد ممتاز است. من هیچ وقت یادم نمیآید محمد در درسهایش از من کمکی بگیرد و خیلی خوب خودش برنامهریزی میکند و در حال حاضر علاوه بر ورزش ترم هشت در رشته زبان انگلیسی است و بیشتر ترمها «تاپ» میشود.
از محمد میپرسم بدمینتون را تا کجا میخواهی ادامه بدهی میگوید: بدمینتون را دوست دارم تا قهرمانی المپیک ادامه بدهم. در حال حاضر، روز در میان دو ساعت به کلاس بدمینتون میروم و تمرین میکنم.
وقتی در مورد اینکه اگر رشته ورزشی دیگری را بخواهد به طور حرفهای ادامه دهد سراغ چه رشتهای میرود، میگوید: من رشته والیبال را خیلی دوست دارم، ولی ترجیح میدهم در بدمینتون حرفهای شوم.
محمد با هیجانی که در بیان کلمات دارد و با احساسی که خاص خودش است از تشویقهای خانوادهاش میگوید: پدر و مادر و خواهرم همیشه مرا تشویق کردهاند و به من انرژی مثبت میدهند. حتی در مسابقات خالهها و مادر بزرگم بامن تماس میگیرند و به من روحیه میدهند.
وقتی از او در مورد شکست میپرسم صدایش را صاف میکند و محکم میگوید: من هیچ وقت از شکست نمیترسم، چون شکست باعث موفقیت است و هر وقت در مسابقات شکست خوردهام باعث شده است تلاشم را بیشتر کنم.
او میگوید: من در مسابقات معمولا استرس ندارم، چون به نظرم یک برد و یک باخت وجود دارد که مهمتر از این برد و باخت لذتی است که من از این ورزش میبرم که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.
او در مورد تاثیر ورزش میگوید: ورزش علاوه براینکه باعث سلامتی است، باعث شده است فکرم بازتر شود و درسهایم را بهتر بفهمم و اوقات فراقتم را به خوبی پر کنم.
او این روزها خودش را برای مسابقاتی که در پیش دارد آماده میکند. وقتی از پدرش در مورد آینده فرزندش میپرسم میگوید: به نظر من تلاش و پشتکار محمد باعث موفقیش است و آیندهای روشن در این رشته خواهد داشت.
از او میپرسم شما در هیئت بدمینتون هستید، همین امر باعث حمایت ویژه نسبت به محمد نشده است؟ که در پاسخ میگوید: من در این چند ساله هیچ وقت به صورت شخصی و ویژه از محمد حمایت نکردهام، خیلی وقتها بوده است که اجازه ندادهاند در مسابقات شرکت کند و من قبول کردهام و هیچ گونه اصراری نکردهام. همه موفقیتهای محمد از آن خودش است و من فقط در نقش پدر تشویقش کردهام.
* این گزارش پنج شنبه، ۱۸ شهریور ۹۵ در شماره ۲۰۶ شهرآرامحله منطقه ۱۱ چاپ شده است.