راه سخت امیر شبانی در مسابقات آسیایی

شاید با او همسایه باشید و هم‌محله‌ای شما در طرق باشد و شاید او را به‌عنوان همکار می‌شناسید. اما از آنجایی که در کشور ما بیشتر نگاه‌ها متوجه رشته پرطرف‌دار فوتبال است، قهرمانان رشته‌های دیگر مانند امیر شبانی در رشته کیک‌بوکسینگ کمتر به چشم می‌آیند.

شبانی از سال ۱۳۸۰ ورزش را شروع کرده و سال‌هاست در عرصه ورزش حرفه‌ای توانسته است عناوین متعددی برای شهرمان به ارمغان بیاورد. ازجمله افتخاراتش می‌توان به مقام اول جوانان مسابقات برون‌مرزی سال ۱۳۸۹، مقام اول کشوری فول‌کنتاکت کیک‌بوکسینگ سال ۱۳۹۱، مقام دوم مسابقات برون‌مرزی پاکستان و مقام اول کشوری بزرگ‌سالان سال ۱۳۹۹ اشاره کرد.

آخرین مقامش را همین ماه گذشته در مسابقه‌های آسیایی مراغه کسب کرد و توانست مقام نخست را از آن خود کند. او سال‌ها کیک‌بوکسینگ تمرین کرده و از ۱۰ سال قبل «رزم‌نوین» کار کرده است. ناگفته نماند زمانی که هفده سال داشته است، اولین باشگاه کیک‌بوکسینگ را در طرق دایر می‌کند. امروز بسیاری از کودکان، نوجوانان و حتی بزرگ‌سالان برای آموزش راهی باشگاهش می‌شوند.

اولین روز به تمرین نرسیدم

امیر شبانی سی‌ودوساله از زمانی که ۱۰ سال داشته، ورزش را شروع کرده است. آن زمان در طرق باشگاه ورزشی نبوده است و افرادی که مثل او عاشق ورزش بودند، باید برای رسیدن به باشگاه به قول خودشان به شهر می‌آمدند. او هم برای اینکه بتواند در کلاس‌های رزمی استاد هادی شاهی که یکی از استادان صاحب‌سبک کیک‌بوکسینگ بوده است، شرکت کند، از طرق تا خیابان امام‌خمینی (ره) با اتوبوس می‌آمده است.

شبانی می‌گوید: روز اول با پدرم سوار اتوبوس شدیم و مسیر رفت و برگشت را یاد گرفتم. حدود دو ساعت در راه بودم. جلسه بعد سوار اتوبوس شدم، اما چهارراه مقدم (پروین اعتصامی) پیاده شدم. از هر کسی می‌پرسیدم، می‌گفتند برو جلوتر می‌رسی، اما زمانی که رسیدم، کلاس تعطیل شده بود.

شکست، مانع ادامه‌دادن ورزشم نشد

این ورزشکار پنج ماه زیرنظر استاد به‌صورت جدی تمرین می‌کند. استاد به او می‌گوید که برای مسابقات آماده‌ای. با آنکه از هر نظر آماده بود، در اولین مسابقه شکست می‌خورد. استاد به او می‌گوید که طبیعی است و به‌دلیل اینکه تابه‌حال به مسابقه نرفته بودی، شکست خورده‌ای.

خودت را برای مسابقه بعدی آماده کن. تمرین‌ها را با قدرت بیشتری شروع می‌کند، اما برای دومین‌بار، سومین‌بار و... شکست می‌خورد. در یک‌سال‌ونیم آن‌قدر شکست خورده بود که پدرش به او می‌گوید دست از این ورزش بردار، دیگر هزینه‌های ورزشت را نمی‌دهم. شبانی نه‌تن‌ها ورزش را کنار نگذاشت، بلکه مصمم‌تر از قبل بوده و با این حرف‌ها عقب ننشست و حسابی تمرین کرد.

امیر می‌گوید: متوجه شدم علاوه بر استرس هنگام مسابقه، خون‌سردی‌ام را از دست می‌دهم. تصمیم گرفتم برای مسابقه بعدی روی استرسم کار و آن را کنترل کنم. بعد از این قول‌وقرار، برای کنترل استرسش وقت می‌گذارد. سال ۱۳۸۳ مقام سوم استانی را به‌دست می‌آورد. این پیروزی برایش بسیار بزرگ بوده است. بعد از سه سال تمرین و مسابقه‌های مختلف، او به خواسته‌اش دست پیدا می‌کند. به قول خودش ترسش می‌ریزد و از آن سال پی‌درپی مقام‌های اول تا سوم استانی را به‌دست می‌آورد.

او می‌گوید: زیاد شکست خوردم، اما دل‌سرد نشدم. سال ۱۳۸۷ به اردوی تیم‌ملی دعوت می‌شود، اما به‌دلیل نداشتن حامی مالی نمی‌تواند به این مسابقه‌ها برود. او در سال ۱۳۸۹ به مسابقات برون‌مرزی اعزام می‌شود و مقام اول جوانان را کسب می‌کند.

ورزش آرامش دارد

شبانی ورزش کیک‌بوکسینگ را دوست دارد و آن را به‌هیچ‌وجه خشن نمی‌داند. او می‌گوید: بار‌ها در خیابان راننده‌ای بد رانندگی کرده یا فردی به قصد دعوا جلو آمده است، اما به او گفته‌ام حق با اوست و حتی معذرت‌خواهی کرده‌ام.

چند سال قبل یکی از هم‌محلی‌ها پسرش را به باشگاه او می‌آورد و می‌گوید در خانه از آزارواذیت‌هایش در امان نیستیم. بعد از چند جلسه مادر آن پسربچه به او می‌گوید نمی‌دانم چه اتفاقی در کلاس برایش افتاده که او در خانه آرام و سربه‌راه شده است.

این استاد ورزش می‌گوید: شاید در ظاهر ورزشمان خشن به‌نظر برسد، اما همه انرژی هنرجو سر تمرین گرفته می‌شود. نکته دیگر اینکه ما در کلاس به هنرجویان احترام به بزرگ‌تر و فروتنی را آموزش می‌دهیم.

باشگاهی برای علاقه‌مندان ورزش‌های رزمی

شبانی بعد از به‌دست‌آوردن پیروزی‌هایش در مسابقه‌ها و تأیید استادش، به فکر تأسیس باشگاه ورزشی در طرق می‌افتد، زیرا می‌دانسته است که علاقه‌مندان بسیاری در محله‌اش هستند که برای یادگرفتن ورزش‌های رزمی به محله‌های اطراف می‌روند.

این استاد رزمی‌کار می‌گوید: هفده‌سالم بود که برای تأسیس باشگاه اقدام کردم. بنگاه محله‌مان گفت برو بچه جان بگو بزرگ‌ترت بیاید. ما به تو فضایی را برای ورزش معرفی نمی‌کنیم. موضوع را با استادم در میان گذاشتم. او هم آمد پای قولنامه را امضا کرد.

او عاشق کارش بوده و هست. از ساعت ۷ صبح تا ۷ شب گروه‌های مختلف را تمرین می‌داد و به‌هیچ‌وجه احساس خستگی نمی‌کرد. شبانی علاقه را دلیل اصلی برای این موضوع می‌داند و می‌گوید: هنگامی که شما کاری را از روی علاقه، نه از روی اجبار انجام بدهید، نه‌تن‌ها خسته نمی‌شوید، بلکه با انجام‌دادنش انرژی هم می‌گیرید.

طرق امکانات ورزشی خوبی ندارد

با آنکه امروز در طرق باشگاه‌های مختلفی در زمینه‌های ورزشی تأسیس شده است و افراد زیادی در طرق فعالیت ورزشی دارند، شبانی از امکانات راضی نیست. او می‌گوید: مجموعه ورزشی برادران شهید رضائیان که به بسیج هم شناخته می‌شود، کف‌پوش مناسبی برای ورزش نداشت. خودمان از بچه‌ها پول جمع کردیم و وسایل را خریدیم.

آنچه سبب شده است باشگاهش را در طرق تعطیل نکند، استعداد خوبی است که بچه‌های طرق در ورزش رزمی دارند. این استاد رزمی‌کار ادامه می‌دهد: به‌عنوان مثال از سی نفری که به باشگاه می‌آیند، پانزده نفرشان استعداد خوبی دراین‌زمینه دارند. اگر به این بچه‌ها توجه نشود، بی‌گمان سرد می‌شوند و قید ورزش را می‌زنند.

او خودش را مثال می‌زند و می‌گوید: امسال بعد از دوازده سال در مسابقه‌های آسیایی بزرگ‌سالان رشته‌ام شرکت کردم. توانستم مقام نایب‌قهرمانی را به‌دست بیاورم. سه ماه تمرین کردم و سر کار نرفتم و حدود ۳۷ میلیون هزینه کردم. حتی برای تأمین هزینه‌هایم وام گرفتم، اما دریغ از یک استقبال گرم از سوی مسئولان.

*این گزارش سه‌شنبه ۴ مهرماه ۱۴۰۲ در شماره ۵۳۷ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.