نام «پروانه» با مهمانپذیرش در خاطر زائران ماندگار شد

کوچه بیست و‌سوم خیابان طبرسی پیش از آنکه بمب‌گذاری حرم‌مطهر رخ دهد، با نام «پروانه» شناخته می‌شد. پس از این فاجعه در دهه ۱۳۷۰ نام شهیدان خوش‌گفتار را گرفت که از ساکنان این محل بودند. در دهه ۱۳۳۰ مهمان‌پذیر ستاره‌دار در این کوچه فعال بود که مالکیتش را حاج‌آقای پروانه برعهده داشت.

در آن روز‌ها شهرت مهمان‌پذیر نام پروانه را سر زبان‌ها انداخت؛ مهمان‌پذیری که با فوت حاجی‌پروانه فروخته شد و امروز بیشتر شبیه ساختمانی متروک است.

این خانه متعلق به مرحومان تقی تاج و بی‌بی حسنی سادات است که مردم هنوز دوازده روز روضه‌داری آن‌ها در ماه رجب و پذیرایی از صد‌ها نفر تا روز مبعث را به یاد دارند.

رحیم خوش‌گفتار، زاده قم بود و در نوجوانی برای زیارت و کار راهی مشهد شد. ماندگاری او در این شهر با خادمی‌اش در حرم مطهر گره خورد. او در سال ۱۳۷۳ تنهاخادمی بود که در جریان بمب‌گذاری حرم شهید و به فرزند شهیدش اصغر پیوست.

خانم عرب، پرستار رزمنده‌ها در روز‌های جنگ‌تحمیلی، همراه با همسر مرحومش، حاج حسینعلی رضازاده‌مقدم، سال‌ها پیش خانه‌شان در بن‌بست پروانه را وقف حضرت زهرا (س) کردند. او هر شنبه اول ماه در این خانه روضه می‌گرفت و پس از کرونا در حرم نیتش را به‌جا می‌آورد.