روزگاری که راه ورود به مشهد از دروازههای آن بود، دروازه پایینخیابان تنها راه تجاری شهر از سمت جاده سرخس به شمار میآمد که هر روز، دهها کاروان به خود میدید. آنطورکه محمود ناظرانپور، از قدیمیهای همین محدوده، میگوید، سحرها مردم با صدای زنگولهای که به گردن شترها (لوک) آویزان بود، بیدار میشدند.
روزگاری که راه ورود به مشهد از دروازههای آن بود، دروازه پایینخیابان تنها راه تجاری شهر از سمت جاده سرخس به شمار میآمد که هر روز، دهها کاروان به خود میدید. آنطورکه محمود ناظرانپور، از قدیمیهای همین محدوده، میگوید، سحرها مردم با صدای زنگولهای که به گردن شترها (لوک) آویزان بود، بیدار میشدند.
بههمیندلیل تردد کاروانهای تجاری شتردار و رفتوآمد ساربانها بسیار زیاد بود. این ساربانها در دومین کوچه پایینخیابان ساکن میشدند و معبر به نام آنها شناخته میشد؛ کوچهای که امروز درمیان پروژههای گوناگون محصور شده و تابلو «شهید سالاریمقدم7» بر آن نشسته است.