زهرا دهساله است و از ششسالگی با شرکت در کلاسهای ورزشی مسجد محله با ورزش ووشو آشنا میشود. بعد از چند ماه باشگاه ورزشی مسجد تعطیل و او با باشگاه رزمیکاران و استاد عزیزالله موجریان آشنا میشود. زهرا اسحاقی میگوید: باشگاه در زیرزمین مسجد محله (محله نوید) قرار داشت و از لحاظ سطح امکانات در درجه پایینی بود. اما خانم مربی (سحر سلطانی) با دلسوزی و جدیت تمام تمرینات ورزشی را با بچهها انجام میداد و این مهربانی و دلسوزی او تا حدودی کمبودهای باشگاه را جبران میکرد.
در تمرینات استعدادیابی که بعد از چند ماه توسط مربی و درحضور چند نفر دیگر از مربیان رشته ووشو برگزار شد به عنوان یکی از استعدادهای برتر ووشو انتخاب شدم. همه چیز بهخوبی پیش میرفت که به دلیل به توافق نرسیدن مربی باشگاه و هیئت امنای مسجد باشگاه تعطیل شد. به دنبال تعطیلی باشگاه، مربی من را با باشگاه دیگری آشنا کرد و از همان زمان تا به امروز بهطور حرفهای ورزش ووشو و کیک بوکسینگ را تحت مربیگری استاد عزیزالله موجریان ادامه میدهم.
زهرا اسحاقی 3سال قبل به عنوان نماینده نونهالان از باشگاه رزمیکاران در مسابقات ووشوی استان شرکت میکند و رتبه دوم مسابقات نونهالان را به دست میآورد. بعد از آن نیز درچند مسابقه استانی که بیشتر در مشهد بود حاضر و مقامهای دوم وسومی استان را به دست میآورد. درحال آماده شدن برای حضور در مسابقات کشوری ووشو وکیک بوکسینگ بوده است که با شیوع کرونا از حضور در این مسابقات باز میماند.
از زمان شیوع کرونا تا به امروز نیز در چند مسابقه مجازی شرکت و چندین مقام اول، دوم وسومی استانی را به دست میآورد.کسب مقام دوم کیک بوکسینگ استان، کسب مقام دوم رزم با سپر استان گلستان، کسب مقام دوم ووشو، کسب مقام دوم و اول مبارزه با نانچیکو استان خراسان رضوی در رده نونهالان بخشی از افتخارات ورزشی اوست.
اسحاقی میگوید: زمانی که به عنوان میهمان برای مسابقات کیک بوکسینگ استان گلستان رفته بودم چون تا آنزمان برای مسابقهای به خارج از استان خراسان رضوی و شهر مشهد نرفته بودم احساس ترس و دلهره عجیبی داشتم.
پیروزی زودهنگام تأثیر مثبتی بر روحیهام داشت و بعد از آن توانستم چند نفر دیگر را شکست دهم
در روز اول مسابقات با اولین حریفم توانستم او را با ضربه فنی و در مدت کوتاهی شکست بدهم. این پیروزی زودهنگام تأثیر مثبتی بر روحیهام داشت و بعد از آن توانستم چند نفر دیگر را شکست دهم و تا مرحله نیمهنهایی پیش بروم. وقتی در پایان این مسابقات مدال نقره را بر گردنم دیدم برایم باورنکردنی بود و اشک شوق میریختم. این بهترین خاطره ورزش حرفهای من است.
اسحاقی که تا مرحله مسابقات کشوری ووشو پیش آمده است. خیلی دوست دارد که بتواند به تیم ملی برود و با حضور در مسابقات بینالمللی و جهانی برای کشورش افتخارآفرینی کند. اما بیشتر از همه اینها او میخواهد هر چه زودتر مدرک مربیگری ورزشی خود را بگیرد تا برای شهروندان محلهاش مفید باشد.
او که همواره شاهد محرومیت ورزشی در محلات حاشیه شهر مثل محله خودش است میگوید: در این محلات امکانات ورزشی برای دختران نوجوان و جوان وجود ندارد. به دلیل فقر خانوادهها دختران اجازه رفتن به باشگاه ورزشی را ندارند. دوست دارم بعد از گرفتن مدرک مربیگری به عنوان مربی ورزشی در این محلات محروم خدمت کنم و قهرمانهای زیادی را تربیت و پرورش دهم.