تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشفرود 
امیریه ۳۷ شهر چهارهزارنفری 
راه‌درروهای «بالاخیابان» محل جولان دزدان موتورسوار
عده‌ای از شهروندان این محله‌های قدیمی ناامنی را نتیجه خانه‌های متروکه و قدیمی می‌دانند و عده‌ای دیگر دورریزهای هتل‌ها و رفت‌وآمد زباله‌گردها را علت این ناامنی بیان می‌کنند.
ناامنی معضل این روزهای خیابان‌ها و فرعی‌های منطقه ثامن است که از زبان اهالی و کسبه منطقه فراوان شنیده می‌شود؛ به‌خصوص بین اهالی محله بالاخیابان و بعضی از فرعی‌های ته‌پل‌محله. عده‌ای از شهروندان این محله‌های قدیمی ناامنی را نتیجه خانه‌های متروکه و قدیمی می‌دانند و عده‌ای دیگر دورریزهای هتل‌ها و رفت‌وآمد زباله‌گردها را علت این ناامنی بیان می‌کنند.
دزدی صبح و شب ندارد
ناصری، یکی از کسبه قدیمی خیابان آیت‌ا... شیرازی که از دزدی اموالش به ستوه آمده است، می‌گوید: کافی است چند ساعت خودرو را کنار خیابان پارک کنید. وقتی برگردید، حتما باتری یا یک وسیله دیگر از خودرو دزدیده شده است. این موضوع صبح و شب و سر ظهر هم ندارد. هرموقع از شبانه‌روز که وسیله‌ای را برای چند دقیقه بیرون از مغازه بگذارید، غیب می‌شود.
ناصری صندلی مغازه‌اش را مثال می‌زند که چندروز پیش در زمان تمیزکردن، آن را بیرون از مغازه گذاشته و تا چشم چرخانده، با جای خالی‌اش روبه‌رو شده است: «نو نبود، اما کارراه‌انداز بود. اگر بخواهم همان صندلی را بخرم، باید کلی پول بدهم.»
موتور را سه‌سوته می‌برند
برای پارک موتورش به نزدیک‌ترین خیابان نزدیک حرم مطهر می‌رود و با خیال اینکه این خیابان حتما امن است، موتورش را قفل می‌کند و می‌رود، اما هنگام بازگشت وسیله‌اش را نمی‌بیند و با قفلی جامانده در کنار خیابان روبه‌رو می‌شود. محمد ملکی‌زاده این‌ها را تعریف می‌کند و ادامه می‌دهد: «می‌خواستم موتور را ابتدای خیابان پارک کنم تا در روشنایی باشد، اما مأمور سدمعبر گفت اگر موتور را اینجا پارک کنی، آن را می‌بریم. پارکینگ موتور حرم هم ظرفیتش تکمیل بود و مجبور شدم با پیشنهاد همان مأمور سدمعبر شهرداری، موتورم را انتهای خیابان پارک کنم. موتوری که با بدبختی و قسط و قرض خریده بودم، دزدیده شد.»
به چهارچوب در هم رحم نمی‌کنند
35سال است که در ته‌پل‌محله زندگی می‌کند. یعنی از آن زمانی که ته‌پل‌محله میدانی بود و کسبه و همسایه‌های قدیمی برای خودشان کلانتری بودند. رضوانی‌پناه می‌گوید: «چندشب پیش در خانه همسایه رو‌به‌رویی را از چهارچوب درآوردند و بردند. اگر در خانه باز باشد، دیگر نگاه نمی‌کنند در خانه کسی هست یا نیست. می‌آیند داخل و هر چیزی را که بتوانند ببرند و بفروشند، با خود می‌برند. همین تازگی دخترانم در خانه بودند و برای خرید به بازار رفته بودم. وقتی برگشتم، کفش‌ها و جاکفشی نبود. واقعا جای شگفتی دارد که چطور بدون ترس و در روز روشن به داخل خانه می‌آیند. از کیف‌قاپ‌ها و زورگیران هم نگویم بهتر است!»
مسافران هتل های لوکس طعمه دزدها
ابوالفضل اردکانی، ساکن قدیمی محله بالاخیابان، از دلایلی می‌گوید که باعث می‌شود کیف‌قاپ‌ها و زورگیران در این محله بیشتر از دیگر محلات و خیابان‌های منطقه باشند: «یکی از مهم‌ترین دلایلش این است که بالاخیابان راه فرار زیاد دارد. با اجرای پروژه‌های مختلف خیابان‌ها و کوچه‌های فرعی دیگر بن‌بست
نیستند.
این موضوع باعث می‌شود دزدان این راه‌ها را شناسایی کنند و هنگام فرار کسی نتواند به گرد پای موتورشان برسد. ضمن اینکه زائر و مسافری که محله بالاخیابان را برای سکونت چندروزه‌اش انتخاب می‌کند، با توجه به هتل‌های گران‌قیمتی که در این محله وجود دارد، حتما پول‌دار است و طعمه خوبی برای افراد سودجو.»
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
