نازنین رقیه نصرا... زاده متولد 1389 است، او توانسته در اولین مسابقه استانی هیئت کاراته ویژه روز دانشآموز در سال 98، مدال طلا را در رشته کاراته به دست آورد. این تازه اول راه است و نازنین به مدال طلای جهان و المپیک فکر میکند. کاراته را از همین فرهنگسرای امت شروع کرده است. کلاسهایی که شاگردانش بیشتر قهرمان مسابقات مختلف شدهاند.
نازنین رقیه نصرا.. زاده در محله رضائیه بزرگ شده و همینجا به مدرسه و کلاس ورزش رفته است. مریم زرقی مادر نازنین متولد 1365 است و همراه دخترش برای گفتوگو با ما به بوستان نزدیک دفتر آمده است. با او سر صحبت را باز میکنیم و اینطور میشنویم: «10 سال پیش با پدر نازنین ازدواج کردم. خانواده او در محله رضائیه زندگی میکردند و ما هم بعد از ازدواج برای زندگی به اینجا آمدیم. اکنون همسرم از کسبه محله است.»
حسن نصرا.. زاده پدر نازنین ورزشکار باستانی و از پیشکسوتان این رشته است. امیرمحمد تنها برادر نازنین نیز 6 سال دارد و تکواندو کار میکند. نازنین مثل پدرش به ورزش علاقه دارد و دوست دارد در کنار تحصیل به صورت حرفهای ورزش کند. خودش میگوید: «چند بار همراه مادر و برادرم برای دیدن مسابقه پدرم به گود باستانی نزدیک خانه رفتیم، البته تمرینهای پدر را در خانه دیده بودم و دوست داشتم او را از نزدیک در گود زورخانه ببینم. دوست داشتم مثل پدرم ورزشکار باشم و به ویژه ورزشهای رزمی را خیلی دوست داشتم. 3سال پیش، از مادرم خواستم تا در کلاسهای ورزشی فرهنگسرای امت ثبتنامم کند. سالن ورزشی فرهنگسرا آن زمان تازه افتتاح شده بود. با مادرم به آنجا رفتیم و با خانم انسیه کرمانی، مربی کاراته، آشنا شدم. او پیشنهاد داد، برای انعطاف بدنی بیشتر با ژیمناستیک شروع کنم. 3ماه اول تابستان این ورزش را کار کردم و بعد از آن تمرینات کاراته را شروع کردم.» مادرنازنین میگوید: « همسرم از 16 سالگی ورزش باستانی را شروع کرد و الان رتبه پیشکسوتی دارد.»
نازنین 3مبارزه انجام داد و توانست در هر 3پیروز شود و مدال طلا بگیرد
نازنین کمربند بنفش دارد و این برای سن او فوقالعاده است. او کمیته(مبارزه) را بیشتر از کاتا (حرکات نمایشی) دوست دارد، میگوید: «کاراته با کمربند و لباس تمام سفید آغاز میشود. بعد از یادگیری کاتاهای اولیه و آزمون پیش مربی، کمربند زرد را میگیریم و بعد از آن کمربندها به ترتیب نارنجی، آبی، سبز، بنفش، قهوهای و مشکی است. الان کمربند بنفش دارم و اگر کرونا نبود کمربند قهوهای یا مشکی را در این مدت میگرفتم.» نازنین در دو مسابقه استانی شرکت کرده است و در اولین مسابقه خود، سال گذشته مدال طلا را در گروه سنی نونهالان به دست آورده است.
مریم خانم درباره روز مسابقه او میگوید: «نازنین برای مسابقه اول شوق و ذوق زیادی داشت، زمانی که اسمش را برای مبارزه اول اعلام کردند استرس زیادی داشت به او گفتم نگران نباش مهم خود مسابقه و تجربهای است که از آن به دست میآوری. خانم کرمانی هم به خانوادهها گفتند، چون مسابقه اول بچههاست از آنها انتظار مدال نداشته باشید، ولی بیشتر بچههایی که از فرهنگسرا برای مسابقه آمده بودند، مدال گرفتند و نازنین مدال طلا این مسابقه را گرفت. 3مبارزه انجام داد و توانست در هر 3پیروز شود و مدال طلا بگیرد.»
از او درباره تأثیر ورزش در زندگیاش که میپرسم، میگوید: «کاراته ورزش هیجانی است و چون مبارزهای است به آن علاقه دارم. کاراته آمادگی جسمانی را بالا میبرد و بخش زیادی از انرژیام درکلاسها تخلیه میشود.» مادر نازنین میگوید: «اوقات فراغت نازنین با ورزش پُر میشود و دوست دارد مهارت خود را در مسابقهها نشان دهد و مدال بیاورد. از همان کودکی ورزش را به نقاشی یا بازیهای دخترانه ترجیح میداد. در مدرسه رشته فوتسال را انتخاب کرد و توانست با هم تیمیهای خود مدال طلای مسابقات فوتسال بین مدارس را نیز به دست آورد. ولی کاراته را بیشتر دوست داشت.»
بچهها به پدر و مادر احترام بگذارند، خوب درس بخوانند و خودشان را درگیر فضای مجازی و تلفنهای همراه نکنند
نازنین به درس خواندن هم علاقه دارد و خودش را تمام و کمال وقف ورزش نکرده است. میگوید: «دوست دارم در آینده پزشک شوم، اما کاراته را هم ادامه میدهم و به مدال طلای جهان فکر میکنم.» مادرش میگوید: «مربی بچهها، خانم کرمانی، نکات اخلاقی زیادی به بچهها آموزش میدهد و این یکی از ویژگیهای مثبت و بسیار مهم این مربی است. همیشه به بچهها میگوید، به پدر و مادر احترام بگذارند، خوب درس بخوانند و خودشان را درگیر فضای مجازی و تلفنهای همراه نکنند.» نازنین در پایان گفتوگو از همسن و سالهای خودش میخواهد، تا ورزش کنند و به فکر سلامتی جسم و روح خود باشند.