فوتبالیست کهنهکار محله رسالت هرچه خاک زمین بود، خورد! 
سرو غذای گرم برای دانشجویان با ابتکار «محمود جلال سروی» 
یک پیشنهاد دوستانه، بانی ورود اسما به دنیای ورزش شد
اسما قنبری حتی تصورش را هم نمی‌کرد آن‌قدر شیفته کیک‌بوکسینگ شود که کسب مدال در مسابقات جهانی به بزرگ‌ترین رؤیای ورزشی‌اش تبدیل شود.
نتیجه کنکور ۱۴۰۱ برای اسما قنبری، شهروند محله شهیدقربانی رضایت‌بخش نبود. در این شرایط، پیشنهاد یکی از دوستانش برای شرکت در کلاس ورزش تابستانی، گزینه خوبی بود برای رفع خستگی و شاید هم یک‌جور وقت‌گذرانی سالم.
وقتی برای اولین‌بار در کلاس کیک‌بوکسینگ شرکت کرد، شناختش از این رشته و دیگر هنر‌های رزمی، هیچ بود. او حتی تصورش را هم نمی‌کرد آن‌قدر شیفته این رشته شود که کسب مدال در مسابقات جهانی به بزرگ‌ترین رؤیای ورزشی‌اش تبدیل شود.
کسب مدال‌های طلا در مسابقات کشوری کیک‌بوکسینگ و نیز کاراته، می‌گوید که تا تبدیل این رؤیا به خاطره، راهی نمانده است.
- نظرت درباره هجده‌سالگی به‌عنوان سن ورودت به دنیای ورزش چیست؟
خیلی‌ها گفتند دیر است. بعضی‌ها هم گفتند و هنوز هم می‌گویند که دختر را چه به رشته‌های رزمی! اطرافیانم متوجه سختی‌های این رشته نیستند و تصورشان این است تمرین‌های نفس‌گیری که انجام می‌دهم، چیزی در حد تفریح و خوش‌گذرانی است.
- کسی از خانواده، دوستان و آشنایانت، اهل ورزش رزمی هست؟
هیچ‌کس. در کل، ورزش در محیطی که من در آن زندگی می‌کنم، اولویت ندارد و همه به‌دنبال کار و پول هستند.
- واکنشت به این اظهارنظر‌ها چیست؟
به این صحبت‌ها توجه نمی‌کنم. به نظر من هجده‌سالگی برای شروع ورزش حرفه‌ای دیر نیست. با تلاش خیلی زیاد و پیوسته، تا الان این را ثابت کرده‌ام. درباره درک‌نشدن علاقه‌ام هم با این قضیه کنار آمده‌ام.
- با این حساب از حمایت و تشویق برای تلاش‌ها و موفقیت‌هایت هم خبری نیست. با چه انگیزه‌ای این رشته دشوار را ادامه می‌دهی؟
من این رشته را به‌خاطر دل خودم ادامه می‌دهم. دلم نمی‌خواهد وقتی به عقب نگاه می‌کنم به خودم بگویم جا زدی. مشوق اصلی‌ام استادم است که از عملکردم راضی است و پیشرفتم را در یک‌ونیم سال اخیر، مدیونش هستم.
- کدام ویژگی هنر‌های رزمی تو را تا این حد علاقه‌مند کرده است؟
سخت‌بودنش برایم لذت‌بخش است؛ تمرین تکنیک‌ها، حرکات بدن‌سازی، نرمش‌های هوازی و.... همین سختی‌ها باعث شده است خیلی‌ها چند ماه بیشتر دوام نیاورند و این رشته را رها کنند؛ مثل دوستم که با هم شروع کرده بودیم.
- چند روز در هفته و کجا تمرین می‌کنی؟
تمریناتم شش روز در هفته، صبح‌ها در ساعت۶ در بوستان بهشت یا ملت زیر نظر استاد حسینیان است که چندین دوره مقام قهرمانی در سطح آسیا و جهان را کسب کرده است. عصر‌ها بعد‌از کار و استراحت مختصر، دوباره در خانه یا پارک تمرین می‌کنم.
- احکام و مدال‌های قهرمانی‌ات، مربوط‌به دو رشته است؛ کیک‌بوکسینگ و کاراته.
بله، زیرنظر استادم هر دو رشته را با هم ادامه می‌دهم. کمربند مشکی دارم و در هر‌دوتایشان طلای کشوری را به دست آورده‌ام. یکی مربوط به پارسال است، دیگری اردیبهشت امسال.
- گفتی سر کار می‌روی. به چه حرفه‌ای مشغول هستی؟
بعد از تمرین‌های ورزشی، ساعت۸ می‌روم به یک کارگاه خیاطی در محله شهیدقربانی و تا ساعت۱۴، به‌عنوان راسته‌دوز کار می‌کنم.
- همکارانت خبر دارند که رزمی‌کار و قهرمان کشوری هستی؟
فضای محیط و درک‌نشدن هنر‌های رزمی باعث شده است به کسی چیزی نگویم. فکر می‌کنند که این رشته آینده ندارد.
- به نظر خودت آینده دارد؟
معلوم است که دارد. فعلا دغدغه‌ام ورزش قهرمانی است. امیدوارم در رقابت‌های آسیایی که احتمالا تا پایان سال برگزار می‌شود و در مسابقات انتخابی‌اش، رتبه اول را به دست آوردم، بتوانم شرکت کنم و با به‌دست‌آوردن افتخار، در آینده به عرصه مربیگری هم وارد شوم.
* این گزارش یکشنبه ۵ مردادماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۴ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
